If You Need Me✓

[11]

zaterdag 16 juli 2018, 19:36 uur
[Stefan Oakman]

Ze kijkt me met grote ogen aan. Haar mond gaat een stukje open en het ziet eruit alsof ze me uit gaat schelden. 'Shit, sorry...' hoor ik mezelf zeggen. Ze schudt lichtjes haar hoofd. 'Nee.' Ze pakt mijn arm en trekt me tegen haar aan, waarna ze haar lippen ruw tegen die van mij drukt. Ze trekt me mee naar binnen.

Ik pak haar middel vast en en duw haar tegen de muur in de gang aan. Haar vingers glijden over mijn borstkas omhoog en verstrengelen zich uiteindelijk met mijn haar. 

Na een paar minuten laat ik haar zwaar ademhalend los. Ze heeft een lichte blos op haar wangen en haar ogen glinsteren weer. Ik heb haar de laatste maanden op school in de gaten gehouden en ik heb haar nog nooit zo verdrietig gezien.

'Wat wilde uitleggen?' vraagt ze. Mijn hart begint sneller te kloppen. 'Zullen we even gaan zitten?' vraag ik zenuwachtig. Ze geeft me een rare blik maar knikt dan toch. Ik volg haar naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Jessica zakt in de fauteuil. 

Ik bijt op mijn nagels en staar naar mijn oude, versleten All Stars. 'Het is minder simpel dan dat je denkt. Ik had de alcohol nodig en ik wilde bij niemand zijn wie ik echt ken...' Ik slik en bijt op mijn trillende lip. Ze kijkt me onbegrijpend aan. 'Hoezo?' vraagt ze zacht. Ze speelt met het zilveren armbandje om haar pols. 

'Noah heeft geprobeerd zelfmoord te plegen.' Haar mond valt open en haar ogen vullen zich met tranen. 'Waarom zei je dat niet gewoon?' vraagt ze. Ze staat op van de stoel en komt naast me zitten. Ze slaat haar armen om me heen en ik verstop mijn gezicht in haar haar. Ik voel tranen opkomen. 

'Op mijn verjaardag?' vraagt ze zacht. 'Ja...' zeg ik zacht. Noah is mijn broer. Hij is bijna vijfentwintig. Hij woont samen met een vriend in de buurt van Liverpool. Mijn ouders en ik wisten dat hij zich vaak alleen voelde en dat hij een beetje depressief was, maar dit had niemand aan zien komen. Zijn vriend ook niet.

'Het spijt me zo erg, ik had naar je moeten luisteren toen je het wilde zeggen. Oh, sorry...' 'Nee, ik had er moeten zijn. Ik had het je gelijk moeten vertellen...' 'Natuurlijk niet. Oh, Stefan als ik dit geweten had...' Ze kijkt me aan. Haar ogen zijn rood en ze ziet nog bleker dan eerder vandaag. 

'Ik had er voor je moeten zijn', zegt ze zacht, 'Ik ben echt... Godver!' 'Nee, het is niet jouw schuld...' 'Ik hou ook van jou, Stefan. Ik beloof dat ik er altijd voor je zal zal. Ik hou van je.' Ik glimlach zwakjes naar haar en zeg: 'Is het weer goed tussen ons?' Ze knikt en drukt haar lippen tegen die van mij. 'Sorry', mompelt ze nog een keer.

Ze laat mijn lippen langzaam los en kijkt me aan. 'Hoe gaat het nu met Noah?' vraagt ze. 'Op zich wel goed. Hij moet van mijn ouders minstens een jaar weer thuis komen wonen. Hij woont nu dus alweer een half jaar bij ons.' 'Steef, je had het eerder moeten zeggen.' 'Dat probeerde ik', zeg ik, 'Ik heb je gebeld en je geappt. Jij nam nooit op en je hebt me overal geblokkeerd.'

'Ja, hoe zal dat nou weer komen?' vraagt ze boos, 'Je had beloofd om.naar mijn verjaardag te komen.' 'Ik kon het niet', zeg ik gefrustreerd. 'Weet je? Jij zou de eerste zijn wie het wist als er zoiets bij mij gebeurde', snauwt ze. 'Godver, Jess! Ik heb je toch geprobeerd te bereiken?' 

