To Love Again (Isla del Fuego Series 2)

Kabanata 36

Speech

"Mary, do you think I can do this?" Tanong ko sa nakatungangang si Mary.

Tumaas ang kilay nya at tumayo sya. Inayos nya muna ang glasses nya at hinaplos ang buhok ko. "Of course you can! Matalino ka. And you deserve the spot."

Lumunok ako. I don't know. Kung iisipin ko talaga ng mabuti, hindi ko alam kung mas advance ba dito o sa pinas. I am continuing my college. And now, finally magkaka diploma na ako. Isa-isa ko ng naabot ang pangarap ko. From giving birth to my two angels, and now having my diploma. At hindi magtatagal ay magiging isang ganap na engineer na talaga ako. I'm not going to leave Greece until I have everything what I want. For these passed years, si tita, si Mary at ang mga anak ko ang naging inspirasyon ko. Sila ang naiisip ko na pag hindi ako nagtatapos ng aking pagaaral ay hindi ko sila mabubuhay. And for the passed years, I only focus my self in academics and family. Sila ang pinagtuonan ko ng pansin. Oo, marami akung naging manliligaw but I never entertained one of them. It doesn't mean na hindi pa ako naka move on but I just don't want to enter. Pero diko rin kaya mag sinungaling sa sarili ko. Its not easy to unlove Isshijah Zarel Celestial. And forgetting my feelings for him is difficult. Pero isinantabi ko muna iyon dahil may mga anak ako na dapat mas tuonan ko ng pansin. And they need me as much as I need them.

I am now wearing one of my favorate dress. Which is my black toga. At hindi lang ako gragraduate na walang honors. I'm the campus Magna Cum Laude. And I am so proud of it. Kita nyo 'yon, marami akung mali na ginawa saaking buhay pero naging mabait parin ang Dyos saakin at biniyayaan nya pa ako lalo. I recieve lots of blessings these passed years. One of them is binigyan ako ng pagkakataon na makita si Lola Conchita. I told her everything. How the sisters of daddy treated me. And I'm also being honest of Mary. Nasabi ko rin sa kanya ang lahat. But she never judge me. Nakinig lamang sya saakin. Lola Conchita saw my twins at umiiyak lamang sya sa tuwa. Biniyayaan rin ako ng panginoon na bigyan ng trabaho kaagad. Theres a lot of opportunities waiting from me outside of this country. So me and tita decided na umuwi na ng pilipinas after 3 days. Plano rin namin na doon icecelebrate ang 4th birthday ni Ylai at Yla na ngayon ay malaki na at makukulit na bata.

Biglang bumukas ang pinto sa kwarto ko at nag unahan na pumunta saakin ang dalawa. Umupo ako para maging level kami at niyakap nila ako ng mahigpit.

"Eym so proud of you, mommy!" Maarteng sabi ni Yla. And she kiss me in checks. How sweet.

Hinalikan ako ni Ylai sa kabilang pisnge. "I love you, mommy."

I smile and kiss them one by one. "Oh, I love you both, sweetheart."

Tumayo ako at hawak kamay kaming lumabas sa bahay namin at pumunta sa sasakyan. Nasa front seat si Mary habang nasa tabi ko naman si tita ang ang dalawa kung kambal. Malapit lang ang university ko kung saan ako gragraduate pero ngayon, maraming tao.

I open my phone dahil nandon ang speech na gagamitin ko mamaya. And I think na magagamit ko ito.

Agad na huminto ang sinasakyan namin kaya bumaba na rin kami. Pagbaba ko ay nakita kaagad ako ng mga naging kaibigan ko kaya hinatak nila ako for picture taking. I introduced to them my twins. Wala silang kaalam-alam na may anak ako. I don't trust people here. Don't get me wrong, trust worthy ang mga tao dito pero parang naasakin ang problema so I keep it to my self.

"Yla, come here sweetheart." Tawag ko dahil nag iinarte nanaman.

I have learned for years about my twins. Kilalang kilala ko na ang dalawa. From their weakness strengths. Ylai is a cold and snobber person. Like Zarel. But when it comes to the person na kilala nya ay sweet sya at mapaglambing. While Yla is the maldita and friendly. Like me. Ayaw nya sa maingay. Tahimik lang sya pero nasa loob ang kulo. Also I notice to her na pag may kamausap sa kanya na hindi ko kilala or namin ay kinakausap nya lang din. Thats why I always teach her that she should not talk to strangers kahit ano paman ang ibibigay neto. Mahirap na sa panahon ngayon ang daming kidnapping.