Acı Sevda(Tutkun Serisi-2-)

30-YAS

Yıldıza basmadan geçmeyin lütfen rica olunur.

#Sezen Aksu - Yarası Saklım
#Tuğba Yurt - Ağır yaralı

Keyifli okumalar güzelliklerim♥️

¦~YAS~¦

Günçiçek

Sena teyzem odamdaki cam kırıklarını toplamıştı toplamasına ama beni kim dağıldığım yerden geri toplayacaktı?

Öyle çok paramparçaydım ki tamiri imkansızdı. Saatlerdir yatağıma uzanmış üzgünce ve boş gözlerle odamın tavanını seyrediyordum. Beynimde ise Asaf'la olan konuşmamız dönüp duruyordu. O anları tekrar ve tekrar hatırlamak kalbime görünmez hançerlerin saplanmasına neden oluyordu. Ona ağır sözler sarfetmiştim. Bunun için oldukça pişmandım. Sonuçta onun da elinden bir şey gelmezdi ki.. Bizi dağıtan, yıkan, parçalayan Zehra'ydı. Bütün suç onundu. Demek Asaf'ı yanında tutabilmek için böyle ucuzca işlere başvuruyordu. Asaf'ı kendi canıyla tehdit ediyordu. Şimdi anlıyorum..

Üzgünce burnumdan derin bir nefes aldım. Şimdiye kalkıp hazır olmam gerekiyordu fakat ben o davette yer almayacaktım. Benim yokluğum insanların dikkatini çekerse de umrumda değildi. Ne düşünürlerse düşünsünler. Benim zavallı kalbim bunu kaldıramazdı. Daha fazla dayanamazdı.

Kapım aralandı. Daha sonra annemin hafif kızar tonda sarfettiği sözler duyuldu.

"Kızım, daha hazır değil misin sen? Bütün konuklar geldi. Nur teyzenler, Şeyma teyzenler hepsi aşağıda. Yokluğun herkesin dikkatini çekecek. Hadi kızım bir an önce toparlanıp aşağı inmen gerekiyor hem babanda dakika başı seni soruyor neden hala daha inmedin diye. "

Cevap vermedim. Suskunluğumu korudum.

" Günçiçek? "dedi annem bıkkın bir sesle.

Sırtımı aniden yataktan doğrulttum.

" İstemiyorum anne! Beni yok sayın, inmeyeceğim ben aşağıya, "dedim tek nefeste.

" Günçiçek, olmaz öyle şey. "

" Olur, bal gibi de olur işte! "diye itiraz ettim.

Annem omuzlarını düşürdü.

" Biliyorum bu senin için çok zor ama kızım sen çok güçlüsün bunun da üstesinden gelirsin. Sen Birsel Gündoğdu'nun torunu.."

Sözünü kendim tamamladım.

"..Asel Kalender'in de kızıyım, biliyorum. Ama anne bu sefer çok güç, "dedim titreyen sesimle.

Annem üzgün gözlerle gözlerimin içine baktı.

" Biliyorum kızım ve seni çok iyi anlıyorum.. "diye fısıldadı.

" Günçiçek? "diye seslenip odama giren kişiyle birlikte hızlıca ayaklanıp kollarımı ona doladım.

" Irmak, "diye fısıldadım.

Onun buraya geleceğinden haberim yoktu. O da bana sıkıca sarılırken," Burdayım arkadaşım, burdayım, "diye kısıkça konuştu.

" İyi ki geldin.. "

O beni anlayan yegane kişiydi, o benim en büyük dayanağımdı. Tüm zor anlarımda hep benim yanımda olmuştu. Şimdi de olduğu gibi..

Annem sessizce odamı terkederken kollarımı yavaşça arkadaşımdan ayırdım. Ona bakarken acımı gözlerimde gördüğüne eminim. Onun da gözleri hüzünle parladı. Irmak ellerimi avuçlayıp, "Canım benim, keşke elimden bir şey gelse," dedi hüzünle.