𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

Twins go to school together🙀 /13/

Το ξυπνητήρι γαμω.
Το κλείνω και τεντονομαι.
Τι ωραία ήταν όλοι την εβδομάδα που δεν πήγαινα σχολείο.
Κάνω τα απαραίτητα και διαλέγω τι θα βάλω από το δωματιο- ντουλάπα.
Βαζω Τελικά:

Βαφω λίγο τα φρύδια μου και βάζω λίγη μάσκαρα. Το δέρμα μου είναι καθαρό όποτε δεν χρειάζομαι κάνα μεικαπ και κονσιλερ.
"Μέρα.." Λέω στην Βίκυ μόλις μπαίνω στην κουζίνα.
Η Βικτώρια φοραει:

"Καλημέρα..." λέει σατανικά.
"Κοφτό αυτό..." της λεω και αυτη σταματάει και γελάει σιγανοτερα.
"Θα πάμε να πάρουμε τσιγάρα στην διαδρομή ενταξει;" λεει η Βικτώρια της νευω και τρώω το τοστ μου.
"Άντε πάμε θα αργήσουμε." Της λέω και παίρνουμε τα πράγματα μας και φεύγουμε. Και αφού πήγαμε να πάρουμε τα τσιγάρο της Βικτώριας.
Φτάνουμε έξω στο σχολείο.
"Εγώ πάω να χαιρετήσω κάτι παιδιά από την Λέσχη ανάγνωσης άμα χρειαστείς κάτι θα είμαι λογικά κερκίδες. " της λέω και φεύγω.

