Acı Sevda(Tutkun Serisi-2-)

19-CEZA

Keyifli okumalar dilerim..

¦~CEZA~¦

Günçiçek

"Hadi Günçiçek sende bizimle gel," diye ısrar etti Gamze.

Başımı net bir şekilde iki yana salladım. "Siz gidin," dedim keyifsiz bir sesle.

Bu keyifsiz ve mutsuz hallerim arkadaşlarımı da üzüyordu, farkındaydım. Bu yüzden beni de olabildiğince yanlarına çekmeye çalışıyorlardı. Bu mutsuz halimin nedenini ise Giray'dan ayrılmama bağlıyorlardı. Geçen doğum günü partisinde Giray'la sevgili olduğumuzu öğrenmişlerdi ve şimdi de ayrıldığımızı sanıyorlardı. Halbuki biz hiç sevgili olmamışken..yalandan ayrılmıştık.

Gamze net tavrımla birlikte artık ısrar etmekten vazgeçip Tuğçe'nin koluna girdi ve birlikte amfiden dışarı çıktılar. Irmak elini elimin üzerine yerleştirdi.

"Her şey yoluna girecek," diye mırıldandı.

Bende bunun olmasını çok istiyordum. Irmak'a cevap vermek yerine yalnızca gözlerinin içine baktım. Asaf'la aramıza ciddi bir mesafe koymuştum ve tam tamına iki hafta geçmişti. Koskoca iki hafta.. Onunla böyle iki yabancı gibi olmak canımı sıkıyordu ama yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Bir kere bunun olmasını ben istemiştim. Şimdi ise bunu istediğim için aşırı pişman olmuştum. Hangi akla hizmet bu kararı verdiysem? Kendime çok kızıyordum. Tam her şey yolunda giderken ben işleri fena halde batırmıştım.

Irmak lavaboya gitmek için yanımdan ayrılırken başımı ellerim arasına alıp sıkkın bir şekilde ofladım. Ondan uzak durmak canımı acıtıyordu.. Nefesim daralıyordu. Kalbim sıkışıyordu.

Her gün onu görürken dokunamamak, kokusunu yakından soluyamamak işkence gibiydi. Sadece düşünmeye ihtiyacım vardı. Zehra'yla aramızda yaşananlar beni bir hayli sarsmıştı. Bu nedenle Asaf'la olan bu karmaşık ilişkiyi oturup düşünmeye ihtiyaç duymuştum. Fakat hesaba katmamıştım ki. Bu aldığım kararın ikimize de ceza olacağını..

Asaf, bir hafta boyunca eve bile gelmemişti. En azından onu görmekte bana yetiyordu, bu can acıtsa da fakat ondan uzak kalmak işte o fazlaydı.

Benim ondan ayrı kaldığım her saniye yüreğime kor bıçaklar saplanıyordu. Bunu bir anlığına unutmuşum ne yazık ki..

Fakülteden ayrılıp yoldan geçen bir taksiyi çevirdim. Artık daha fazla dayanamayacaktım. Ona olan özlemim çok fena ağır basıyordu. Bu nedenle şirkete, ona gitmeye karar verdim. Bizim kızlara haber vermeden resmen tüymüştüm. Neyse, şimdi onlara haber vermekle uğraşamazdım. Fazla sabırsızdım çünkü. Bir an önce kollarına atılmak, ona kavuşmak istiyordum. Bu kadar ayrılık ikimize de yeterdi.

Taksi şirketin önünde dururken ücreti ödeyip kapımı araladım ve indim. Bakışlarım yüksek binanın üzerinde bir süre dolaştı. Özlemim içimde çağlarken hızla girişe doğru ilerlemeye başladım. Kapıda bekleyen güvenlik görevlileri beni nezaketle karşıladılar. Adımlarım aceleci olduğundan yalnızca onlara başımı salladım. Şirketin içine girer girmez o ciddi ve boğucu havası beni hemencecik karşılamıştı. Oldum olası bu gibi ciddi ve kasıntı yerleri sevmezdim. Asaf'ın neden burada çalışmak istemediğini de şimdi anlıyordum. Burası fazla..ciddiydi.

Asansörün önünde bir kaç kişiyle birlikte dikilirken dudaklarımı kemiriyordum. Asansör gelince yavaşça içine doluştuk. Ona kavuşmak için tutuşan hislerim beni boğuyordu. Bu kapalı kutu içinde boğuluyordum. Elimi sallayarak boynumu yelledim. En sonunda Asaf'ın katına ulaştım. Bu katta olduğunu biliyordum çünkü babamın ona kendi katında bir oda verdiğini öğrenmiştim. Adımlarım direkt sekreter kısmına düştü.