Modern Zaman Masalı

7. Bölüm: Sonsuz dostluğumuza

İyi okumalar.

Sizleri çök seviyörüm. :,)

***

-Bak anlamıyorsun kız Göktuğa yürüyordu!

Diye sinirle soluduğumda telefonundan başını kaldırmadan kafasıyla onayladı.

-Bak bir tür sinir krizi geçiriyor gibi görünüyorsun. İyi olduğuna emin misin?

Saçlarımı çekiştirerek ona baktım. O kızı bir elime geçirsem! Tamam belki de haklıdır. Sakinleşsem iyi olacak. Yok. Hayır. Sakin falan olamıyorum.

-Anlamıyorsun o kızı bulup dövmek istiyorum ama gitmemi engelliyorsun, neden!?

-Çünkü bu Göktuğun kulağına giderse sardunya, inan iyi şeyler olmaz.

-İyi. Pekala. Sen beni anlama. Ben de beni anlayacak birisini bulurum!

Dedim ve hızla ondan uzaklaştım.

***

-Anlamıyorum.

Diyen Okan ile sinirle baktım ona. Beni anlar diye geldiğim çocuğun kelimelerine bak. Allah'ım sen bana sabır ver. Yanımıza gelen Kaan ile ona baygınca baktım. Konuşmaya başlayınca kulak verdim.

-Sanırım birazdan kavga çıkacak.

Anlamazca kaşlarım çatılırken iki çocuk yanımıza gelince onlara baktım.

-Sen az önce bana mı dedin toz ol diye?

Sert mizaçlı çocuğun dediklerinden anladığım kadarıyla bunu diyen Kaandı. Kaana döndüğümde sırıtarak bana bakıyordu. Hızla çocuğa dönüp suratına bir yumruk atınca şaşkınca elim ağzına gitti. Okan diğer çocukla ilgilenirken Kaan bana döndü ve eli acımış olacak ki elini silkeledi.

-Öğle arası dışarıda mı yesek?

Elimi ağzımdan çekip şaşkınca baktım ona.

-Az önce çocuk yumrukladın ve sanırım burnu kırıldı farkında mısın?

Yerden sendeleyerek kalkan çocuğun karnına bir tekme atıp geri bana döndü ve gülümsedi.

-Ah, evet iyi yakalamışsın. Centilmen tavrımdan arada bir ödün vermem gerekiyor da böyle. Eee yemek diyorduk?

Dedi ve gömleğinin yakalarını düzeltti. Şaşkınlığım geçerken onun bu dengesiz hallerine alışmam gerektiğini fark ettim.

-İyi sen kavgana dön.

-Yo, hayır eğer kavga olsaydı karşılık verirlerdi bu dayak atma.

Kafamla onaylarken Okandan dayak yiyen çocuğun dedikleriyle ona döndü bakışlarım. Kaşınıyorlar. Vallaha kaşınıyorlar.

-Yanındaki s*rtükle muhabbeti kes de adam gibi dövüş.

Kaan'ın çenesi kasılırken gözlerinde o ifadeyi görmüştüm. Öfke... Ben de oldukça öfkeliydim. Sinirle çocuğa döndüm.

-Sen kime s-

Kaan benden önce adımlayıp çocuğu yakalarından tuttu ve Okanın kollarından kurtarıp onu duvara çarptı.

-Sen az önce kime ne dedin?

Çocuk ağzını açmazken Kaan çocuğu tekrar duvara çarpınca yanına gittim ve kolundan tuttum.

-Tamam boş verelim hocalar gelecek şimdi.

Çevrede yavaş yavaş insanlar birikirken 'işiniz yok mu?' demek istemiştim. Ama şu an mesele Kaanın çocuğu bırakmamasıydı. Kaan kolunu benden kurtarıp çocuğa sert bir şekilde yumruk atmıştı. Çocuk boylu boyunca yerde uzanırken göz devirdim.