Fairy Tail Lisesi

59. Bölüm: "Düğme"

Merhabalar!

Medya BAYA bulanık ama olsun, hiçbir şey bebeklerimizin harikalığını engelleyemez~

Son 7!

Hadi yb'ye geçelim.

İyi Okumalar~

Lucy Heartfilia

"Natsu..." Ellerimi birbirine doladım. Karanlıkta, başım omzuna dayalı...

Sanırım annem ve kızlardan sonra huzur bulduğum tek yerdi...

"Efendim Lucy?" Daha sıkı sarıldı. Heyecandan ölebilirdim.

"Şimdi rahatladım ama, biz buradan nasıl çıkacağız?" 

"Hiçbir fikrim yok. Aslında annem böyle durumlarda daima çığlık atmamı söylerdi. Labirentte de seni bu sayede buldum galiba..." Tatilimizi hatırlayınca tebessüm ettim. Ve daha sıkı sarıldım.

Göğsümde kalp atışlarını hissedebiliyordum. Baya hızlıydı. O da heyecanlıydı, ama ne için?

"Luce..." Omuzlarından tutup kendimi ondan uzaklaştırdım. Yanakları karanlıkta bile belli olacak kadar kırmızıydı.

"Ben-" Aniden çalan siren sesiyle yine atladım boynuna.

"Natsu neler oluyor?! Natsu bak lütfen!" Ben onun boynundan ayrılmazken o yavaşça ayağa kalktı ve elleriyle etrafa dokunarak karanlıkta hareket etmeye başladı.

"Lucy telefonunun şarjı var mı?"

"Aslında, ehehe, Juvia'ya vermiştim onun Power Bank'i var diye onda şarj oluyor da... Peki seninki?"

"Ben evden çıkarken şarj etmedim." Netliğe gel.

"Burada bir ekran var." (Lucy)

"Ayrıca bir düğme..." (Natsu)

"Ekranlar birden fazla!" (Lucy)

"Düğmeler de! Babam nerede bir düğme görürseniz basın derdi!" (Natsu)

"Natsu hayır!" Natsu'nun düğmeye basması ile siren sesleri kesildi. Ve düğmeye en yakın ekrandan başlayarak bütün ekranlar sırayla açıldı. Uyumları göz alıcıydı.

Biz ekranlara ağzı açık ayran delisi gibi bakarken bir ekranda bir görüntü belirdi. Meredy, ve diğerleri.

Diğer ekranda onların farklı bir açıdan gösterilmesiydi.

Geriye kalan ekranların hepsi hayvan kafeslerine bakıyordu.

"Yoksa..."

"Galiba Luce..." Başımızı aynı anda çevirdik. Ben stres olmuş bir surat ifadesi takınırken o sırıtıyordu.

"Hayvanat bahçesi kontrol odasındayız!" 

Başımı ellerim arasına aldım ve sinirden gülmeye başladım.

"Lanet olsun! Burada olmamamız gerekiyordu! Zeref ve Mavis bizi mahvedecekler! Ablam hamileyken bile delirebilir!" 

"Biraz relaks olsana güzelim, önünde sonunda bizi bulmayı akıl edecekler. O zamana kadar bir şeye dokunmayız..."

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

"Veya, umurlarında bile olmayız." Aradan yaklaşık 2 saat geçmişti ve hala burada kapana kısılmış, düğmelere basmamak için kendimizi tutuyorduk.

"Luce benim basmam gerek."

"Hayır Natsu! Sakin ol Natsu! Kurtulacağız ve hiçbir şeye dokunmayacağız!"