MEYDAN || TEXTİNG

32. Bölüm

Herkese merhaba!
**
Yazar Ağızından
Gökdeniz ellerinin başının üzerinde kavuşturmuş bir şekilde ameliyathanenin önünde bekliyordu. Gültane ameliyata gireli yarım saatten fazla olmuştu. Gültane'nin babası Gökdeniz'in yanında omzunu sıvazlıyordu.

"İyi olacak..." Gökdeniz'in sürekli olarak tekrarladığı şey buydu, içinden de sürekli dua ediyordu. Gültane'siz yaşayamazdı.

"Gültane iyi mi!" diye bağırarak yanlarına ulaşan Beril ile Gökdeniz hafifçe kafasını salladı.

"İyi olacak." dedi sadece başka bir şey demeye hali yoktu. Beril ise haberi aldığı gibi yanlarına gelmiş ve girdiği şoktan hala sıyrılamamıştı en sevdiği arkadaşıydı, böyle bir şey nasıl onun başına gelirdi.

Gültane'nin babasının ise duyguları birbirine karışmıştı ne yapacağını bilmiyordu, tek bildiği canı çok yanıyordu.

"Neden hala çıkmadılar!" diye bağırarak doğrulan Gökdeniz'le Gültane'nin babasıda doğruldu.

Gökdeniz'in kaburgaları arasında bir boşluk açılmıştı ve oluk oluk kanıyordu. Bu öyle bir acıydı ki, içi içinden çıkıyordu.

"Allah'ım sen koru onu." diye dualar ediyordu.

- Gökdeniz'in Ağızından-

Dünyam dönmeyi bırakmıştı, bu nasıl bir acıydı. Yüreğimi içeride ameliyat ediyorlardı. Yüreğimi bir masaya emanet etmiştim. Canım sökülüyordu. Onu tanıdığımdan bu yana bir yaz yaşayan kalbim şu an karların altında kalmıştı. Öyle güzel girmişti ki hayatıma, festival gibiydi ve benim ona eşlik etmemem imkansızdı. Aklıma gelen anıyla gülümsedim, acı bir şekilde.

• "Aşkım aşkım, bir gün bana bir şey olursa.."
diyen Gültane'nin sözünü hızla kestim.

"Aşkım lütfen saçmalama sana hiçbir şey olamayacak." dedim gülümseyerek.

"Sevgilim, lütfen kesme." dedi ve devam etti: "Seni öyle çok seviyorum ki, eğer bir gün bir şey olursa bunu asla unutma. Ben senden önce yaşamıyormuşum sevgilim, sen bana nasıl yaşanır nasıl nefes alınır öğrettin. Sen benim hayatımı güzelleştiren en güzel şeydin, sevgilim. Eğer bir gün söyleyemecek kadar hızlı ayrılırsam yanından, bil ki seni çok, seni en."•

"Gültane Hancı'nın yakınları!" diyerek içeriden çıkan doktorla hızla doğruldum,

"Evet, benim. Durumu nasıl?" dedim panik ve korkuyla kalbimin atışı hızlanmıştı. Allah'ım lütfen iyi olsun!

"Gültane Hanım'ın geçirdiği kaza sonucunda beyninde ciddi hasarlar tespit ettik, elimizden geldiği kadarıyla onarmaya çalıştık. Şu an durumu stabil." diyerek sözlerini noktaladı.

"İyi değil mi?" diye sordum çaresizce gözlerimden akan yaşlarla.

"Şu an için iyi lakin her şeyi uyanmasıyla anlayabiliriz. Kendinizi her şeye hazırlayın." deyip yanımızdan sıyrılıp gittiğinde yere çöktüm. Ellerimi başımda topladım ve hüngür hüngür ağladım.

Çünkü bazen ağlamaktan iyi hiçbir şey yoktur.
****
Bölüm Sonu.
"Sonuna kadar geldim aşkın,
Kavuşamadım ben sana,
Yetişemedim ben sana,
Anlatamadım derdimi,
Ağla gönül ağla."
-Ferda Anıl Yarkın, Sonuna Kadar