𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

Biktwria screams Trouble😈 /4/

"Αγαπες μου; Ξυπνηστε εχω ετοιμάσει πρωινο.." λεει ο μπαμπας.
"Ε τι; Ποιος;" λεω και προσπαθω να ξεκολλησω την Χριστινα που εχει κολλησει σαν βδέλλα πάνω μου.
"Συγγνωμη εχω συνηθίσει την γαιδοροφωναρα της μανας μου.." λεω και ξυνω το κεφαλι μου.
"Αντε ξυπνήστε εχω φτιάξει τηγανιτες με μερεντα..." λεει και η Χριστινα αμεσως πετάγεται ορθια.
"Τηγανιτες με μερεντα;" ρωταει δυσπιστα.
"Ναι αντε. Το βραδακι, μιας και ειναι Σαββτο, ελεγα μηπως πηγαίναμε για φαγητο." Λεει ο μπαμπας.
"Ναι φυσικα." Απανταμε και εγω και η Χριστινα ταυτόχρονα.
"Διδυμες.." σχολιάζει ο μπαμπάς και η Χριστινα του πετάει ενα μαξιλαρι παιχνιδιαρικα.
"Αντε σηκωθείτε.." λεει και η Χριστινα σηκώνεται.
"Ελα να διαλέξεις δωματιο.." με τραβάει και εγω την κοιτάω με λυπημένη εκφραση.
"Δεν θα κοιμόμαστε αγκαλίτσα;" την ρωτάω αθωα.
"Οχι." Απανταει ξερα και με τραβαει στον πρωτο οροφο.
"Παλι καλα γιατί κοιμάσαι σαν βοδι." Της λεω και αυτη αρχιζει και γελάει.
"Αυτο ειναι το αμεσως μετα μεγαλυτερο απο το δικο μου.." λεει και δειχνει το πρωτο δωμάτιο.
Ε φυσικά και πηρε το μεγαλύτερο δωμάτιο. Σκυυυλα.
"Αυτο θα παρω." Λεω και μπαινω μεσα στο δωματιο.
"Εισαι σιγουρη; Εχουμε και αλλα-" την διακόπτω.
"Αυτό θα παρω ειπα.." ξανα λεω.
Το δωματιο εχει χρωμα γκρι του παγου.
Υπαρχει ένα ασπρο τεραστιο διπλο κρεβατι. Ενα κομοδινο. Για τα καλλυντικα μου. Και ενα γραφείο. Καλα εγω αυτο δεν θα το χρησιμοποιώ αρα δεν το χρειάζομαι.
Καναπεδακι και μια μεγαλη τηλεοραση.
Και μπανιο.
Ενω της Χριστινας ειναι.
Κυριοτερο χρωμα που επικρατεί εκει μεσα ειναι φουξια.
Εχει και αυτη ενα μεγαλο διπλο μωβ κρεβατι. Και ενα κομοδινο για τα καλλυντικα που εχει αλλα δεν τα χρησιμοποιεί.
Και γραφειο. Που ξεχειλίζουν απο παντού βιβλια.

"Τα ρουχα μου ειναι σε ενα αλλο ξεχωριστο δωματιο. Επειδη δεν χωραγαν." Λεει και ανεβαινει στον 3ο και τελευταίο όροφο.
"Οριστε." Λεει και ανοίγει ενα τεραστιο δωμάτιο.
"Γαμησε." Αναφωνω.
Παντου εχει ντουλαπες και κρεμάστες για ρουχα. Εχει και μια κουκλα για σχεδιασμα.
Και ενα τεραστιο ολόσωμο καθρέφτη.
"Μωρη την γλωσσα σου." Λεει και καλα αθωα.
"Ασε μας εσυ μωρη Αθωα.." την σχολιάζω και περιεργαζομαι τον χωρο.
"Χωρανε ανετα και τα δικα σου ρουχα εδω μεσα. Εχω αρκετες αδειες ντουλάπες." Λεει και της νευω.
"Αντε παμε να φαμε." Μου λεει και αφου παω η καθεμια σε ξεχωριστο μπανιο κατεβαίνουμε για πρωινο.
"Καλημερα μπαμπαα.." λεει η Χριστινα και φτιαχνει καφε.
"Και εγω θέλω." Της λεω και βγαζει αλλη μια κουπα.
"Γιατι αργησατε τοσο;" ρωταει ο μπαμπας καχυποπτα.
"Της εδειχνα το δωμάτιο της. Και την ντουλαπα.." λεει η Χριστινα.
"Αα. Το γυμναστήριο και το playroom της το εδειξες;;" ρωταει ο μπαμπας.
"Οχι.. Ουτε το το δωματιο ηχογραφησης.." λεει αθωα η Χριστινα.
"ΤΙ;; Εχετε δωματιο ηχογραφησης;;;" ρωταω έκπληκτη.
"Φυσικα. Εχω 2 κορες με φωναρα να μην εφτιαχνα τέτοιο δωμάτιο;" σχολιαζει ο μπαμπας.
"Σαγαπαω.." του λεω και τον φιλάω στο μαγουλο και τον αγκαλιαζω
"Και εγω αλλα θα με πνιξεις..." λεει και ξεκόλλαω απο πανω του.

