Tutkun Serisi'nin 2. Kitabıdır ve farklı karakterlerin hikayesini anlatıyor.
Cayır cayır yanıyorduk ikimiz de.
Ellerim sapsarı saçlarına kaydı. Sonra ensesine, omuzlarına ve sırtına..
Okşadım. Yer yer teninde çizikler oluşturdum.
Boğazından yü...
İlk önce yıldıza basmayı unutmuyoruz öyle değil? 😉
Bu bölüm çokça yorum alır mıyız yine?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•Bilal Sonses - Gel hayalim
Keyifle okuyun can tanelerim♥️
¦~GEL HAYALİM~¦
Günçiçek
Git demişti bana. Bırakmıştı en sonunda beni. Ama beni bırakırken arkasında buruk bir kalp bıraktığının da farkında olarak, gitmişti. Gitmeyi tercih etmişti. Gitmek her zaman çözüm müydü? Sorunlardan giderek mi kurtulmayı bekliyorduk bilemiyorum. Ama şunu biliyorum ki ikimiz de zamana teslim olmayı seçmiştik. Onun bize ilaç olmasını bekliyorduk. Peki kanayan yaram durdu mu, yaralarım kabuk bağladı mı, onu da bilemiyorum..
Ama şunu biliyorum ki Asaf benim kolummuş, kanadımmış, şimdi ben kendimi kolum kanadım kırık hissediyorum. Günlerce odamdan pek fazla dışarıya çıkmamış, kimse ile gerekmedikçe iletişime geçmemiştim. Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. İçimdeki muhakemeyi bitirmeliydim.
Asaf ile benim bir geleceğim olabilir miydi?
Her şeyi ardımızda bırakabilir miydik?
Mutlu olabilir miydik?
Biz yanlışken doğru olabilir miydik?
Bunu merak ediyorum..
Kesik bir iç çektim içime. O bile ciğerlerime infilak ettirdi. Sensiz ne kadar zor adam.. Yokluğun bir kasırga sanki öyle yıktı geçti ki içimi paramparçayım.
Bacaklarımın etrafına doladığım kollarımı daha da sıkılaştırdım ve öylece boş gözlerle camdan dışarıyı seyretmeye devam ettim. Şu an ne yapıyordu acaba? Benim onsuz nefes alamadığım gibi o da bensiz nefes alamıyor gibi hissediyor muydu?
Ama hissediyordum ben işte. O da bende kesin aynı durumdaydık. Onun hislerinden emindim ben. Beni sevdiğine adım gibi emindim. O da bende bu zamana kadar çok yaralar almıştık. O, bana karşı duyduğu hislerini içindeki mezara gömmek, ben ise onun sevdası uğrunda kendimi diri diri ateşe atmayı göze almıştım.
Ama bir an olsun aramızdaki o bağın koptuğunu hissetmedim ta ki beni hassas olduğum yerden vurana dek. Zehra'yla olan anlaşmazlığımızı bile bile ona gitmişti, onun elini tutmuş, ona gülmüş, okyanus mavisi gözlerde başka gözler hüküm sürmüş, başka dudaklarda can bulmuştu. Yinede ona olan sevdamı içimde köreltememiştim ki.
