If You Need Me✓

[31]

zaterdag 8 september 2018, 14:23 uur
[Stefan Cottman]

Afgelopen week heb ik veel tijd met Shirley doorgebracht. Ze maakt me echt gelukkig. De jongens hebben haar gisteravond op een feestje ontmoet. Lara kende haar al en Julia en ik zijn niet heel close, dus zij kende Shirley nog niet. 

Nu lopen Shirley en ik samen over het strand. Ik trap tegen wat steentjes aan, terwijl we langs het water lopen. Ik kijk kort naast me en zie dat ze haar armen om haar lichaam heeft gevouwen. 

'Heb je het koud?' vraag ik. 'Beetje', geeft ze toe. Ik trek zonder te twijfelen mijn hoodie uit en geef 'm aan haar. 'Hier.' 'Dank je. Maar krijg jij het dan niet koud?' 'Maak je daar maar geen zorgen over', zeg ik, waarna ik haar voorzichtig een speelse duw geef.

Ze trekt mijn hoodie over haar hoofd en eerlijk, het doet wat met me om haar in mijn kleding te zien. 

Ik ga wat dichter naast haar lopen en onze armen strijken langs elkaar. Opeens staat ze stil en staart ze naar de zee. 'Zie je dat?' vraagt ze, 'Daar vaart een boot, helemaal achterin.' 

Ik kijk in de richting waarop ze wijst en knik dan. 'Moeten wij ook een keer doen, samen', zegt Shirley, 'Samen varen.' 'Durf jij met mij het water op dan, Ace?' lach ik. 'Ik durf alles', zegt ze overdreven. 

'Oh ja?' vraag ik en ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Ja', zegt ze zelfverzekerd. 'Echt alles?' vraag ik nog een keer. 'Bijna alles.' 'Oké.' 

Ik besluit niks gemeens te doen. Zou haar op kunnen tillen en in het water kunnen gooien, maar zo ben ik niet. Eigenlijk ben ik wel zo, maar niet tegen haar. 

Shirley kijkt me kort aan en dan voel ik haar zachte vingers om mijn hand. 'Stefan?' 'Ja?' 'Ik ben blij dat we elkaar gevonden hebben.' 'Ik ook, Ace.' 'Waarom noem je me steeds zo?' 'Mag het niet, dan?' 'Jawel.' 'Oké.' 'Oké.' 'Dan blijf ik het doen.' 

Ik knijp zacht in haar hand en kijk haar aan. Ze draagt geen make-up en haar haar zit op een warrige staart. Ze draagt een joggingsbroek en mijn hoodie. 

En toch ziet ze er perfect uit. Ze glimlacht klein naar me en leunt een beetje tegen me aan. 

'Kom, laten we verder lopen', zegt ze opeens. Ik knik en we beginnen weer langs het water te lopen. 

Afgelopen week zijn we de hele tijd bij elkaar geweest. Ze heeft zich aan haar woord gehouden en me niet langer dan tien minuten alleen gelaten. 

Ze kwam bij mij slapen, ik sliep bij haar. Ik weet niet of mijn ouders het door hadden. Dat ze bij mij sliep, bedoel ik. Ik heb niks gezegd. Maar volgens mij zijn ze allang blij dat ik niet meer de hele dag op mijn bed lig te janken. Ik ook, trouwens...

Ik voel mijn telefoon trillen en neem op. 'Ja?' 'Hey, Stefan. Wij zitten allemaal bij mij thuis', zegt Blake, 'Als jullie willen komen...' Ik glimlach. Hij zegt automatisch jullie, omdat we eigenlijk altijd samen zijn. Het klinkt goed. 'Wacht even.' 

Ik haal mijn telefoon weg en vraag aan Shirley of ze zin heeft om erheen te gaan. 'Ja, sure', glimlacht ze. 'We komen eraan', meld ik aan Blake, waarna ik ophang.

We lopen terug naar de parkeerplaats, waar mijn auto geparkeerd staat. We stappen in en ik rijd ons naar het huis van Blake. 

