𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

pizza time🍕/18/

"Εε Χρι.." μπαίνω στης αδερφής μου το δωμάτιο αλλά δεν είναι κανένας.
Που πήγε.
"ΜΠΑΜΠΑΑ.. ΞΈΡΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΙ.." φωνάζω από το πάνω όροφο.
"Δεν ξέρω ψάξε στα δωμάτια. Πάντως δεν έφυγε.." απαντάει το ίδιο εξίσου δυνατά..
"Καλα άμα την βρω σε 10 χρόνια καλά θα είναι."
Αρχίζω και ψάχνω σε όλα τα δωμάτια και καταλήγω να ψάχνω το τελευταίο δωμάτιο που είναι το γυμναστήριο.
Μπαίνω μέσα και βλέπω την καταιδρωμενη Χριστίνα να βαράει μανιωδώς το σακο του μποξ. Φοράει ακουστικά και ειναι πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνει.
Φαίνεται έξαλλη.
"Εί τι επαθες;" την ρωταω καθώς βγάζω το ακουστικό της.
"Τίποτα.." λέει χωρίς ανάσα.
"Λεγε." Της λέω και αυτή μου δινει το σακο του μποξ να το κρατάω όσο αυτή θα το χτυπάει.
"Ε..έκανε μαλάκια...και το έριξε όλα πάνω μου καταλαβαίνεις; Δεν ήμουν σωστή στην σχέση μας έλεγε... ΜΑΛΑΚΑΣ.." λέει και σε κάθε λέξη σταμάταγε και χτύπαγε τον σάκο. Όλο και πιο δυνατά και έξαλλη κάθε φορά.
"Σταμάτα θα το ξεριζώσεις." Της λέω αλλά αυτή συνεχιζει να το χτυπάει μέχρι που έπεσε κάτω και κατέρρευσε σε κλάματα.
"Έλα σταμάτα.." Της λέω και προσπαθώ να την αγκαλιάζω.
"Σου αξίζει ένας καλύτερος. Ο Πάνος ας πούμε..." Της λέω και αυτή μέσα στα κλαμματα της έβγαλε ένα γελακι.
"Ο Πάνος πίστεψε με είναι χειρότερος.." μου λεει και βάζει τα γόνατα της στο στήθος της και τα αγκαλιάζει.
"Καλα δεν έχεις και άδικο. Κάνει παρέα με τον Άλεξ.." Της λέω και αυτή χαμογελάει.
"Είδες;" μου λέει και χαμογελάει καθώς σκουπίζει τα δακρια της.
"Σου αξίζει ένας που σου χαλάει το κραγιόν και όχι την μάσκαρα..." Της λέω και αυτή νευει.
"Άντε έλα να με βοηθήσεις να ετοιμαστώ γιατί θα το στησω το παιδι." Λέω και αυτη σηκώνεται.
"Χρειάζομαι ένα μπάνιο πρώτα." Μου λεει και εγω της νευω.
"Άντε πάμε κάτω." Της λέω

Η Χριστίνα πάει να κάνει μπάνιο και καθώς εγώ διαλέγω ρουχα.
Διαλέγω να βάλω αυτό:

"Να μην βαφτω πολύ λες ε;" ρωταω καθώς ίσιωνω τα μαλλιά μου.
"Ρε γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ; ένα απλό ραντεβού είναι. Εξάλλου εσύ γουστάρεις τον Άλεξ..." λέει πονηρά.
Γυρνάω απότομα και την κοιτάω.
Είναι έτοιμη να πεθάνει στα γέλια.
"Δεν τον γουστάρω." Πετάω απότομα.
"Ναι ναι εντάξει." Λέει ειρωνικά καθώς πάει να βάλει πιτζάμες.
"Δεν θα κάνεις τίποτα σημερα;" την ρωταω και αυτή νευει αρνητικά.
"Θες να φωνάξω τον Πάνο να σου κάνει παρεα;" ρωταω καθώς σμιγγω τα φρύδια μου ρυθμικά.
"Ευχαριστώ Όχι." Απαντάει απότομα.
"Καλα..."
Εγώ θα το κάνω έτσι και αλλιώς.
Βγαίνω έξω από το δωμάτιο της και κατεβαίνω κάτω.
Ελεχγω αν είναι ο μπαμπάς πουθενά στο σπίτι.
Όχι.
Λογικά είναι στην κλινική.
Πληκτρολογώ το νούμερο του Πάνου.
Σε 5 χτυπήματα το σηκώνει.
"Ναι;" ακούγεται η βαριά του φωνή. Από ύπνο ήταν μωρέ.
"Έλα. Θες να έρθεις σε εμενα;"
"Ε.. Θα είναι η ..." πάει να ρωτήσει αλλά τον διακοπτω.
"Όχι. Θα βγει.." απαντάω γρήγορα προσπαθώντας να κρατήσω το γέλιο μου.
"Που θα πάει;; Αλλά βασικά δεν με ενδιαφέρει " απαντάει ο Πάνος.
Ναι σε δεν ενδιαφέρει.
"Θα έρθεις;;" τον ρωταω .
"Ναι σε κάνα τέταρτο θα είμαι εκεί" απαντάει ο Πάνος.
Ωραία εγώ θα έχω φύγει.
"Οκ τα λέμε από κοντά" λέω και το κλείνω.