𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

Kisses Mwah😘 /32/

"Τέλος για σήμερα τα λέμε αύριο" μας λέει ο καθηγητής τον αγγλικών.
"Επιτέλους" λέω σιγά στην Χριστίνα καθώς μαζεύω τα πράγματα μου.
"Βικτώρια εσύ θα έρθεις μαζί μου" ακουω τον Άλεξ να λέει.
"Που;;" τον ρωταω ενώ γυρνάω για να τον δω.
"Σπίτι μου να κανουμε την εργασια"
"Καλα" απαντάω.
"Εμείς ποτέ θα την κάνουμε;;" ακουω τον Πάνο να ρωτάει την Χριστινα.
Καλά δεν την τελείωσαν ακόμα.
Παράξενο.
"Πάμε τώρα σπίτι μου να την κάνουμε" λέει η Χριστινα.
"Ωραία" της απαντάει.

......

Μπαίνουμε στο σπίτι του Άλεξ Και η Ιωάννα κατευθείαν έρχεται σε εμένα.
Το τελευταίο καιρό κάνουμε παρέα.
"Τι κάνεις;;" με ρωτάει η Ιωάννα.
"Καλα εσύ;;"
"Καλαα" απαντάει.
"Πάμε να φάμε" λέει ο Άλεξ καθώς προχωράει στην κουζίνα.
Εγω ζητάω από την Ιωάννα να μου πει που είναι η τουαλέτα για να πλένω τα χέρια.
Αφού τα πλένω μπαίνω στην κουζίνα και βλεπω το τραπέζι στρωμένο.
Μωρέ μπράβο Άλεξ και εγώ πίστευα πως δεν ξέρει να πιάνει ούτε κουτάλι στο χέρι του.
"Κάτσε" μου λέει ενώ μου δείχνει την καρέκλα.
"Μυρίζει τέλεια" λέω καθώς κάθομαι.
"Το ξέρω " λεει με χαμόγελο.

Christine's pov

"Λοιπόν. Ξεκινάμε..." λέω ενώ έχω κάτσει στο κρεβάτι μου.
"Μπες στην προηγούμενη που είχαμε κάνει.." του λεω ενώ ανοίγω το βιβλίο της Βιολογίας.
Αφου κάνουμε άλλο μια διαφάνεια στο PowerPoint. Κάθομαι και ξεκούραζω την πλάτη μου.
Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κινητό του Πάνου.

Panos pov

"Έλα μπαμπά.." λέω ενώ ξεφυσαω. Πάντα στα καλύτερα μας κόβουν.
"Μπαμπάκια. Με πήρε η καθηγήτρια σου.. Τι βαθμοί είναι αυτοι;" φωνάζει στο ακουστικο.
"Μπαμπά..." προσπαθώ να εξηγήσω.
"Σκασμός. Πληρώνω τόσα γαμημένα λεφτά για το ιδιωτικό σου σχολείο και το μόνο που σου ζητάω να κάνεις είναι να διαβάζεις και σε αυτό είσαι ανίκανος.." φωνάζει έξαλλος στο ακουστικό.
"Είσαι ντροπή για την οικογένειά μας." Λεει απότομα και το κλείνει.

Christine's POV

Τι έγινε τωρα; Είναι τόσο αναστωμενος.
"Τι εγινε;" τον ρωταω ενώ βλέπω πόσο αναστωμενος είναι.
"Ο πατέρας μου.. Έμαθε ότι δεν διαβάζω.." λεει χαμηλόφωνα ενώ αποφεύγει το βλεμμα μου.
"Θες να σου κάνω ιδιαιτερα;" τον ρωταω και αυτος αμέσως με κοιτάει με γουρλωμενα ματια.
"Αλήθεια;" ρωταει δυσπιστα.
"Ναι. Αν θες φυσικά.." του λεω ενώ έχω μείνει με ενα χαμόγελο στα χειλι μου.
"Φυσικά.. Ευχαριστώ..." λεει χαρούμενα ενω πετάγεται και με ρίχνει πίσω στο κρεβάτι και ανεβαίνει πάνω μου και με αγκαλιάζει. Ξαφνιαζομαι αλλά ανταποδίδω και τύλιγω τα χέρια μου γύρω του.
"Συγγνώμη.." ξεκολλάει από πάνω μου και καθεται πισω στην θεση του.
Τον πιάνω από την μπλούζα και τον φέρνω απότομα στα χειλι μου.
Ε αφού το θέλαμε και οι 2 γιατί να μην κάνει κάποιος την πρώτη κίνηση.
Τον νιώθω να χαμογελαει πάνω από τα χειλι μου.
Δαγκώνει το κάτω χείλος μου και του δίνω πρόσβαση στο στόμα μου.
Οι γλώσσες παίζουν ένα μοναδικό παιχνίδι.
"Εγω δεν ζητάω συγγνώμη." Του λέω όταν ξεκολλαμε.
"Δεν χρειάζεται.." λέει με ένα μεγάλο πονηρό χαμόγελο.
Κοιτάω μια την ώρα.
"Ωχ έχω ωδείο.. Πρεπει να φύγω.." του λεω όταν σηκώνομαι και βάζω την ζακετα μου.
"Θα σε πάω εγώ.." μου λεει και χαμογελάει ακόμα.
"Δεν θελω να γίνομαι βάρος." Του λέω καθώς πιάνω και την τσαντα μου.
"Μην τολμήσεις και το ξανά πεις αυτό.." λεει ενω αρχίζει να ετοιμάζεται και αυτος.
"Είσαι τέλειος..." του λεω ενώ του δίνω ένα πεταχτο φιλί στο μάγουλο.
"Δεν φτάνει αυτό.." λεει ενω με πιανει και με πιανει αυτός αυτήν την φορά και με φιλάει.
"Άντε πάμε γιατί θα αργήσεις.." λεει και κατεβαίνουμε κάτω στην μηχανή του.
Τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και με ανεβάζει στην μεγάλη μαύρη μηχανή του.
Αυτός ξεκινάει και εγώ τύλιγω τα χέρια μου γύρω του.
ΜΜΜΜ ΑΚΟΥΜΠΑΩ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥΣ. ΠΑΙΔΙΑ ΛΙΠΟΘΥΜΑΩΩ.