𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

a decision to make 😥/35/

Christina's pov.

"Βικτώρια είσαι έτοιμη;;" φωνάζω απ'το δωμάτιο μου αλλά καμία απάντηση.
Προχωράω προς το δωμάτιο της και πριν μπω μέσα .
"Βικτώρια δεν ακούς;" της λεω και αυτή αλλάζει πλευρό.
Κοιμάται ακόμα το ζώον.
Θα την πνίξω.
"Καλα είσαι ηλίθια ακόμα κοιμάσαι είναι 7.30" της λεω με νεύρα.
"Φυγε" λέει ενώ δεν κάνει καν το κόπο να ανοίξει το μάτι της.
"Βίκυ σήκω τώρα" φωνάζω.
"Δεν θα έρθω" λέει και σκεπάζεται μέχρι πάνω.
"Και γιατί αυτό;;"
"Δεν θελω νυστάζω και βαριέμαι" λέει.
"Πας καλα μωρή;;" της λεω .
"Αν σε ρωτήσουν πες ότι είναι άρρωστη" μου λεει .
"Και τι έχεις;;" την ρωταω .
"Είμαι αρρωστημένη για τον ύπνο" ειρωνεύεται.
"Ηλίθια είσαι αλλά τέλος πάντων" λέω και πάω να φύγω αλλά με σταματάει η φωνή της.
"Και στον Άλεξ πες πως δεν θα κάνουμε σήμερα την εργασια, λέω να μου δώσω ρεπό σήμερα" λέει.
"Γιατί Αλλιός θα την κάνατε;;" την ρωταω.
"Κάτι έχει γράψει ο παπαρας" λέει και εγώ γελάω.
"Τι έχει γράψει;;"
"Νομίζω ΙΟΊ η ΙΏΣΕΙΣ" λέει και εμένα με πιανει αυτή τι φορά νευρικό γέλιο.
"Μόνο το τίτλο έχει γράψει ο μαλακας;;" λέω ενώ το γέλιο δεν έχει σταματήσει.
"Κάτι τέτοιο...άντε φυγε τώρα γιατί νυστάζω" γκρινιάζει.
"Καλα"
"Και στον μαλακά να πεις πως είμαι άρρωστη μην έρθει εδώ αν του πεις την αλήθεια" μου ξανά λεει .
Μ'αρέσει που τον γουστάρει αλλά τον λέει παπαρα, μαλακα και καραγκιόζη.
"Γλείφωμ.... Θες;;" την ρωταω .
"Από εσένα Όχι" απαντάει.
Ιουυ η ανώμαλη.
Δηλαδή από άλλον θα ήθελε🤢.

.....

"Δηλαδή σήμερα έρχεστε σε εμάς;;" ρωταω την Σοφία μόλις μπαίνουμε στο σχολείο .
"Ναιι" απαντάει χαρούμενη.
"Τι ώρα;;" την ρωταω .
"Η το μεσημέρι η το απόγευμα " λέει.
"Άντε τέλεια" της λεω.
Προχωράμε στο πίσω μέρος του σχολείου.
Αλήθεια Αφού λείπει η Βίκυ εμείς γιατί πάμε εκεί;;;
Ααα ναι γιατι καπνίζει το άλλο ζώον.
"Καλημέρα" λένε ο Παναγιώτης με τον Αλέξανδρο μόλις μας βλέπουν.
"Καλημέρα " απαντάμε εγώ με την Σοφία.
"Η Βικτώρια που είναι;;" με ρωτάει ο Αλέξανδρος.
"Δεν ένοιωθε καλά και δεν ήρθε" απαντάω.
Στου Άλεξ το πρόσωπο αμέσως σχηματίζεται ένα βλέμμα ανησυχίας.
"Είναι σοβαρά ;;" με ρωτάει.
"Όχι μην ανησυχείς...ααα μου είπε πως δεν θα κάνετε την εργασια σήμερα" του λεω .
"Ποιος την χεζει την εργασία αυτή να είναι καλά " λέει.
"Μμμ μαλιστα..." μουγκριζω σαν αγελαδα και ριχνω το βλεμμα μου προς τον Πανο.
Ρε ποσο ωραιος ειναι;
Δεν γινεται αυτο... Εχει περασει τα ορια:(
"Εμεις θα συνεχισουμε την εργασια σημερα;" ρωταω και αυτος αποσπαται απο το τσιγαρο του.
"Ε ξερω εγω.. Οτι θες..." λεει και ανασηκωνει τους ωμους του.
"Λιγο εμεινε.. Να το τελειωνουμε..." λεω και κοιταω το κενο.
"Ενταξει σπιτι μου αυτην την φορα.." λεει πονηρα και φοβαμαι να ρωτησω για που το παει.
"Μαλιστα..." μουρμουριζω ενω δεν μπορώ να κρύψω το χαμόγελο μου.
Σηκωνεται και ψιθυριζει στο αυτι μου.
"Και για αυτα τα ιδιαιτερα που λεγαμε..." λεει αισθησιακα και νιωθω ηδη την θερμοκρασία να ανεβαινει.
"Τι λετε εσεις εκει;" πεταγεται ο Αλεξ και εγω πηγαινω μακρια απο τον Πανο.
"Να μην σε νοιάζει.." πεταω αποτομα και πιανω την τσαντα μου και πηγαινω στην τάξη μου διοτι χτυπησε το κουδουνι.
{...}
"Μιχαηλιδη κοριτσι μου τι επαθες;" ρωταει ο καθηγητής μου.
"Τι εννοειται;" ξυπναω απο τον υπνο μου με ανοιχτά ματια.
"Ησουν αφηρημένη.. Τι σκεφτοσουν;" ρωταει ανήσυχα αλλα και για να με πειραξει.
Τον Πανο.
"Τιποτα συγγνωμη.." απολογούμαι και κανω οτι προσεχω στο μαθημα. Και καλα.
Οι ωρες περασαν βασανιστικα αργα.
"Παμε;" ρωταει ο Πανος καθως βγαινουμε εξω απο την ταξη. Νευω και προχωραω μαζι του.