If You Need Me✓

[20]

dinsdag 19 juli 2018, 00:37 uur
[Jessica Hayes]

Vermoeid zit ik achterin de auto. We zijn onderweg naar het hotel. De wiet is uitgewerkt en ik ben moe. Niall heeft de hele weg nog niks tegen me gezegd.

'Ben je boos op me?' vraag ik aan hem. 'Nee, ik ben niet boos.' 'Op Louis?' 'Niet boos. Ik snap hem gewoon niet.' 'Ik ging ermee in. Ik ben wel vaker stoned, weet je...' 'Ja?' 'Ja. Ik ben niet zo'n lieverdje. Stefan wel, ik niet.'

'Oké.' Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en slaakt een zucht. 

Ik kijk weer naar buiten en kijk naar de bomen die voorbij lijken te schieten. 

Wat zal Stefan nu aan het doen zijn? Waarschijnlijk staat hij in de club met een andere meid te dansen of hij is dronken met vrienden. Ik heb werkelijk geen idee. 

Nu mis ik hem wel een beetje. Ik wil tegen hem aan kruipen en gewoon een beetje met hem kletsen. Maar ik zou het ook niet heel erg vinden als Niall me nu een knuffel zal geven.

Maar voor die ene zoen, eergisteren, heb ik ook maanden zonder hem kunnen doorgaan. Misschien was die laatste keer gewoon een echte afsluiter. Klinkt echt stom dit, weer.

'Hé, gaat het wel?' vraagt Niall, 'Je ziet er verdrietig uit.' 'Ja, het gaat. Ben gewoon een beetje moe.' 'Oké.' Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en glimlacht naar me. Een warm gevoel vult mijn borstkas wanneer hij me aanraakt.

Ik kijk even naar zijn hand op mijn been. Ik wil hem pakken en mijn vingers met die van hem verstrengelen. Niet zo'n best idee, denk ik. Ik wil niet onze vriendschap verpesten omdat ik misschien gevoelens voor hem zou kunnen hebben. 

Opeens haalt hij zijn hand weer weg van mijn been. Ik moet me inhouden om zijn hand niet terug te leggen.

Wanneer we eindelijk terug zijn bij het hotel, pakt Niall mijn hand en trekt me met zich mee naar binnen. In de lift leun ik vermoeid tegen hem aan. 

Hij legt zijn handen op mijn schouders en ik kijk in de spiegel naar ons. Niall ziet er goed uit. Ik lijk net een aardappel die te lang gefeest heeft en al een week niet meer heeft geslapen. 

Maar kan ik me dit voorstellen? Hij en ik? Wij? Ik kijk nog een keer naar ons spiegelbeeld. Ik zie dat hij ook naar mij kijkt en een kriebel bereikt mijn buik. Het liefste draai ik me om en kus ik hem. 

Nee, Jess. Dit is waarschijnlijk de alcohol. Dit kan niet. Hij is je beste vriend. Misschien wel je enige. Lara en Julia zijn je toch zat. Wat ik goed kan begrijpen...

'Jeez, ik zie er echt niet uit...' mompel ik. Niall kijkt me aan via de spiegel en zegt: 'Valt mee. Toch?' 'Mijn make-up zit zowat op mijn kin.' Niall draait me om en kijkt recht in mijn ogen. 

Ik kijk terug. Shit, zijn ogen zijn mooi... Mijn hart slaat een slag over. Langzaam komt zijn gezicht dichter bij en ik kijk kort naar zijn lippen, waarna ik weer in zijn blauwe ogen kijk.

Dan klinkt het belletje van de lift en de deuren gaan open. Ongemakkelijk doe ik een stap naar achteren en snel ik de lift uit. Niall volgt me. Fuck, wilde hij me kussen? Of leek het maar zo? Ik pulk met mijn vinger aan de nagellak op mijn linker duim.

Als we op de kamer komen, zeggen we niks tegen elkaar. Ik ga naar de badkamer en draai de deur op slot. 

