MEYDAN || TEXTİNG

24. Bölüm

Merhaba!
*
"Gül!" Diye bağıran Gökdeniz'le hızla yerimden kalktım ve ona doğru koşup sarıldım, bedeni gerilesede beni tutmayı başarmıştı.

"Neyin var gül güzelim? Ne oldu? İyi misin? Kafayı yiyecektim Gültane! Sana bir şey oldu sandım! Delirecektim!" Diye bağırındığında ona sığındım.

"İyiyim, dünya üzerindeki en güzel şeyim. Dünya üzerinde sahip olduğum tek şeysin sen. Sahibim değil mi?" Dedim titrek bir sesle. Saçlarımı öptü, yaralarımı sardı.

"Sahipsin güzelim, ruhuma da bedenime de." Dedi saçlarımı kokladı: "sen öyle güzel bir şeysin ki, sana sahip olduğum için nedenli şanslı olduğumu göremiyorsun." Dedi beni severken, evet beni seviyordu.

"Babamla konuştum, evlenecekmiş." Dedim gözümden düşen yaşla. Bedeni kasıldı sımsıkı tuttu beni kolları arasında, evimin orası olduğunu bana öyle çok hissettirdi ki..
"Bana sormadı bile, bir anne isteyip istemediğimi sormadı." Dedim burnumu çekerken, saçlarımı okşadı. "Sorsaydın derdim." Dedim burnumu çekerken çenesini saçlarıma bastırdı.

"Ne derdin gül güzelim?" Dedi sesindeki şefkat eller tutulur cinsteydi. Saçlarına çıkardım elimi, saçlarını okşadım. Burnumu boynuna yasladım. Derince bir nefes aldım o taze nane ve bergamot kokusundan. Öyle güzel kokuyordu ki tüm acılarımı unutturabilirmiş gibi.

"Benim annem öldü derdim." Dedim titreyerek, "senin yüzünden öldü derdim."

Sarıldığım adamın tüm kasları gerilmiş kaskatı kesilmişti. "Geçti." Diye fısıldadı zar zor.

"Üç yaşındayken bir trafik kazasında tüm ailemi kaybettim, gül güzeli. Bana bakan teyzemdi. O yüzden bu konularda ne kadar konuşulursa konuşulsun boş olacağını biliyorum, sadece..." dedi durdu söyledikleri tüm vücudumu titretmişti, sanki soğuk duşun altına gitmiştim. "Yanındayım." Diye fısıldadık aynı anda, gülümsediğini hissettim. Gülümsedim.

"Seni seviyorum." Dedi fısıltıyla saçlarımı eşelerken. Göğsünü eşeledim.

"Seni çok seviyorum."
*
Bölüm sonu.
Öyle tatlılar ki yazarken feels geçiriyorum.
"Bir gece içinde beni hem seviyorsun, hem de terk ediyorsun."
-William shakespeare