Biktwria's pov

Κατουριεμαιιιιι...
Πάω να κατουρήσω.
Δεν είναι κανένας εκεί. Καλά κανένας δεν θέλει να γαμιθει πρωί πρωι;
Οχι; καλά.
Κατουραω και χτυπάει το κουδούνι.
Βγαίνω έξω και τσεκάρω τον εαυτό μου στο καθρέφτη.
Καλά τι οπτασία που ειμαι.
Έμπαινα έμπαινα.
Με φτύνω λίγο για να μην με ματιασω.
Θέλω να καπνίσω...
Θα κάνω ένα τσιγάρο όσο θα κάνουμε προσευχή καλά πίσω πίσω θα είμαι ποιος θα με παρατηρήσει.
Το ανάβω καθώς προχωράω και βλέπω τα παιδιά να είναι σε γράμμες.
Τέλεια.
Περνάω μπροστά από τους καθηγητές με το τσιγάρο στο χέρι.
Κάνω μια τζούρα γρήγορα πριν με δουν αλλά γαμω την τύχη μου.
Γύρισε η Διευθύντρια και πήγα να πνιγώ με τον καπνό.
"ΜΗΧΑΗΛΙΔΗ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;;" γκαριζει σαν υστερικια.
"Οχου κυρια πρωι πρωι.." λεω με παραπονο και ξανα κάνω μια τζουρα.
"Χριστινα κοπελα μου εισαι σοβαρη;; Εσυ δεν ήσουν τέτοιο κοριτσι; Κακιες παρεες τι να πεις.." λεει και αρχιζω να γελάω.
Πεταγεται τοτε η Χριστινα απο πισω και ερχεται μπροστα.
"Κυρία εγω ειμαι η Χριστινα.." λεει και προσπαθει να μην γελασει.
Αυτη μας κοιταει με ανοιχτο το στομα.
"Εσυ εισαι η μηχαηλιδη που έκανε μεταγραφη;" μας κοιταει με γουρλωμενα ματια.
"Γιατι δεν σας κανω;" απαντάω με ειρωνεία.
"Προσεχε τον τονο σου κοριτσι μου γιατι σε βλέπω πρωτη μερα αποβολη.." αρχιζει να φωναζει παλι.
"Δεν νομιζω να παρω αποβολη." Λεω παλι με ειρωνεια.
"Και γιατί;" απαντάει ειρωνικα και εγω την πλησιάζω.
"Γιατι εχω ακούσει οτι απο ολους εδω μεσα ο πατερας μου τα σκαει πιο χοντρα.." της λεω και της κλεινω το ματι.
"Τελος παντων. Ας συνεχισουμε την προσευχη." Λεει καθως μαζεύεται στην θεση της και φτιαχνει το φορεμα της.
"Έισαι ηλιθια." Μου ψιθυρίζει η Χριστινα καθως προχωραμε στην ταξη.
Καθομαστε μαζι..
Μπαινει μεσα στην τάξη ο Πανος και ο Αλεξ.
Ο Πανος κρατιέται να μην γελασει.
Ο Αλεξ μας κοιτα με γουρλωμενα ματια.
"Πανος, χάρηκα.." λεει ο Πανος σε εμενα και μου τεινει το χερι του.
"Μαλακα πως τις ξεχωριζεις;" λεει ο Αλεξ και τον κοιτάει.
"Εε" λεει ο Πανος και καθεται στην πισω θεση.
"Βικτώρια.." λεω στον Πανο και κρατιεμαι να μην γελασω.
"Πως τις ξεχωρίζεις λεω.." επαναλαμβανει ο Αλεξ.
"Εε... Η Βικτωρια δεν σε είπαμε; Έχει τρυπα στον αφαλο... Το ειδα.. Φοραει κοντη μπλουζα.." λεει ο Πανος και κρατιέται παλι να μην γελάσει.
"Και εσυ που ξέρεις οτι η Χριστινα δεν εχει τρυπα;" ρωταει καχυποπτα ο Αλεξ.
"Ωω απλα σκασε." Πεταγεται η Χριστινα και ρολαρει τα ματια της.
Σηκωνεται και σηκωνει την μπλουζα της και δειχνει τον αφαλο της.
"Λογικα καμια μερα στην γυμναστική οταν καναμε προθέρμανση να σηκωθηκε η μπλουζα μου εσενα τι σε κοφτει;" απανταει αγρια η Χριστινα.
Οπα όπα επεστρεψε.. Παιδια.. ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ.
"Καλα καλα μην μας φας.." λεει ο Αλεξ.
"Ναι μην κανεις ορεξη." Απαντάει αγρια και καθεται ξανα κάτω.
Μπαινει μεσα ο καθηγητης.
"Έχουμε μια καινουρια μαθήτρια σημερα.." ξεκιναει τον μονόλογο.
"Μιχαηλίδη Βικτωρια.." διαβάζει απο το καταλογο και το ματι του πεφτει πανω μας.
"Τωρα ποια απο τις 2 ειναι ενας Θεος ξερει.." αρχιζει και γελάει μονος του.
"Ευκολο. Εγω φοραω μαυρο κρυκο στην μυτη και εχω τρυπα στην γλωσσα." Λεει η Χριστινα και βγαζει την γλωσσα της να δείξει οτι όντως εχει τρυπα.
"Καλα τοσο καιρο γιατι δεν το παρατηρούσαμε;" ακουω τον Αλεξ απο πισω.
"Εγω το παρατήρησα.." απανταει ο Πανος.
"Οντως; Αφου την φιλησα ουτε το ενιωσα.." λεει ξανα ο Αλεξ και κρατιεμαι να μην γελάσω.
"Ωραια. Εσυ Βικτωρια μου.. Ελπιζω να είσαι το ιδιο εξυπνο και διαβαστερο κορίτσι που ειναι η Χριστινα.. Αλλα την τελευταία εβδομάδα χαλασε λιγο.." αρχιζει ο καθηγητής.
"Τι;;" λεει η Χριστίνα αντανακλαστικά και γυρναει σε εμένα.
Της δινω μια στο πόδι και αυτη ξανα γυρνάει μπροστα.
"Εγω κανω μαθηματικα... Και ειμαι ο κυριος Παπαδακης.." λεει και εγω αναστεναζω.
"Ωραια. Βγαλτε μια κολλα χαρτί..." λεει ο καθηγητής. Και ολοι λενε "οχιιιιι"
"Ωραια γιατι διαβασα.." αναστεναζει η Χριστινα και βγαζει μια κολλα χαρτι για αυτην.
"Βγαλε ενα και για μένα ξέχασα ολη την τσαντα σπιτι. Αδεια την εφερα." Της λεω και βγαζει ενα και για μενα.
Αφου γραφει εξισωσεις στον πινακα ο μαθηματικος η Χριστινα της γράφει χαρούμενα.
"Τι εγινε αυτην την εβδομαδα διάβασες;" ρωταει ο Άλεξ απο πισω και απευθύνεται στην Χριστίνα.
"Γιατι ποτε δεν διαβασα;" λεει η Χριστινα καθως γυρνάει να τον κοιταξει.
Βικτώρια κρατησου. Δεν πρεπει να ξεσπάσεις σε γέλια.
"Πλακα μου κανεις ετσι; Ολη την εβδομάδα αδιαβαστη ερχοσουν." Λεει ο Αλεξ και αυτη με κοιτάει δολοφονικο βλέμμα.
Τι; Δεν φταιω που δεν διαβασα. Εχεις πολλες σημειωσεις.
"Α ξεχάστηκα." Λεει η Χριστινα και ξανα γυρναει μπροστα.
Αφου της λυνει κάθεται και παιζει με το στυλο της.

