Tutkun Serisi'nin 2. Kitabıdır ve farklı karakterlerin hikayesini anlatıyor.
Cayır cayır yanıyorduk ikimiz de.
Ellerim sapsarı saçlarına kaydı. Sonra ensesine, omuzlarına ve sırtına..
Okşadım. Yer yer teninde çizikler oluşturdum.
Boğazından yü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okurcanlarım önce yıldıza basın sonra okumaya başlayın olur mu?
Lütfen okurken de yorum bırakmayı es geçmeyin. Bu ara yorumlardan epey bir mahrumum.
#Şebnem Ferah- Mayın Tarlası
¦~ACI SEVDA~¦
Günçiçek
Yirmi yaşıma kadar ailem beni sevgiyle ve büyük bir ilgiyle büyütmüşlerdi. Sevdiklerime karşı aşırı korumacı ve kıskanç olmamın sebebi ise duygularımı fazlaca dorukta yaşamamdı ve de paylaşmak istemememden kaynaklıydı.
Zehra'nın öz kardeşim olmadığını bilmediğim halde ona karşı hep kötü davranmış ve onu sevdiklerimden hep kıskanmıştım. Asaf bir yana bir de ailemi Zehra'yla paylaşmak zorunda kaldım. Onunla olan bağımızın sahteliğini öğrendiğim an ise ondan daha da uzaklaşmıştım.
Hem annesinin bize yaptığı kötülüklerden dolayı da ona karşı bir ön yargı içine düşmüştüm. Niyahetinde Zehra o kadının kızıydı. Onun da içinde kötülük barındırdığına inanıyordum.
Biz Zehra'yla resmen iki düşman gibi büyümüştük. Bunun yanında hep rekabet içinde olmuştuk. Ben ne istediysem o da aynından istedi. Ben ne yaptıysam o da yaptı. Ben kimi sevdiysem o da sevdi. Ben en çok neyi istediysem o benim elimden aldı.
Sevdiğim adamı benden aldı. Çocukluk aşkımı, hayallerimi, umutlarımı, aşkımı elimden aldı.
Ben neden bu kişiyi sevmek için uğraşayım ki? Ben neden onu kardeşim olarak göreyim ki?
O ve ben yalnızca aynı çatı altında yaşamaktan, her gün birbirimizi görmekten, hayatlarımız da mecburen de olsa bir yere sahip olmaktan başka onunla bir zorunluluğumuz yoktu.
Ben şimdi Zehra'yla yine mi bir rekabet içine girecektim? Artık bundan yorulmuştum. Ona karşı ben hep mağlup oldum. Şimdi de olmaktan delicesine korkuyordum. Giray'ın teklifini kabul ettiğim taktirde yine hüsranla kalakalacaktım, bunu biliyorum..
Ben aşkım için her seferinde savaştım. Sessizce, belki farkettirmeden ama yinede savaştım. Asaf'a hislerimi belli etmekten geri durmadım ama o inatla kendini benden soyutladı. Benden kaçmayı.. Hislerinden kaçmayı..seçti.
Kalbim bir türlü öğrenemedi onu sevmemeyi.. Ben ne yapabilirim ki? Kalp bu söz dinlemiyor işte. Bir ilişkisi olan adamı sevmekten kendimi alıkoyamıyorum.. Seviyorum..
Aklım fena halde karışmıştı. Karmaşık duygular içerisindeydim. Bu teklifi kabul etmeli miydim? Sırf Asaf'ın bana karşı olan duygularını açığa çıkarmak için sevmediğim biriyle sevgili rolü oynayabilir miydim?
Ya beni sevmiyorsa? Ya boşu boşuna savaşıyorsam ben?
Sonunda hayal kırıklığına uğramak istemiyorum bu yüzden Giray'a yalnızca bunu düşüneceğim cevabını vermiştim. Bana bir süre zaman tanıdı. Yarın akşama kadar teklifini kabul ettiğimi ya da etmediğimi söylemeliydim. Bu meseleyi Irmak'a açmayı düşündüm fakat sonrasında hemen vazgeçtim. Onun ne söyleyeceğini biliyordum. Asla ve katiyen olmaz, diyecekti.
