Never Wake The Demon (Published under Cloak Pop Fiction)

Chapter 9: The Pirate

Chapter 9: The Pirate

Arkray’s POV

Iginala ko ang tingin ko sa paligid ko.

This mansion…

No! This palace rather is full of European architectures, designs and carvings. Everything I see speaks of wealth, power, glamour and grandeur that no one can ever imagine in their wildest dream and imagination.

Naglakad-lakad ako hanggang sa marating ko ang verandah kung saan nadatnan ko ang isang batang babae kasama ang isang matandang lalaki na siguro ay lolo nito.

This scene is familiar…

Déjà vu?

“Gramps, I want to be like you someday…to be as strong as you…” inosenteng sabi ng batang babae na sa tingin ko ay nasa apat o limang taong gulang lang. She’s like an innocent angel though her eyes speak the opposite…

Tumawa ng malakas ang tinawag nitong Gramps. This old man looks fierce. His face shows arrogance and authority. Ito ang tipo ng tao na ang bawat salita ay batas at kamatayan ang kahahantungan ng sinumang lumabag o sumuway dito.

“Of course you’ll be. No doubt about it. You can also be stronger than me, more powerful. Someday you’ll be powerful and will be feared not only in whole Europe but also in the whole world. Your eyes speak of it.”

“My eyes?” Biglang lumungkot at lumamlam ang inosenteng mukha nito. “They say that my eyes are like of a devil’s eyes.”

“Then what’s with that sad look on your face?” Lumuhod ito para makapantay ang apo nito. “Your eyes make you special, unique and extraordinary. Don’t you know that your eyes are the pride of our family? Of our great grandfathers?” Then he smiled. “In every generation of our family, whoever has this kind of eyes will achieve wealth, greatness and power. So do you. But you shouldn’t have a soft and weak heart. You must have a heart that is brave and fearless as a beast, cold as ice and hard as stone! You must show no mercy…no pity. D’you understand?”

Tumango lamang ang apo nito at waring iniintindi ang mga sinabi ng lolo nito.

**

*Bababa…babanana…bababa…babananaahahahah…potatohnahahah…*

Tsk!

Kinapa ko ang alarm clock na nasa side table at pinatay yun. Then after 10 minutes ay bumangon na rin ako at ginawa ang morning rituals ko.

Sa school…

Dumaan muna ako sa locker ko para ilagay ang mga dinala kong libro. Honestly, this is the first time na bubuksan ko ang locker ko.

Pagbukas ko ng locker ko ay nagulat ako dahil hindi ko inaasahan ang bubulaga sa 'king laman niyon.

“Blimey!” I said out of shock and surprise.

Ang daming nagkandahulog na mga papel o mga sobre sa paanan ko. May mga tuyot na mga roses pa nga eh. I never thought that my locker is full of these stuffs!

Pumulot ako ng isa sa mga nahulog at tiningnan ko.

Love letter?

“Ey! Ey! Ey! Dami niyan ah! Mukhang marami kang fans and admirers ah! Hindi na ako magtataka kung magkaroon ka ng fans club dito sa Sang Real,” nakangising sabi ni Hugo. Kasama nito si Myles na kumaway sa akin.

“Hello guys!” bati ko sa kanila. “Oo nga eh. Though baka nga death treats ang iba diyan eh.”

“Hindi naman siguro. Sa ganda mong ‘yan,” sabi ni Hugo at kumindat pa.