If You Need Me✓

[6]

dinsdag 19 december 2017, 09:27 uur
[Jessica Hayes]

Ik word wakker met Stefans gespierde armen stevig om mijn lichaam heen geslagen. Ik zucht en draai me om naar hem. Hij is ook al wakker en kijkt me glimlachend aan. 'Goedemorgen, baby.' 'Goedemorgen, babe.' 

Ik druk zacht een kus tegen zijn lippen. 'Hoe laat is het?' vraag ik. Stefan kijkt op zijn horloge en zijn ogen worden groot. 'Fuck, het is al 09:30 uur!' 

'Shit, dan ben ik vergeten om de wekker aan te zetten! Kut!' Snel loop ik naar mijn kast en ik doe een strakke broek aan. Ik twijfel even, maar trek dan toch een van Stefans hoodies aan, omdat ze warm zijn en lekker zitten.

In de badkamer poets ik snel mijn tanden en doe ik mijn haar op een slordige staart. Ik doe snel wat eyeliner en mascara op en ren dan naar beneden. Mijn ouders zijn allebei al naar hun werk. En Dawn is denk ik weer naar school vertrokken, gezien hij lang moet reizen. Ik weet niet hoe laat zijn eerste les begon. Misschien is hij al voor 06:00 uur vertrokken.

Ik maak snel wat ontbijt klaar voor mij en Stefan en begin alvast te eten. Wanneer Stefan ook beneden komt, pakt hij ook zijn brood en haasten we ons naar zijn auto. We stappen in en Stefan rijdt - veel te hard - naar school.

'Als ze het vragen moest jij naar de dokter en ik ging mee. We waren vergeten om te melden, oké?' zeg ik, terwijl ik uit het raam kijk. 'Ja, ik had last van mijn enkel door voetbal.' 'Oké.' 

Ik staar voor me uit, terwijl ik mijn eten opeet. 'Jess?' 'M hmm?' 'Ik ga vanmiddag naar Blake. Moet ik je eerst thuisbrengen?' 

Ik schud mijn hoofd, 'Nee, hoeft niet. Ik loop wel.' 'Weet je het zeker? Het is koud en het is zeker een half uur lopen.' 'Stefan, het maakt niet uit. Ik loop wel. Dan kan ik gewoon een beetje muziek luisteren. Ik vind het echt niet erg.'

Stefan knikt en parkeert de auto. 'Je moet wel een beetje moeilijk gaan lopen als je last heb van je enkel', zeg ik, wanneer Stefan soepel de auto uitstapt. 'Oh ja, shit... Kunnen we niet doen dat ik gevallen ben en last heb van mijn pols?' 

Ik knik, 'Ja, dat is misschien wel een beter idee', lach ik. Stefan pakt mijn hand en we lopen samen naar binnen. Over een kwartier gaat de bel voor de volgende les. Dan hebben we allebei Duits. 

Ik loop naar mijn kluisje toe en prop mijn jas erin. Dan gaan we naar de receptie om te zeggen dat we bij de dokter zijn geweest. De vrouw gelooft ons gelijk. Het scheelt dat we normaal nooit te laat komen, denk ik.

Wanneer de bel gaat, gaan we het lokaal direct binnen. De leraar zit achter zijn bureau. Stefan en ik gaan achterin het lokaal zitten. Zodra de man ons opmerkt, komt hij naar ons toegelopen. 

'Meneer Cottman, mevrouw Hayes. Hoe gaat het met jullie deze dag?' vraagt hij. Hij gaat op mijn tafel zitten en kijkt ons lachend aan. Gatver, zijn tanden zijn zwart en hij mist er een paar...

'Gaat prima', zegt Stefan, 'Ik heb wat last van mijn pols, maar...' 'Wat is er gebeurd?' De wenkbrauwen van de leraar gaan omhoog. Hij lijkt oprecht geïnteresseerd.

'Oh, ging niet helemaal lekker met voetbal', zegt Stefan schouderophalend. De leraar knikt en staat op om de les te beginnen, gezien de rest van de klas ook al binnen is.

Het meisje voor ons, Saskia, draait zich om en kijkt ons aan met een indringende blik. 'Waar waren jullie tijdens Engels en Frans?' vraagt ze met een opgetrokken wenkbrauw. 'Naar de dokter. Hij heeft last van zijn pols', zeg ik. Ik kijk haar aan. 

'Samen?' vraagt ze ongelovig. 'Ja', zegt Stefan, 'Mijn ouders waren niet thuis. Ik wilde eerst niet gaan maar ze heeft me zo'n beetje meegesleept. Ze weet nu in ieder geval dat er niet zo veel aan de hand is. Het is gewoon een beetje... gevoelig.'

Saskia zucht en draait zich om. 'Sowieso dat die andere dingen aan het doen waren', zegt ze tegen Gwen, die naar haar zit. 'Hallo, ik ben niet doof hoor!' zeg ik. Ze kijkt me even arrogant aan en haalt dan haar schouders op. 

Ik rol geïrriteerd mijn ogen en zucht. 'Laat ze maar', zegt Stefan. Ik knik en open mijn boek. 'Wat wil je voor je verjaardag hebben?' vraagt Stefan opeens. Ik word zaterdag negentien... Precies wanneer de kerstvakantie begint. Stefan wordt negentien in januari. 

'Geen idee', zeg ik, 'Het is al genoeg als je op mijn verjaardag komt.' Hij lacht en schudt zijn hoofd, 'Nee, ik ga iets leuks voor je kopen.' 'Je bent veel te lief.' 

Wanneer eindelijk de laatste bel gaat, geef ik Stefan een knuffel en ga ik naar mijn kluisje. Ik trek mijn jas aan en doe mijn sjaal om. 

Ik stap naar buiten en besluit via het park naar huis te lopen. Volgens mij is die weg het snelst. Na een paar minuten gelopen te hebben, besluit ik mijn oortjes in te doen. Ik neurie zacht mee met "Sweet Creature" van Harry Styles. 

Ik open Twitter en scroll wat tussen de berichten door. Opeens bots ik tegen iemand op. 'Oh, shit sorry!' zeg ik. Ik kijk op van mijn telefoon en kijk in een paar helderblauwe ogen. Hij glimlacht en haalt zijn schouders op, 'Maakt niet uit, kan gebeuren.' Ik kijk naar zijn gezicht. Ik herken hem.

Hij zat zaterdag in de McDonald's. Ik zei nog tegen Julia dat ik hem ergens van herkende. 'Dit klinkt waarschijnlijk super stom, maar volgens mijn ken ik je ergens van...' Hij kijkt mij nu ook aan. Dan haalt hij zijn schouders op. 'Zou kunnen', zegt hij nonchalant. Hij kijkt me even aan.

Ik weet niet wat er gebeurt, maar mijn hart maakt een sprongetje en ik voel dat mijn wangen warm worden. 'Het is koud, ik zal je niet meer ophouden. Ik hoop dat ik je nog eens zie.' Hij geeft me een knipoog en loopt van me weg. Ik draai me om en staar hem na. Wie ís dat?

geplaatst op 02-11-2019