𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

Sh!t sh!t sh!t💩💩💩 /38/

Κυριακη Πρωι.

Christine's Pov

Τεντονομαι ενω εχω κλειστα τα ματια μου και πιανω την διπλανη θεση. Ωχ ενας ανθρωπος. Μμ τελεια.
ΚΑΤΣΕ ΤΙ;
Σηκωνομαι νευρικα καθως βλεπω οτι φοραω ΜΟΝΟ εσωρουχα. ΜΟΝΟ.
Παρατηρω καλυτερα τον ανθρωπο. Ο Στεφανος.
"ΣΤΕΦΑΝΕ;;" τσιριζω καθως τον κουναω.
"Μμμ.." μουγκριζει μεσα στον υπνο του.
"Στεφανε σε απαταω.." λεω αλλα αυτος δεν δειχνει να ενοχλειται αλλα αλλαζει πλευρα με ακομα κλειστα ματια.
"Στεφανε ειμαι εγκυος απο αλλον.." ξανα λεω αλλα αυτος δεν κουνιεται ουτε ελαχιστα.
"Στεφανε εχασε ο Ολυμπιακος στο πρωταθλημα." Λεω και σταυρωνω τα χερια μου. Αυτος πεταγεται ορθιος με γουρλωμενα ματια.
"ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ? ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ?" φωναζει σαν υστερικος.
"ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ. ΠΑΡΤΑ ΜΗΝ ΣΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ." τον μουτζωνω και με τα δυο μου χερια.
"Ελα ρε μωρο σορρυ..." λεει καθως ξαπλωνει και με τραβαει μαζι του.
"Καναμε κατι χθες;" ρωταω ανησυχα καθως γυρναω να τον κοιταξω εχει ηδη κλεισει τα ματια του.
"Ναι.." μουγκριζει με κλειστα τα ματια.
"Τι;" ρωταω ανήσυχα.
"Τι τι;" ρωταει έχοντας ακομα κλειστα τα ματια του.
"Τι κάναμε λεω.." ξανα λεω και ας μην πει αυτο μου δεν θελω να νομιζω.
"Αγριο και παθιασμενο σεξ.." λεει ατάραχος.
ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΙ?? εχασα την παρθενια μου μια νύχτα η οποια ημουν τυφλα και δεν ηξερα τι συνέβαινε.
Αυτος αρχισε να γελαει υστερικα δυνατα.
"Ρε εισαι βλαμμενο με κοροιδευεις??" Λεω καθως του πεταω ενα μαξιλαρι.
"Επρεπε να δεις την μουρη σου..." λεει ενω εχει κυριολεκτικα κατουρηθει στο γελιο.
"Θα δεις πως θα κανω την μουρη σου εγω μετα..." λεω μεσα απο τα δοντια μου και σηκώνομαι να φορεσω τα ρουχα μου.
Πες παλι καλα οτι ο μπαμπας μου εχει εφημερια στην κλινικη και θα ερθει σημερα το απόγευμα αλλιως θα την ειχα πατησει ασχημα.
"Μην μου πεις οτι θυμωσες..." λεει καθως σηκωνεται και ερχεται μπροστα μου.
"Οχι δεν θυμωσα.. Και για να έχουμε καλο ερωτημα γιατι δεν φοραω τα ρουχα μου;" ρωταω καθως βαζω και την μπλουζα μου.
"Για εχω καλυτερη θεα.." λεει πονηρα.
"Ρε θα σταματήσεις ποτε να εισαι τοσο χυδαίος;" ρωταω εκνευρισμένη.
Ναι ναι αλλα αμα σου κανει τετοια σχολια ο Πανος δεν μιλας.
ΣΚΑΣΕ ΕΣΥΥΥ.
"Μονη σου τα εβγαλες.." λεει και καθεται στο κρεβατι του.
"Φευγω.." ανακοινωνω και προχωραω προς την πορτα.
"Φιλακι;" ρωταει σουφρωνοντας τα χειλι του.
Χαμογελαω άχνα και πλησιαζω και του δινω ενα πεταχτο στο στομα και φευγω απο εκει σχεδον τρεχοντας.
Ενεργοποιω το κινητο μου λογικα θα το ειχα κλείσει χθες. Καλα δεν θυμαμαι τιποτα και το κεφαλι μου παει να σπασει.
Ωχ.. 7 αναπαντητες απο την Βικτώρια.
5 Αναπαντητες απο τον Πανο και 2 αναπαντητες απο τον Αλεξ.
Καλα ποσο παιζει να ψαχναν χθες για να με πηρε και ο Αλεξ;
Παρα πολυ.
Την εχω γαμησει..
Η ωρα ειναι 9 και μιση.
Μπαινω σιγα σιγα μες στο σπιτι με ελαφρα βηματα και κλεινω ελαφρα την πορτα. Ανακουφιζομαι μολις καταλαβαινω οτι δεν εγινα καθολου αντιληπτή.
"ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΗΣΟΥΝ?" Ακουγεται η φωνη της Βικτωριας γυρναω την πλατυ μου και βλεπω τον Αλεξ τον Πανο και την Βικτώρια εκνευρισμενους και οι τρεις.
"Ναι για πες μας που ησουν;" ρωταει ο Αλεξ και καλα σαν μεγαλος αδερφος αλλα λογικα κοροϊδεύει την Βικτώρια.
