To Love Again (Isla del Fuego Series 2)

Kabanata 24

Wrong things for right reason

Narating ko ang Kasadya sobrang tahimik ng lugar. Tho, I'm expecting na may circus at rides na dito but I'm wrong. Sinadya ko talaga na pumunta dito kasi masaya ang lugar na ito. From the word KASADYA means kaligayahan. Pumunta ako malapit sa dagat at nilagay ang gamit sa mataas na hagdan.

All of my life, Dad and the people surrounds me thinks that I always do worst things in life. Always do the worst decisions in life. Kumbaga sabi ni Tita Nichelle, I'm the Natividad's blackship. Pabigat daw ako sa pamilya ko. And I know, my lola feels the same. Nabibigatan na rin saakin pati na rin Kuya Kris at Ate Moira. I know all of them want me gone. Alam ko kasi I can see it between the lines. And I'm not dumb para hindi mapansin 'yon lahat. Wala akung kakampi when it comes to these. Blace is not my friend pag dating sa kampihan because I know, kakampihan nya kung sino ang tama. I know her, of course she my bestfriend. Not even my lola, Ate Moira and Kuya Kris. And thats shit.

Wala akung pake kung makikita man ako ng ibang taong umiiyak ako ngayon. Bakit, pag jinudge ba nila ako, mawawala yung sakit na nararamdam ko? Bakit kapag ba pinakealaman nila ako na umiiyak dito mawawala lahat ng sakit? Mapapalitan ba lahat ng saya 'to lahat?

Kapag talaga nasa dagat ako, all I see is peace. Parang hinihigop lahat ng masasamang pakiramdam ko. Lahat ng hinanakit ko. Parang ang ganda lang sa pakiramdaman na nandito ako muli after several months.

Pumikit ako at dinadamdam ang mga araw na sobrang saya ako. Kailan ba nga ako naging masaya talaga? Yung genuine na saya talaga. Kailan nga 'yon? Ay oo yung una kung kita kay Zarel. Yung mga panahon na wala pang asungot sa palagid. Ang panget nga e, kasi kung kailan ka sobrang masaya malaking lungkot ang kapalit. Ang hirap na maging masaya. Ang hirap na sobra.

Dumilit ako ng nag ring ang cellphone ko sa bag ko. Binalikan ko 'yon at sinagot diko na tiningnan kung sino pa 'yon.

"Hello..."

"Astrid, where are you?" Mariin na tanong ni Zarel sa kabilang linya.

Agad kung binaba ang tawag at dali-dali kinuha ang simcard na naka set sa cellphone ko. No, I've said I will cut the line between us. Hindi ako napapagod pero ayoko na. Galit ako sa sarili ko kasi hinayaan ko syang makapasok sa isip, puso at buhay ko. Galit ako sa sarili ko kasi hinayaan ko syang magpasakit sa buhay ko.

Tinapon ko ang simcard ko. Baka ma trace pa ako no'n. Alam ko ang kakayahan ng mag pinsan na 'yon. And believe me or not, magaling na agent si Grego at kahit san man ako sa lupalop ng mundo ay mahahanap nya ako. Putanginang mag pinsan bat ba kasi nababaliw pa ako sa isa doon. Shit! Shit! Shit!

Agad kung kinuha ang gamit ko at dali-dali na pumunta sa itaas para makasakay ng taxi. Laki ang pasasalamat ko kasi meron nga. Agad akung sumakay doon at kinuha ang extra na simcard sa bag. Una kung ginawa ay tinext ko si Daddy para ipaalam na ito na ang bago kung numero. Again, I have to lied again.

"Hello who's this?" Tanong ng bariton ang tono.

"Dad... this is Celistina. Na snatch ang phone ko kaya napalitan ng simcard..."

He sigh. "Okay. Okay kalang ba?" Tanong nya.

I badly want to tell him all my problems. Pero alam kung wala syang oras doon kaya. "Yes, Dad I'm fine. Yung cellphone kulang naman ang kailangan nya..."

"Okay, I'll text you the address kung saan naka stay ang mga tita mo."

"Okay, Dad."

Binanaba nya na ang tawag kaya sinabihan ko taxi driver na dalhin ako sa apartment ko. Medyo matagal pa ang byahe papunta doon kaya inabala ko nalang ang sarili ko sa mga dumadaan na sasakyan. Wala na ba akung kakampi dito? Totohanan na ba talaga 'to?