If You Need Me✓

[38]

vrijdag 28 september 2018, 13:51 uur
[Jessica Hayes]

'Kom, ik laat je de kelder zien', zegt Niall zodra hij zijn laatste pannenkoek op heeft. Ik knik en loop achter hem aan naar de hal, waar we met een betonnen trap naar beneden lopen.

Zodra Niall het licht aan doet, kijk ik vol verbazing door de ruimte. Het ziet er echt heel mooi uit; de stenen muren, de boxen, gitaren, een piano, de grote banken, de bar. 'Hier hou ik wel eens een feestje met de boys en wat vrienden.' 

'Super gaaf!' 'Kom, dit is het beste van alles.' Hij loopt naar een deur en duwt ertegenaan. 

De deur klapt horizontaal en er verschijnt een pingpong bal tafel. 'Dit is het beste van alles?' grinnik ik. 'Het beste van alles zit achter deze deur.' 

Hij doet nu de deur echt open. 'What the fuck! Dit is geweldig!' Achter de deur is een grote indoor skatebaan. 

'Ik dacht al dat je dat leuk ging vinden', lacht Niall, 'Hier. Skateboard van een van de jongens. Laat maar eens zien wat je kan.' 

Ik pak het skateboard aan en doe wat kunstjes, terwijl hij met een grote glimlach naar me kijkt. 'Eerst was ik beter', zeg ik, wanneer ik op de grond val. 'Nou, je kan het beter dan ik', zegt hij.

Hij loopt naar me toe en helpt me omhoog. 'Wil je wat drinken?' 'Ja, lekker.' We gaan terug naar het andere deel van de kelder, waar Niall twee flesjes bier uit de koelkast haalt.

Hij geeft er een aan mij en vraagt, 'Heb je zin om op het dakterras te gaan zitten?' 'Jeetje, dit huis wordt alleen maar beter! Natuurlijk wil ik dat!' zegt ik iets te enthousiast.

Zodra we er zitten, kijk ik vol bewondering uit over Londen. 'Je hebt echt mooi uitzicht!' zeg ik. 'Dat heb ik zeker.'

Ik draai me om en zie dat hij me aan zit te staren. 'Ach, hou toch op joh', grinnik ik. Ik loop naar hem toe en ga naast hem op de ligstoel zitten. 'Waarom voelt het alsof we al maanden samen zijn, terwijl het pas anderhalve maand is?' zucht Niall.

'Geen idee... Maar zo voelt het voor mij ook.' 'Blijf hier, ik ga een gitaar halen.' Ik knik en neem een slok uit mijn flesje, waarna Niall het huis weer in gaat.

Ik kijk naar de blauwe lucht en zucht. Je zou maar een huis als dit kunnen betalen... En hij heeft nog een huis in Ierland en LA ook.

Ik hoor dat Niall weer naast me komt zitten. Hij geeft mij ook een gitaar. 'Ik ga je een makkelijk nummer leren. Kijk, deze vinger hier...' Hij zet mijn vingers goed op de juiste snaren.

'Een beetje drukken en dan doe je dit.' Hij geeft me een plectrum, waarna hij een strumming patroon voordoet, die ik daarna na probeer te doen. Het lijkt nergens op...

'Iets harder op de snaren drukken.' 'Nóg harder? Ik heb het gevoel dat ze zo door mijn huid snijden!' Niall lacht en laat me zijn vingertoppen zien, 'Over een paar dagen heb je er geen last meer van, dan zit er eelt op.'

Wanneer we na het avondeten naar de woonkamer gaan, zegt Niall dat ik piano kan gaan spelen. 

Ik ga gelijk zitten en laat mijn vingers over de toetsen glijden, zonder ze in te drukken. 'Jess, vraag anders of je andere helft morgen met ons wil lunchen.' 

Ik schiet in de lach. Sinds Niall weet dat Dawn en ik een tweeling zijn, noemt hij hem soms mijn  "andere helft". 

'Ja! Super leuk. Ik zal hem een appje sturen.' ' Als hij kan en zin heeft, kunnen we na de lunch naar de verassing toe. Anders kunnen we eerder gaan, maar ik denk dat je je broer wel wil zien.' 'Ja. En de verassing, hè... Wat is het?' 'Babe, shut up! Ik zeg niks.'

Ik draai me weer om op de pianokruk en pak mijn telefoon om Dawn een berichtje te sturen.

DAWN

19:13
Heb je zin om morgen met mij en Niall te lunchen? We zijn dit weekend in Londen!

19:17
Leuk! Kunnen we er misschien een dubbeldate van maken? Want Robin is ook bij mij thuis :) 

19:18
Gezellig! 

19:19
Zullen we bij  mij thuis afspreken? Kun je mijn eerste appartementje ook even komen bewonderen..

19:21
Toppie! Om 12:30 uur? Niall heeft gereserveerd bij een lunchroom voor 13:00 

19:22
Goed hoor, ik zie je morgen 

'Speel wat voor me', zegt Niall. Ik knik en druk een paar toetsen in. Als vanzelf komt de muziek uit mijn vingers en wordt de ruimte gevuld met pianomuziek. 

Wanneer ik klaar ben, draai ik me om en kijkt niet alleen Niall me met een glimlach aan, ook Rosa en Julia zijn de kamer in gekomen en geven me een klein applausje. 'Nou, zo speciaal was het ook weer niet', grinnik ik.

'Het was heel mooi', zegt Rosa met een glimlach, 'Heb je dat zelf geschreven?' Ik knik en glimlach, 'Ja. Een paar jaar geleden.' 'Dat is echt knap!' zegt Julio, 'Maar ik ga weer gamen.'

'Nee, jij gaat niet gamen. Anders pak ik jouw spelletjes allemaal af. Sinds je terug bent van school, heb je niks anders gedaan behalve gamen...' Ze lopen samen de kamer uit.

'Wacht, speel dat nog eens? Ik heb een idee.' Ik speel het stuk weer, terwijl Niall naast me op de kruk komt zitten en een melodie neuriet.

'Another Friday night tryna put on a show. Do you hate the weekend, 'cause nobody's calling? I've still got so much love hidden beneath this skin. So darling, put a little love on me...' 

'Wow', zeg ik, waarna ik stop met spelen, 'Dat is echt goed! Waar haal je de inspiratie vandaan?!'

Niall's gezicht krijgt opeens een sombere blik. 'Van jou... Ik zag echt wel dat steeds wanneer ik een show had, je je alleen voelde. Ik wist dat je je vrienden miste. Je zat op de bank en je staarde wat voor je uit.'

'Oh.' 'Sorry, het was niet de bedoeling om je-' 'Nee. Je moet het verder schrijven. Het is te goed om te laten gaan.' 'Zeker?' 'Honderd procent', glimlach ik, waarna ik zijn lippen zacht kus.

geplaatst op 6/6/2020