Οι μερες περασανε ωραια. Το σαββατο παραγγείλαμε ιταλικό. Γιατι ο μπαμπας ειχε ξεχασει ότι η Χριστινα ειναι αρρωστη. Αυτη ομως επεμενε να πάμε εμεις αλλα καταβαθος στεναχωρήθηκε.
Την Κυριακή εξερευνησα το σπιτι και το βραδυ καθομαι και συζηταω με την Χριστίνα.

"Ελα σε παρακαλώ.." την παρακαλαγα.
"Οχι ρε Βικυ.. Θα μας πιασουν και θα την πατήσουμε." Απανταει και ειναι τελείως καθετη.
"Ελα ρε αφου ο μπαμπας τα σκαει χοντρα." Λεω και την παρακαλαω.
"Καταρχας εχεις τρυπα στην μύτη εγω δεν εχω εκει." Μου λεει.
"Εχεις αλλα το έβγαλες. Ας ξεκινήσουμε απο εκει. Και για να έχουμε καλο ερωτημα γιατι άφησες την τρυπα στην γλωσσα και εβγαλες την τρυπα στην μυτη;" την ρωταω καχυποπτα.
"Δεν φαινεται η τρυπα στην γλωσσα." Μου λεει και με κοροιδευει.
"Δικιο εχεις δεν πολυ μιλάς." Της λεω και μου δινει μια μπουνια στον ωμο.
"Αλλα το διαμαντακι στο δοντι;" αρχιζει τις δικαιολογιες.
"Δεν χαμογελάς ποτε.." της υπενθυμιζω.
"Ναι αλλα το τατουαζ στο αριστερο χερι στον καρπο που εγω εχω το ονομα σου και εσυ εχεις το δικο μου;" ξανα λεει και δικαιολογηθεί.
"Θα βαλω μακρυμανικο. Μπορεις να σκάσεις επιτελους;;" αρχίζω και βραζω.
"Καλα" ξεφυσαει. "Αλλα μονο γι αυτήν την εβδομαδα γιατί ΜΟΝΟ αυτην την εβδομάδα δεν θα ερθω επειδη ειμαι αρρωστη..." λεει και εγω πεφτω πανω της και την αγκαλιάζω.
"Ενταξει ενταξει... Δεν θα βαφτεις υπερβολικά και ντυθεις σεμνα.." με προειδοποιεί.
"Καλα καλα.. Φυγε τωρα θελω να κάνω μπανιο.." της λεω και αυτη μου δινει ενα φιλι στο μάγουλο.
"Α και βγαλε τα περισσότερα σκουλαρικια στα αυτιά γιατί εγω εχω λιγότερα." Μου λεει.
"Φυγε απο εδω ρε."
"Καληνυχτααα.." μου λεει και βγαίνει χοροπηδώντας εξω.
"Θα σε κανονίσω εγω Αλεξακο. Που θα τα βάλεις με την αδερφη μου." Λεω χαμηλόφωνα.
Πεφτω για ύπνο.

Christine's POV

Εχω αγχωθει φουλ.
Θα τους βαλει ολους στην θεση τους. Και ολοι θα νομιζουν οτι ειμαι εγω. Και θα με πειράζουν πιο πολυ.
Βασικα αμα ειναι η Βίκυ εδω δεν θα με πειραζουν. Θα με προστατεύσει.
Και βασικά δικιο έχουν. Γιατι εβγαλα το σκουλαρικι στην μυτη; Μια χαρά ημουν. Γούσταρα αυτο που ήμουν στην Θεσσαλονίκη και γενικα σε ολη μου την ζωη.
Αλλα τωρα.. Θα μπορουσα να ειμαι και φυτο και κακο κοριτσι.
Αλλα τι λεω.
Ποτε δεν θα του αρέσω..

Παω να ανοίξω την τρυπα στην μυτη.
Ποιος το χεζει.
Βαζω ενα σκουλαρικι και με ποναει πολυ. Αλλα ευτυχώς μπηκε το μαυρο κρυκακι. Τελειαααα.
Η Βικυ θα με κραζει αύριο που τελικα το εκανα αλλα δεν πειραζει...
Κάνω ενα μπανιο και πεφτω με τα μούτρα στο κρεβατι.

☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~

Γεια σαααςςςς..
Ποιον λέτε να θέλει η Χριστινα;
Spoiler: Η Βικτώρια θα κανει φραυση στο σχολειο.
Για οσους δεν κατάλαβαν η Βικτώρια θα πάει σχολειο στην θεση της Χριστινας επειδή ειναι ιδιωτικο σχολειο. Η διαδικασια της εγγραφής ειναι μεγάλη. Και αυτή επειδή ειναι αρρωστη με ιωση δεν θα παει. Αρααααααα...
Μαντέψτε😉😉