𝓓𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮 𝓣𝓻𝓸𝓾𝓫𝓵𝓮.

proposal.💍/75/

Christine's pov.

"Μωρο μου εισαι ετοιμη;;" φωναζει ο Πανος απο τον κατω οροφο.
"Ναι ενα λεπτο.." απανταω και βαζω μια ακομη στρωση μάσκαρα.
"Ειπες ξανα ενα λεπτο πριν μιση ωρα.." λεει παραπονεμένα.
"Πω σκασε ειμαι ετοιμη." Λεω και κατεβαινω κατω.
"Τι γυναικαρα εχω εγω;;" λεει περηφανα.
"Ρε μήπως εισαι εγκυος;" ρωταει καθως σηκωνει το ενα του φρυδι.
"Εμ οχι; Πως σου ηρθε αυτο;" ρωταω καθως γελαω.
"Γιατι ειναι καιρος ομως.." λεει και γελαει.
"Οχι ακομα αγαπη.." απανταω.
"Η Βικτωρια γιατι εμεινε εγκυος;" λεει παραπονεμένα.
"Την Βικτώρια ρωτα.." απανταω αποτομα.
"Και θα ειναι και κοριτσακι.. Που ειναι αδυναμια μου.." λεει καθως κοιταει το κενο και ονειροπολει.
"Ποιος σου το ειπε αυτο;" ρωταω καθως κρατιεμαι να μην γελάσω.
"Ο Αλεξ ειναι τοσο σίγουρος που ακομα και έβαλε στοιχημα με τον μπαμπα του." Λεει και γελαει.
"Στοιχημα;" ρωταω καθως σηκωνω το φρυδι μου.
"Ναι. Ο μπαμπας του Αλεξ λεει οτι θα ειναι αγορακι και ο Αλεξ κοριτσι." Λεει και βαζει το μπουφαν του.
"Εμ ο Αλεξ εχασε αγαπη." Λεω αποφασιστικά.
"Και που το ξερεις;" πεταει αποτομα.
"Εμ εγω και λιγα ατομα ξερουν οτι ειναι αγορι." Απανταω και γελαω.
"Αντε παμε γιατι πειναω." Του λεω και τον κουναω.
"Οχι οχι περιμενε." Σταματαει καθως βγαινουμε εξω στην αυλη.
"Τι εγινε;" ρωταω.
"Πρεπει να παμε καπου πρωτα.." λεει και με τραβαει ως το αμαξι.
"Καλα." Ξεφυσαω.
"Θα εχει φαϊ;" ρωταω.
"Σουτ." Λεει και βαζει μπρος το αμαξι.
Φτανουμε εξω απο μια βιλα. Οχι πολυ μακρια απο το σπιτι μου.
"Εμ τι θελουμε εδω;" ρωταω καθως βγαινουμε εξω.
"Σταματα να μιλας." Λεει αποτομα.
"Καλααα.." αναστεναζω.
Με τραβαει ως την πισω μερια του σπιτιου. Οπου υπάρχει μια τεραστια πισίνα με εναν επισης τεραστιο κηπο.
Ειναι στολισμενα με αφισες και κορδελες και αλλα τετοια πραγματα.
Ξαφνικα γονατιζει. Και πεταγονται απο παντου συγγενεις και φίλοι.
ΟΧΙΙΙΙΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΚΛΑΨΩ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΡΕΖΙΛΙΙ.
"Σε αγαπουσα σε αγαπάω και θα σε αγαπάω μέχρι την τελευταία μας πνοη. Μου εμαθες πως ειναι να αγαπάς καποιον χωρις σταματημο και δισταγμο. Ευχομαι να μπορεσω να σου ανταποδώσω οτι καλο εχεις κανει στην ζωη μου. Γιατί πιστεψε με έχεις κανει πολλα. Μου εμαθες οτι οτιδήποτε υλικο ειναι φτιαγμένες οι καρδιες μας. Η δικη σου και η δική μου ειναι το ιδιο. Χριστινα Μιχαηλίδη του Θοδωρη και της Παναγιωτας του γένους Θεοδωρίδη. Θες να με παντρευτείς;" ρωταει ενω εγω εχω μεινει με ανοιχτο το στομα και δακρυσμενα ματια.
"ΝΑΙΙΙΙ.." πεταγομαι στην αγκαλια του και αυτος με κανει σβουρες.
"Σαγαπαω.." λεω ενω ακουω χειροκροτηματα.
"Και αυτο θα ειναι το σπιτι μας.." λεει ενω μολις το ειπε εχω μεινει με ανοιχτο το στομα και γουρλωμενα ματια.