where do broken hearts go? ✔️

T h r e e

Jungkook, arkadaşı Hoseok ile bizim sınıfa girdiğinde uğultular yükseldi.

"Jimin, kalemin var mı?" " Jimin, ödevi yaptın mı?"  Diye bağıran dahi vardı. Lise son sınıftaydık ama gerizekalılar bir türlü bitmiyordu.

Onu sevdiğimi sınıftan yakın arkadaşlarım biliyordu sadece ve kimseye söylememeleri için sıkıca tembihlemiştim.  O gün, Jungkook mesajıma görüldü atmıştı ama kırılmamıştım. Bana cevap vermesine bile yerimde tepinerek seviniyordum.

Yakın arkadaşım olan  Mia, yanıma gelerek sırama oturdu.

"Neden kafanı sağa çevirerek ona bakmıyorsun?" Dedi fısıldayarak.

Kafamı yavaşça onun olduğu tarafa çevirdim ve nefesimin kesildiğini hissettim. Hoseok, gitarda bir şeyler gösterirken masumca gitara bakıyordu. Bu masum görüntünün altında nasıl böyle bir çocuk vardı?

Arkadaşlarına karşı çok sıcak ve sevecendi, hep gülümser, şakalar yapardı fakat başkalarına karşı soğuk ve kabaydı.

Hoseok'un elinden gitarı aldı ve havalı hareketlerle sıraya oturdu. Gitarı çalmaya başladığında, kafasını kaldırıp bana bakması bir olmuştu. Gözleri, gözlerime değmeden bakışlarımı geri önüme çevirdim. Ona hep yakalanıyordun ve bu berbat bir histi.

Eve gider gitmez ona mesaj atmaya başladım.

Jimin: MÜKEMMEL GİTAR ÇALIYORSUN!!

Jungkook: Takip mi ediyorsun bir de?

Jimin: Bunu bir buçuk yıldır yapıyorum skhdlsdj

Jungkook: Bak beni sevme, canın acır

Jimin: Umrumda değil

Jimin: Bu acıya katlanabilirim

Jimin: Seninle acılar dahi güzel.