To Love Again (Isla del Fuego Series 2)

Kabanata 22

Black Envelope

We decided to sleep ng bigla nanamang tumawag ang nanny ni Austin dahil hindi nanaman makatulog ito. Wala kaming magawang lahat dahil may gagawin rin naman kami. Monday na bukas at opening na ng hotel na 'to. May pasok na rin ako at buti nalang tanghali pa iyon.

Sabay-sabay kaming umaykat sa taas. Same floor lang kaming lahat at tama pala si Blace, magkatabi kami at napaka imposible kasi sound proof yung kwarto namin. Tinanong ko kanina si Ate Lauvette pero ang sinabi nya lang ay "Bakit? Sobrang ingay at sabik ba kayong dalawa?" At tumawa.

Trinay kung sumigaw after sinirado ni Zarel ang pinto. "Aaaaah!"

Kumunot ang noo ni Zarel nung tinignan nya ako. "What?"

Umiling ako at binuksan ang pinto. "Teka, labas ka nga muna sandali, Zarel. Na bobothered talaga ako sa sinabi ni Blace, e. Rinig daw sa labas yung sigaw ko."

Umiling lang sya at tumawa. Hinubad nya ang kanyang t-shirt. Only wearing boxer in him. Habang ako ay kinuha ko ang white sleeping dress. Patay na ang ilaw at ipinilit kuna ang mga mata ko. Zarel kiss me in my forehead. "I love you. Thankyou for this day. You don't know how happy I am right now."

"I love you too. Very welcome, my love. Salamat din, walang kalalagyan yung saya ko ngayon." And I kiss him.

Natulog ako sa kanyang bisig until I wake up. Mas nauna pa akung nagising sa kanya. We're still in the same position. Bumango ako at tiningnan ang wall clock; its still 4 AM pa naman but ang trabaho ni Zarel. Sabi pa naman nya pina cancel nya 'yong board meeting nya. Balew talaga. I decided to wake him up pero hinatak nya lang ako sa bed at niyakap. "Lets sleep. Its to early pa. I'm sleepy, Love."

Nothings happened. Only our hearts talking and my body is resting physically. I just want to stay like this forever. At sana talaga wala ng kokontra pa. I've been sad for a very long time and I've been looking for it. I've been wanting it since then. And I know, meron at meron talagang kokontra. At hindi mawawala si Anasticia sa listahan.

Im just scared that one day, someone will took away this temporary happiness, and if that day comes, diko na alam talaga kung ani ang mangyayari saakin. I'll be crazy. Literally crazy.

Nagising ako muli nga bandang 7 AM na. Wala na sya sa bed namin but he left something on the table. May susuotin narin ako pauwi sa bahay, and he already charge my phone. May note rin syang iniwan at tsaka breakfast. After I took my bath, nag bihis ako. I texted Blace na sabay na kami uuwi.

Hindi kaagad nakapag response si Blace kaya sinulit ko muna ang mga oras para kumain at tingnan ang view sa paligid. Biglang may kumatok sa hotel room ko kaya walang pag-alinlangan ay binuksan ko iyon. I saw Konnor with no emotion at naka poker face. Holding a bouquet of fresh flowers and some foods. Tinaasan ko sya ng kilay ko at tiningnan kung may tao sa likuranan nya.

"Sino nag pa bigay?" Tanong ko habang tinignan iyon.

"Your boyfriend. His busy today at sakto naman na dito ako pupunta kaya ako nalang nag bigay."

"Salamat." At tumango. Tinangua rin nya ako kaya sinarado ko ang pinto. Nilagay ko ang pagkain sa lamesa at kinuha ang phone ko dahil nag riring.

"Hello..."

"Hi, love... have you recieve my flowers?" Baritone vioce on the other line.

Tumango ako. Kahit di naman nya nakikita. "Uh-uh, thankyou for these. They're lovely."

He sigh on the other line. "Can you say it again?"