"ΣΚΑΣΕ ΕΣΥ.." φωναζουν ο Πανος και η Βικτώρια.
"Εεε... να... Χμμ.." λεω καιως καθως εχω χασει ολα τα λογια μου.
"Ναι για πες μας.. Σε ακουμε.." λεει η Βικτωρια με σταυρωμενα χερια.
"Στον Στεφανο..." λεω κατω απο την ανασα μου. Ισα που ακουγομουν.
"ΣΤΟΝ ΠΟΙΟΝ??" τσιριζουν ο Πανος η Βικτωρια και ο Αλεξ ταυτόχρονα.
"Ρε ειχα πιει και δεν θυμαμαι τιποτα.." προσπαθω να δικαιολογηθω.
"Και πήγες σπιτι του;;" λεει η Βικτωρια πιο ησυχα αυτην την φορα.
"Αληθεια δεν θυμαμαι τιποτα.." λεω ενω τα ματια μου εχουν αρχισει να υγραινονται.
"Κανατε τιποτα;" ρωταει ανήσυχα η Βικτώρια.
"Αυτος μου ειπε οτι δεν καναμε τιποτα αλλα τωρα δεν ξερω να σου πω την αλήθεια. Δεν θυμαμαι.." λέω ενω κοιταω το πατωμα αμηχανα.
"Καλα δεν νομίζω να ειναι και τοσο μαλακας ωστε να εκμεταλλευτεί μια μεθυσμενη.." λεει ο Αλεξ καθησυχαστικά και κοιταω στιγμιαια τον Πανο. Το προσωπο του εχει μαλακώσει αρκετα.
"Καλα πιστεψε με ειναι μαλακας αλλα οχι και τοσο.." λεει η Βικτωρια και ο Αλεξ γελαει πνιχτα.
"Σταζεις μελι.." την κοροϊδεύει οσο εγω τους προσπερναω και πηγαινω πανω.
Τι ντροπη... Τωρα πως θα ξανα αντικρίσω τον Πανο.
Πρεπει να τον χωρισω δεν παει αλλο. Οσο δεν θελω να τον πληγωσω αλλο τοσο θελω να τελειώνω μαζι του.
Βγαζω τα ρουχα μου και μπαινω για ενα ζεστο μπανιο.
Αφαιρω καθε ιχνος μακιγιαζ που εχω στο προσωπο μου ετσι και αλλιως ολα ειχαν παραλειφθεί.
Και βγαινω εξω. Φοραω μια ασπρη κοντη μπλουζα και μια γκρι φορμα. Αφηνω τα υγρα μου μαλλια ελευθερα.
Και κατεβαινω κατω.
Ολοι τρωνε πρωινο στην κουζινα.
Καθομαι δειλα δειλα διπλα τους και αυτοι σταματανε οτι κανουν και με κοιταζουν.
Ο Πανος δεν εχει ριξει ουτε ενα βλεμμα πανω μου.
Γαμωτο σκατα τα εκανα..
"Πως νιώθεις;" ρωταει η Βικτωρια.
"Καλα. Το κεφαλι μου ποναει μονο.." λεω κατω απο την ανασα μου.
"Νομιζω εχουμε παυσιπονα καπου.." λεει και παει να σηκωθει.
Την σταματαω με το χερι μου.
"Ενταξει το χω.. Παω πανω ετσι και αλλιως..." λεω και αφου κοιταω τον Πανο μια τελευταία φορα
Ανεβαινω πανω και παιρνω το παυσιπονο...
Σκατα σκατα σκατα.
Τωρα δεν θα μου ξανα μιλησει ποτε.. Σκατα σκατα σκατα. 
Κάθομαι στο κρεβατι με τα γονατα στο προσωπο μου.
Οχι δεν θα κλαψεις. Οχι οχι οχι.
Καλα γαμα το.
Τα δακρυα μου εχουν αρχισει να τρεχουν βροχη.
Η πορτα ανοιγει διστακτικά. Δεν την βλεπω την ακουω που τριζει και η κενη θεση διπλα μου αντικαταστητε απο μια οικια μυρωδια που μου τρυπαει τα ρουφουνια.
Σηκωνω το βλεμμα μου λιγακι και βλεπω τον Πανο.
"Συγγνώμη." Λεω σιγανα αλλα ετσι να με ακουσει.
"Για ποιο πραγμα συγγνωνη;" ρωταει αδιαφορα.
"Ξερεις..." λεω με κομμενη την ανασα μου.
"Καλα μπορει να πηγες μαζι του επειδη με ειδες να φευγω με αυτην την κοκκινομαλλα..." λεει αδιαφορα και τον κοιταω με γουρλωμενα ματια.
"Τι; Μια σου και μια μου..." λεει αδιαφορα και αποτομα.
"Εισαι σοβαρος;" λεω καθως σκουπιζω τα ματια μου νευρικα και σηκώνομαι ορθια.
"Τι; Εξαλλου δεν έχουμε τιποτα εμεις οι δυο.." λεει αποτομα.
"Πας καλα;; Ημουν ετοιμη να τον χωρισω και εσυ λες οτι δεν εχουμε τιποτα;" Θεε μου ακουγομαι απελπισμενη.
"Να μην το κανεις λοιπον.. Κατσε με αυτόν τον παπαρα και παρατα με εμενα στην ησυχια μου." Λεει και σηκωνεται και ειμαστε προσωπο με προσωπο.
"Δεν το εννοεις.." ανασαινω βαρια. Την τον επιασε τωρα.
"Το εννοω..." λεει και προχωραει προς την πορτα και την κλεινει με δυναμη.
Τι τον έπιασε τωρα;
Αυτο ηταν;
Δεν μπορει. Οχι ρε γαμωτο..