𝕰𝖘𝖒𝖊𝖗 𝕲ü𝖟𝖊𝖑𝖎

O Çok Güzel

Her ne kadar okunmalar düşse de halâ beni bekleyen okurlarım var. Bu yüzden onlar için yb atmaya devam edeceğim. Burada, benimle olanlar sizi seviyorum 💜

İyi okumalar.

***

Hava açıktı, gökyüzünde güneş süzülüyordu. Ara ara beyaz bulutlar kaplamıştı koca maviliği.

Bir yol vardı önümde, yer yer sigara izmariti atılmış, yer yer ise dünyaya nefes olan ağaçların saçılan kahverengi yaprakları donatmıştı kaldırım kenarlarını.

İnsanlar kendi meşguliyetlerinin peşinden koşuşturuyordu. Yüzlerinde bir gülümseme vardı, sanki bugünki güneşin parıltısı uğramıştı dudaklarına.

Peki; güneşli ve güzel olan bu gün, neden bana karanlıktı...

Geleceğim yere ulaştığımda tekrar o, aynı aurayı hissetmiştim. Bastığım toprak bile 'işte yine buradasın' der gibiydi. Çekiyordu beni gelmem için.

Bu ana özelmişçesine rüzgar bedenimi okşamaya başlamıştı yavaş yavaş, bu hep böyleydi. Beyaz sütunları görmem ile adımlarımı durdurdum ve yavaşça dizlerimin üstüne çömeldim.

İşte burasıydı; bizlerin bu dünyadaki son yeri, büyükannemin yattığı o yer.

Ve ben tekrar buradaydım.

Elimi kurumuş toprağa koydum, parmaklarımı içine gömdüm ve "Ben geldim, büyükanne." dedim.

***(Flashback)***

"Ben geldim, büyükanne." Salonda dört gözle çok sevdiğim büyükannemi arıyordum. Okuldan sonra bahçeye bir meyve ağacı dikmek için bana söz vermişti.

Merdivenlerden yukarı çıkıp üst odaları kontrol etmeye başladım. "Ballı peteğim burada mısın?" Ona böyle seslendiğim her seferde gülümsüyor, tombul yanaklarını ortaya çıkarıyordu.

Aradığım odalar boş çıkınca, belki bahçededir diye oraya doğru yol aldım.

Ama keşke hiç çıkmasaydım o bahçeye, keşke büyükannemi öylece kanlar içinde yerde görmeseydim.

Koşarak yanına çömelip ellerimle başını tuttum ağlayarak. Hırpalanmıştı, göğsünde bir kurşun yarası vardı ve o artık nefes almıyordu. Ağlamaktan önümü görmezken sıkıca sarıldım ruhsuz bedene ve işte o anda hep eksiktim...

Ama bunun intikamını alacaktım. Birilerine işkence edip, öldürmem gerekse bile bunu yapacaktım.

Yapmıştım da.

***(Flashback)***

Onu öyle görmek çökertmişti, eksiltmişti beni ve ruhumu. Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı, büyükannemin örtüsüne.

"Biliyor musun, artık eksik hissetmiyorum, ballı peteğim." Her şeye rağmen kocaman gülümsedim, belki beni böyle görür ve üzülmezdi. Parmaklarımı, sardığım topraktan geri çekip kollarımı mezar taşına doladım.

Gözlerimi kapatırken "Bana bütün sevgisini hissetiren biri var. Çok..." dedim fısıldayarak. "O çok güzel." Islanan yanaklarımı sildim ve yavaşça yerimden doğruldum. "Bir dahaki görüşmemize kadar kendine iyi bak, seni seviyorum."

İsminin yazdığı sütuna bir öpücük  bırakıp, çıkışa doğru yol aldım.

...

Garajdaki arabayı görmemle annemlerin çoktan geldiklerini anlamıştım. Dış kapıdan geçip güvenliğe selam vererek hızlıca kapıya ulaştım. Anahtarı deliğe yerleştirip kapıyı açarak içeriye geçtim.