Shirley pakt mijn hand weer vast wanneer we voor de deur staan. 'Ace?' 'Hmm?' 'Als je liever naar huis gaat, of zo-' 'Nee, Stefan.' 'Waarschijnlijk komt er wel wat alcohol-' 'Ik ben twintig. Ik kan echt wel tegen wat drank, Steef. Gisteren is ook goed gegaan.' 

Ik vond het nooit echt leuk wanneer Jessica me mee nam naar feestjes met mensen die ik amper kende. Vandaar dat ik het voor de zekerheid vraag. Ik wil niet dat ze er met tegenzin zit.

Ik duw de voordeur open en we gaan door naar de woonkamer. Blake en wat andere jongens zitten op de bank. 'Hey', glimlach ik terwijl ik op de bank ga zitten. Ik trek Shirley snel naast me.

'Er komen zo nog wat meiden, hoor', zegt Blake, 'Lara komt. Julia...' 'Oké, top', glimlacht Shirley. 

De voetbaltafel staat midden in de woonkamer en Luke en Peter zijn ermee aan het kloten. Luide muziek klinkt door de kamer en er staat chips op de tafel.

'Hoe laat ga je de drank erbij halen?' vraagt Levi ongeduldig, terwijl hij opstaat en bij Luke en Peter gaat staan. 'Het is 15:00 uur...' 'So what?' vraagt Levi met opgetrokken wenkbrauwen. 'Wanneer Lara en Julia er zijn', besluit Blake dan. 

Rond een uur of 21:00 is iedereen behoorlijk aangeschoten. Ik heb ook wat biertjes op en lig naast Lara op de bank. 'Ga je d'r nog zoenen of wat?' vraagt Lara aan mij. 'Wie?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. 

'Shirley natuurlijk. Jullie kunnen niet van elkaar afblijven, je kan je ogen niet van haar afhouden en je hebt een fucking koosnaam voor d'r.' 'We kennen elkaar net een week.' 'So what? Blake en ik kenden elkaar tien minuten en hij zoende me al.' 

Ik zucht en rol met mijn ogen. 'Ik wil onze vriendschap niet verpesten.' 'But you're falling for her, Steef.' 'Ik weet het...' mompel ik, 'Maar ik wil niet dat weer-' 'Nee, dat gebeurt niet nog een keer. Heb wat vertrouwen. Kijk, daar is ze. Ga naar haar toe. Nu.' Ze duwt me en ik sta onwillig op.

Ik loop naar Shirley toe en pak haar hand. 'Kom eens mee, Ace', zeg ik. Ze knikt en volgt me naar de tuin. Ik ga tegen de muur van het schuurtje aan staan en trek Shirley wat dichter tegen me aan.

'Ik vind je echt geweldig', zeg ik zacht. 'Ik jou ook, Steef.' We kijken elkaar aan en ik haal een keer diep adem. 'Can I kiss you?' fluister ik. Een glimlach ontstaat op haar gezicht en ze knikt. Ik leun een beetje naar voren en ik druk mijn lippen op die van haar. 

Haar lippen zijn zacht en bewegen voorzichtig tegen die van mij. Haar handen liggen tegen mijn borstkas en ik houd haar stevig vast om haar middel. 

Opeens hoor ik luid gelach naast me en ik open mijn ogen en naast me. Julia en Levi lopen lachend door de tuin en Julia gaat op een van de ligstoelen liggen. Levi kruipt bovenop haar en zoent haar. 

'Laten we die twee maar alleen laten', fluistert Shirley zacht. 'Goed idee. Wil je naar huis?' Ze knikt en laat haar handen van mijn borstkas vallen. 

We lopen naar mijn auto en Shirley gaat achter het stuur zitten, gezien ze minder heeft gedronken dan ik. 

'Ik wilde je al kussen toen ik je op de skatebaan zag', zegt Shirley zacht. Haar wangen zijn rood geworden. Het is schattig. Ik glimlach en ze vraagt snel: 'Jouw huis of mijn huis?' 

geplaatst op 1 mei 2020