Christine's pov

"Χριστινα;;" λεει ξανα καποιος απο πισω.
"Τι;" λεω απότομα. Γυρναω και βλεπω τον Πανο να με κοιτάει με κουταβισια ματια.
"Τι θες;" του λεω και αυτος σουφρωνει τα χειλια του.
"Θες να αλλάξουμε κολλες να μου τα λύσεις επειδη δεν διαβασα.. Παλι..." λεει και βγαζω ενα γελακι.
"Φερτο.." του λεω και αλλαζουμε κολλες.
"Θα σαγαπαω για παντα.." λεει δραματικά ο Πανος.
"Και εγω αν βγαλεις τον σκασμο.." πεταγεται η Βικτώρια.
Γράφω τις βλακείες του μαθηματικου και του δινω πισω την κολλα.
"Ευχαριστω.." μου λεει ο Πανος και του χαμογελάω.
Ξαφνικα χτυπαει το κινητο μου.
Ωχ οχι Γαμω...
Στέφανος..
Τι με θέλει τωρα αυτος;
"Κυριε μπορω να παω τουαλετα.." λεω στον κυριο και αυτος νευει και συνεχιζει το μαθημα.
"Τι εγινε;" ψιθυριζει η Βίκυ.
Της δειχνω το κινητο οτι με παιρνει ο Στέφανος και αυτη ρολαρει τα ματια της.
"Τι θες;" του απαντάω με νευρα.
"Συγγνωμη.. Ποσες φορές πρεπει να σου ζητησω συγγνωμη για να με συγχωρεσεις.."
"Σταματα. Εσυ έκανες την μαλακια. Εσυ..." του υπενθυμιζω.
"Ναι αλλα το μετανιωσα... Σε παρακαλώ μωρο μου..."
"Κομμενα τα μωρο μου.. Δεν βλεπω να παιρνας και χαλια με την κοπέλα που ανεβασες φωτο.."
"Ειναι φιλη μου.."
"Παραταμε Στέφανε..."
Του λεω και του το κλεινω.
Τα νεύρα μου.
"Είσαι καλα;" με πλησιαζει ο Πανος και καθεται δίπλα μου.
"Οχι.." παραδέχομαι και παίρνω μια βαθια ανασα.
"Θες να σου φερω τιποτα; Κανα νερο;" ρωταει και του νευω.
"Νερο.. Ευχαριστώ.." του λεω και αυτος εξαφανίζεται. Τεραστιο σχολειο είναι. Το κυλικειο ειναι στην αλλη ακρη του σχολείου.
"Γειαα.." λεει ο Αλεξ και καθεται δίπλα μου.
"Εσυ μας ελειπες τωρα." Σχολιάζω και γυρναω το βλεμμα μου.
"Τι;" ρωταει.
"Γεια λεω.. Γεια." Του λεω.
"Τσιγαρο;" ρωταει ο Αλεξ καθως βγαζει το πακετο.
"Δεν καπνιζω. Ιου.. Και το καλο που σου θέλω να το κοψεις και εσυ." Σχολιάζω.
"Τι; Πλακα μου κανεις. Την προηγούμενη εβδομάδα καπνιζες σαν μπαφιαρα.." σχολιαζει.
"Α καπνιζα εε; Δεν θελω εχω δικα μου.." του λεω και ρολαρω τα ματια μου.
Βικυ εχεις πεθάνει.
Αυτος σηκωνεται απο το παγκακι και ερχεται και κάθεται μπροστα μου.
"Ε θες κατι;" του λεω αλλα αυτος με αγνοει και με πλησιάζει περισσοτερο.
Θελει να με φιλησει.. Αααααααα...
Τον σπρωχνω πριν προλαβει να κανει κατι και σηκωνομαι εξαλλη πάνω.
"Πας καλα αγόρι μου; Τι φαση περνάς;" λεω και απομακρυνομαι απο αυτον.
Εκεινη την στιγμή έρχεται ο Πανος και κρατάει 2 μπουκαλάκια νερο.
"Ολη την εβδομαδα φασωνομασταν τωρα τι σε πειραξε;" ξανα σχολιαζει ο Αλεξ.
ΒΙΚΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΈΡΕΙΣ.
"Δεν θελω παρατα με.." του λεω και προχωραω προς τον Πάνο.
"Εγινε κατι;" ρωτάει.
"Ναι η Βίκυ λογικά φασωθηκε μαζι του και τωρα νομιζει οτι ήμουν εγω και πηγε να με φιλήσει." Του ψιθυριζω αλλα γυρναω για να δω. Ειχε φυγει ο Άλεξ. Ευτυχώς.
"Θα τον γαμησω ρε.." λεει και προχωραει μπροστα.
"Ενταξει ηρέμησε δεν με φίλησε.." του λεω και αυτος ηρεμει.
"Παλι καλα γιατί δεν ηξερα τι θα του έκανα.." λεει και γελαω.