Shit, ik ben wel echt goed in mezelf voor schud zetten. Hij is gewoon een vriend. Dat ik Stefan kwijt ben, betekent niet dat ik me zo hopeloos moet gaan gedragen dat ik een van mijn beste vrienden op dit moment wil gaan zoenen.

Thank God dat die lift precies toen geluid begon te maken... Ik had alles kunnen verpesten.

Mijn hart gaat als een razende tekeer. Wat moet ik nu? Had hij het door? Vast niet. Nee, dat kan niet. Of was hij het ook van plan?

Dan ben ik hem straks hierdoor kwijt. En van de jongens thuis heb ik ook niks gehoord. 

Ik zucht en draai de douche aan. Dan kleed ik me uit en stap ik onder de warme straal. 

Als ik klaar ben en in een grijs shirt de slaapkamer in kom, zegt Niall: 'Zullen we gaan slapen en dan morgenochtend alles inpakken of wil je nu al inpakken?' 'Slapen.' 'Dan doen we dat.'

Ik ga op het bed liggen en kruip onder de koele dekens. De airco en ventilator staan allebei aan, waardoor het niet zo warm is in de hotelkamer.

Ik wil mijn telefoon pakken, maar net op het moment dat ik mijn blik van mijn handen naar mijn nachtkastje verander, zie ik dat Niall zijn shirt over zijn hoofd uittrekt.

Mijn ogen blijven hangen en ik kijk hoe hij ook zijn broek naar beneden trekt. Hij trekt een grijze joggingbroek aan en draait zich dan om.

Snel kijk ik weg en pak ik mijn telefoon van het nachtkastje. Ik denk dat ik hem hoor grinniken, maar ik weet het niet zeker, dus reageer ik er maar niet op.

Ik kijk op en zeg: 'Ik ben moe, maar ik heb geen zin om te slapen. Kunnen we de tv aanzetten?' 'Ja, natuurlijk.'

Hij geeft me de afstandsbediening en ik zet de tv aan. Ik zap door de zenders en kijk uiteindelijk naar een of ander programma over tatoeages. 

Mijn telefoon trilt. Ik houd mijn adem in wanneer ik zie dat het Stefan is.

01:34
Ik hou ook van jou. Ik twijfelde lang of ik je terug zou moeten bellen of niet. Maar ik denk dat het niet nodig is. Ik wilde wel even reageren, gezien je in Amerika zit en zo... Maar oké. Ik zie je wel weer een keer. Stefan.

Ik staar naar mijn telefoon. Ik hou ook van jou? Terug bellen? Waarop wilde hij reageren? Wanneer heb ik hem dan gebeld?! Ik frons mijn wenkbrauwen. Toch niet vandaag, terwijl ik stoned was?

Oh shit... Ik weet wel echt hoe ik het mezelf moeilijk kan maken, hoor...

Ik ga naar mijn recente oproepen en zie dat ik hem heb gebeld op 17 juli. Shit. Toen had ik heel wat bier op met Niall... Wat heb ik gezegd? Waarom ben ik zo stom?! Zo doe ik hem alleen maar meer pijn. 

Ik zucht en een verdrietige kreun verlaat mijn lippen. Niall kijkt op en geeft me een bezorgde blik. 'Wat is er?' vraagt hij, terwijl hij naast me in het bed komt zitten. 

'Ik heb Stefan gebeld. Toen ik dronken was.' 'Oh, shit...' Hij kijkt me kort aan en richt dan zijn blik naar beneden. 'En nu?' vraagt hij.

Ik haal mijn schouders op en zucht. 'Geen idee. Ik gaat het wel op gelezen staan. Ik denk dat het beter is als we geen contact meer hebben.'

'Het is jouw keuze.' Niall gaat liggen en trekt de dekens op tot zijn kin. Ik zucht en kijk naar de bewegende beelden op de tv. 

'Ja, ik weet het', mompel ik, 'Ik wilde dat dat niet zo was... Het is zo lastig.' 'I know, Jess.'

Ik zucht nog een keer en ga dan ook liggen. 'Welterusten', zeg ik dan. 'Slaap lekker.' 

Ik sluit mijn ogen, maar kom pas na een uur tot rust.

geplaatst op 19-02-2020