Acı Sevda(Tutkun Serisi-2-)

36-KORKU

Yıldıza basmayı unutmayın lütfen. Yorum da bırakırsanız sevinirim canlarım. ❤️

•Çağan Şengül - Savaşmadan ölemem

Keyifli anlar dilerim..

¦~KORKU~¦

Günçiçek

Beni kucağında taşıyarak merdivenlerden dikkatlice inerken ellerim kucağımdaydı, kaşlarım çatıktı. Ters bakışlarımı yüzüne dikmiştim. Asaf stabil bir yüz ifadesiyle basamakları birer birer indi ve mutfağa yöneldi.

Beni ada tezgahın üzerine oturttu. Ona hala daha cins cins bakıyordum ama Asaf bir kere olsun yüzüme bakmadı. Adımlarını gri renkteki buz dolabına yöneltip kapağını araladı. Her hareketini gözümü kırpmadan takip ediyordum. Dolaptan ne varsa ne yoksa çıkarıp tezgahın üzerine yığdı. Ne yapıyordu bu?

Elimde olmadan, "Ne yapıyorsun sen?" diye sordum. Aslında çıkışmışta olabilirim..

Asaf duraksayıp bana doğru döndü. Gözlerime uzun sayılabilecek bir süre için baktı ve sonra cevap verdi.

"Güç toplaman gerekiyor Günçiçek zayıf düştün, sana yemen için çorba hazırlıyorum," dediğinde kaşlarım daha derin çatıldı.

Hayır Günçiçek, bu düşünceli hallerine hiç aldırma diyen iç sesime kulak verdim.

Hiç bu sözlerinden etkilenmiyormuş gibi huysuzca cevap verdim.

" Gerek yok aç değilim ben. Yalnızca su içeceğim. "

Asaf bıkkın bir nefes verip önüne döndü ve sözlerimi gram dikkate almadan sebzeleri musluğun altına tutup yıkadı. Eğer mümkün olsaydı kulaklarımdan dumanlar yükseliyor olurdu. Öyle sinirlenmiştim işte.

" Herhalde algılarında bir sorun var senin, sana aç olmadığımı söyledim değil mi?" diye iğneledim. Ama o beni hiç takmadı bile..

Dişlerimi sıktım. İnatçı herif..

"Demek beni dinlemiyorsun öyle mi? İyi, tamam!" diyerek tezgahtan indim fakat iner inmez acıyla inledim.

"Ah!"

Asaf hemen yanımda biterken, "Günçiçek?" dedi telaş içinde. Öyle aniden tezgahtan inince canım acımıştı.

Beni tutmasına izin vermeyerek,"Yok bir şey!" dedim sertçe.

Sonrada kendimi yürümeye zorlayarak gitmek istedim fakat Asaf yine bana izin vermeyerek bileğimi kavradı.

"Günçiçek bu halde yürüyemezsin," dedi sakin bir sesle.

Ama ben onun aksine sakin olamıyordum. Beni çileden çıkarıyordu. Bu ilgili ve şefkatli halleri beni deli ediyordu.

"Bırak beni Asaf!" diyerek kolumu tutuşundan kurtarmaya çalıştım fakat baygın bakışlarla bana bakarak kolumu bırakmadı.

"Bırak," diye öfkeyle tıslayıp boştaki elimle de elini bileğimden çekmeye çalıştım fakat imkansızdı. İnatla bırakmıyordu. Kafamı kaldırıp ona hırçın gözlerle baktım. Bakışlarımda ona sökmedi.