'Je had het me gelijk kunnen vertellen!' 'Ik heb net uitgelegd dat ik dat godverdomme niet aankon. Je zei dat je het begrijpt!' 'Fuck off, man!' roept ze kwaad, 'Je vertrouwt me gewoon niet!' 'Waar de fuck komt dat opeens vandaan? Natuurlijk vertrouw ik je wel!' 

Jess staat op en kijkt me even aan. Dan draait ze zich om en rent ze de gang in. Ik hoor haar snelle voetstappen op de trap. Ik voel een traan over mijn wang naar beneden rollen. Snel veeg ik 'm weg. Dit had ik echt niet van haar verwacht.

Ik sta op en loop langzaam naar de voordeur toe en verlaat het huis. Denkt ze echt dat ik haar niet vertrouw? Snapt ze echt niet dat ik het er niet over wilde hebben? Hoe verdrietig ik was... Nog steeds. Mijn broer had dood kunnen zijn! Ik trap hard tegen een stok aan. 

Ik loop naar de parkeerplaats en stap in mijn auto. Zodra ik achter het stuur zit, beginnen mijn schouders te schokken. Het zal nooit meer hetzelfde zijn tussen mij en Jessica. Misschien is het wel beter dat ik haar nooit meer zie. Maar ik hou zo veel van haar... Houdt ze nog wel van mij?

Ik start ze auto en rij snel weg. Ik wil eerst naar huis toe gaan, maar ik besluit dan om toch naar een café te gaan. 

Vlak voordat ik er naar binnen ga, trilt mijn telefoon in mijn broekzak. Het is een berichtje van Jessica.

JESSICA

20:57
Hey Stefan. Sorry. Misschien kunnen we elkaar beter een tijdje niet meer zien... Ik hou van je. Altijd. X Jess

Misschien heeft ze gelijk. Ik laat het berichtje op gelezen staan, maar stuur niks terug. Ik stap het café in en ga aan de bar op een kruk zitten. Ik bestel een biertje. 

Na een uur ben ik al behoorlijk dronken. Ik staar voor me uit en bijt op mijn lip. Ik voel me zo kut. En de alcohol helpt deze keer niet echt mee...

Opeens voel ik een hand op mijn rug. Ik kijk op en een meisje kijkt me glimlachend aan. 'Hi', zegt ze, 'Waarom zit je er zo depressief bij?' 

Ik zucht en haal mijn schouders op. 'Ik heb het verpest bij mijn vriendin...' mompel ik. 'Hoezo?' vraagt ze lief. 'Het ligt ingewikkeld. En ik wil het er niet over hebben.' 'Oké, ik begrijp het. Zullen we anders even gaan dansen? Gewoon wat afleiding.' Ze kijkt me vragend aan.

Ik knik en sta op. Haar hand pakt gelijk die van mij en ze trekt me mee naar meer dansende mensen. Ik wankel achter haar aan. Ze komt dicht tegen me aan staan en danst met haar lichaam tegen het mijne. Haar blonde haar valt stijl over haar schouders en haar blauwe ogen zijn helder. 

Haar vingers glijden over mijn borstkas en ze kijkt me steeds met een flirterige blik aan. Ze draagt weinig make-up, maar ze heeft wel rode lipstick op. Ze heeft mooie lippen. Ik druk haar smalle lichaam nog dichter tegen me aan en druk mijn lippen tegen die van haar.

Ze kust me terug en ik til haar op. Ze slaat haar benen strak om mijn heupen en ik doe een paar stappen naar voren. Ik loop hard tegen een muur aan en duw haar ertegen, terwijl ik haar blijf zoenen.

'Wc's', kreunt ze en ik knik. Ik loop snel met haar naar de wc's toe en zet haar op een van de wasbakken. Snel trekt ze haar jurkje uit en ik trek mijn shirt over mijn hoofd.

Wanneer ik haar zo voor me zie zitten, schud ik mijn hoofd. 'Sorry, nee', zeg ik, terwijl ik mijn shirt weer aan doe, 'Ik kan het niet.' Snel draai ik me om en ren ik de toiletten uit.

geplaatst op 05-12-2019