𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

Mine. ❤/55/

1 εβδομάδα μετά.

"Βικτώρια" φωνάζει ο Άλεξ όσο εγώ κατευθύνομαι πίσω στο σχολείο.
"Ελα" απαντάω ξερά.
"Τι έχεις ρε γαμωτο;;" ρωταει με νεύρα ενώ εγώ περνώ ένα τσιγάρο στο χέρι μου.
"Τι εννοείς;;; τίποτα δεν έχω" απαντάω ενώ ανάβω το τσιγάρο.
"Με δουλεύεις;;; εδώ και μια εβδομάδα με αποφεύγεις και έχεις συνεχώς νεύρα" μου λεει λίγο τσιτομενος.
"Πώς σου ήρθε αυτό;;"
"Να σου πω κάτι αν δεν θες να είσαι μαζί μου απλά πες το" λέει.
"Και άσε αυτό το γαμημένο" λέει καθώς αρπάζει το τσιγάρο και το πετάει κάτω.
"Πας καλα ρε γιατί το έκανες αυτό;;" φωνάζω.
"Δεν έχεις καθόλου νεύρα εεε;" φωνάζει και αυτός.
"Ρε αλεξ σταμάτα την γκρίνια"
"Κατάλαβα το πήρα το μήνυμα" λέει και πάει να φύγει.
"Τι εννοείς;;" λέω καθώς το σταματάω.
"Θες να χωρίσουμε το κατάλαβα Γεια" λέει και πάει να φύγει αλλά μπαίνω μπροστά του.
"Πας καλα ρε μωρό μου δεν θέλω να χωρίσουμε" του λεω καθως τον αγκαλιάζω.
"Και τότε τι συμβαίνει;;"
"Απλά δεν ήμουν καλά αυτές της μέρες είχα κάτι οικογενειακά θέματα" του λεω και αυτός περνάει τα χέρια του γύρω από την μέση μου.
"Μα η Χριστινα είναι μια χαρά" απαντάει.
"Ναι γιατί δεν αφορούν αυτήν Αλλά εμένα" λέω.
"Και γιατί δεν μου το είπες ρε μωρό μου" λεει στεναχωρημένα.
"Απλά δεν θέλω να σε ζαλίζω με τα δικά μου" του απαντάω.
"Μωρό μου δεν με ζαλίζεις θέλω να ξέρω τι σου συμβαίνει"
"Το ξέρω " απαντάω και τον φιλάω.
"Με τρόμαξες" λέει γλυκά.
"Συγγνώμη δεν θα το ξανά κάνω" του απαντάω.
"Εντάξει απλά την άλλη φορά θέλω να μου λες τι σου συμβαίνει. "
"Εντάξει" λέω και τον αγκαλιάζω σφιχτά.
"Θες να έρθεις σήμερα σπίτι μου να κοιμηθείς;" με ρωτάει και εγώ κουνάω καταφατικά το κεφαλι μου.

Απόγευμα.

Christine's pov

"Μωρο μου.." λεω και χαιδευω την πλατυ του.
"Μμμ.." λεει μεσα απο τον υπνο του.
"Ποσα εκατοστά ειναι;" ρωταω και δαγκωνω τα χειλια μου να μην μου ξεφυγει κανενα γελακι.
Αμέσως γυρναει και με κοιταει.
Τι;; Θελω να τον πειράξω λιγο.
"Γιατι ρωτας;" ρωταει καχυποπτα.
"Επειδη μπορει.. Τονιζω το μπορει.. ο Στεφανος να την εχει μεγαλύτερη." Λεω και ξυνω νευρικα το κεφαλι μου.
Αυτο συμβαινει οταν λεω ψεματα.
"Λες ψεματα.." λεει και σταυρωνει τα χερια του.
"Δεν λεω.." λεω και αυτη την φορα ξυνω λιγο πιο μερα απο το μάτι μου.
"Ρε νομιζεις οτι δεν σε εχω μαθει; Οταν λες ψεματα ξυνεις σημεια του σωματος σου. Οταν βριζεις μπλεκεις τα δαχτυλα σου μεταξυ τους.. Και οταν ακους τους αλλους να βριζουν μαζευεις την μυτη σου χαριτωμενα." Λεει και εγω βγαζω ενα γελακι.
"Δεν το κανω εγω αυτο." Λεω και σταυρωνω τα χερια μου.
"Βλαμμενη.." λεει και εγω μαζευω την μυτη μου στιγμιαια και μετα το παρατηρω. Και γουρλωνω τα ματια μου
"Ει.." λεω ενω αυτος εχει αρχισει να γελαει.
"Εισαι βλακας." Λεω και μπλεκω τα δαχτυλα μου μεταξυ τους.
"Ε εισαι πολυ βλακας." Λεω και τα αποτρεπω να μπλεχτουν μεταξυ τους.
"Δεν φταιω εγω που παρατηρω την καθε λεπτομερεια σου.." λεει γλυκα ενω συνεχιζει να γελαει.
"Ωραια θα σου πω και εγω.. οταν εισαι νευριασμενος σφίγγεις γροφιες τα χερια σου.." δεν προλαβα να ολοκληρωσω ορμησε βιαια πανω στα χειλια μου.
"Χαιρομαι τοσο πολυ που εισαι δικια μου.." λεει μεσα απο το φιλι μας.
"Και εγω.." απανταω και καθομαι πανω του χωρις να σπασουμε το φιλι.