If You Need Me✓

[13]

zondag 17 juli 2018, 17:06 uur
[Jessica Hayes]

Ik pak mijn koffer van de band en trek 'm onhandig achter me aan. Na uren gevlogen te hebben, ben ik eindelijk in Amerika. Ik loop naar een winkeltje toe en koop een paar scrunchies, een flesje water en een reep chocolade. 

Ik maak met een van de scrunchies een rommelige knot van mijn haar en de rest doe ik in mijn tas. Ik neem een slok uit het flesje water en begin dan weer te lopen. 

Ik loop naar buiten toe en de warme, felle zon schijnt in mijn gezicht. Snel zet ik mijn zonnebril op en ik versnel mijn pas. 

Er staan een aantal taxi's waar ik naartoe loop. Ik open de deur van de gele auto. 'Kunnen mijn koffers achterin?' vraag ik. De man knikt en drukt op een knopje, waardoor de achterbak open vliegt. 

Ik zucht. Ik had wel verwacht dat hij dat voor mij zou doen, ik heb net tien uur lang in een vliegtuig gezeten! Ik gooi mijn koffers onhandig in de kofferbak en loop weer naar de portier toe. Ik plof neer op de achterbank en zeg het adres en de auto komt gelijk in beweging. 

Ik pak mijn telefoon en bel Niall op. 'Met Niall Horan', klinkt zijn stem. 'Ik ben geland', zeg ik, 'Ik zit nu in een taxi.' 'Oké! Ik kon geen hotelkamer meer voor je regelen, dus ik ben bang dat we een kamer moeten delen, kleintje.' 'Als je me dat niet meer noemt, vind ik het niet erg', lach ik.

'Kleintje! Kleintje! Kleintje!' roept hij. 'Alsof jij zo groot bent!' zeg ik hoofdschuddend. 'Groter dan jij', lacht Niall nu. 'Nou, ik ga ophangen, mijn telefoon is bijna leeg. Ik zie je zo wel.' 'Tot zo, Jess.' 

Ik hang op en staar via het donkere raam naar buiten. De airco in de auto staat gelukkig aan, want het is ontzettend warm buiten. Ik pak de reep chocola uit mijn tas en breek er een stuk af en begin te eten. Veel te lekker dit...

De hele reep is al op wanneer de auto tot stilstand komt. We staan stil voor een groot hotel. Doe maar lekker rijk, Nialler... Ik lach in mezelf, terwijl ik de auto uitstap. Deze keer helpt de chauffeur me wel om mijn koffers uit de kofferbak te halen.

Ik betaal hem snel en trek dan de koffers met me mee naar binnen. Onhandig haal in mijn telefoon uit de zak van mijn broek en ik bel Niall weer. Hij neemt na twee keer overgaan al op. 

'Hey, ben je er?' vraagt hij enthousiast. 'Ja, ik sta in de lobby', zeg ik, 'Dit hotel is huge! Zijn serieus alle kamers vol?' Het is even stil aan de andere kant van de lijn. 'Eh...' zegt hij dan, 'Ik weet niet. Ik kon geen andere kamer krijgen. Ik kom eraan.' En hij hangt op.

Ik frons mijn wenkbrauwen en haal mijn schouders op. Het zal wel goed zijn. En ik vind het niet heel erg om met Niall Horan op een kamer te moeten slapen... 

Opeens voel ik hoe ik in een omhelzing word getrokken en zijn vrolijke lach klinkt in mijn oor. Ik sla snel mijn armen om Niall heen en trek hem dicht tegen me aan. 'Ik heb je gemist, gekkie!' roept Niall. 'Ik jou ook', zeg ik, 'Meer dan je denkt.' 

Niall laat me los en kijkt me glimlachend aan. 'Zullen we naar onze kamer gaan?' vraagt hij met een grijns van oor tot oor. Als je bij hem in de buurt bent, begin je je gelijk al beter te voelen.

'Yes!' zeg ik vrolijk. Niall pakt mijn koffers en trekt ze achter zich aan. Ik ga snel naast hem lopen en we stappen samen in de lift.

'Heb je een goede vlucht gehad?' vraagt Niall aan me. 'Ja, maar ik ben wel kapot moe', zeg ik. 'Ja, dat snap ik! Het is hier 20:00 uur, nu. Dan is het een uur of 15:00 in Londen. Dus dan is je hele logica van tijd ook al verdwenen. Het scheelt dat ik hier al een tijdje ben.' 

Ik lach om zijn enthousiaste geratel en knik instemmend, 'Al mijn logica is verdwenen. En niet alleen die van tijd...' Niall kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Wat?' vraagt hij verward. 'Niks, hoezo?' Hij rolt met zijn ogen.

Ik weet wat hij denkt: weirdo... Maar dat denken wel meer mensen over mij...

En ik ben het helemaal met hem eens, om eerlijk te zijn. Ik ben een weirdo. Ik zit hier aan de andere kant van de wereld met een of andere famous dude die ik niet eens zo heel goed ken. Alleen via WhatsApp en het bellen.

Holy shit, ik ben gek... Wat dacht ik? Ik heb Niall in het echt maar vijf keer gezien, of zo... Waarom keuren mijn ouders dit goed?

Een hoog geluidje klinkt en de deuren van de lift gaan open. 'Kom', zegt Niall. Ik knik en loop achter hem aan.

Hij opent een deur en loopt naar binnen. Ik loop achter hem aan en laat mijn blik door de kamer glijden. Wow. Just  wow.

Ik kijk om me heen door de grote kamer. 'Dit is zowat groter dan een van onze verdiepingen thuis!' zeg ik verbaasd. 'Nou, valt wel mee hoor!' lacht Niall, terwijl hij mijn koffers tegen de muur aanzet.

'Zal ik je even een tour door de kamer geven?' vraagt hij. 'Eh, ja is goed', zeg ik. Ik doe mijn jasje uit. Niall pakt 'm uit mijn handen en hangt hem over een stoel. 

'Nou, de woonkamer en de keuken. Die echt overbodig is, gezien ik hier nooit echt eet en ik kook nooit, maar oké. Hier is de badkamer', hij opent een deur en sluit 'm gelijk weer, 'En dit is de slaapkamer.' Hij gooit de deur naast de badkamer open en een grote slaapkamer verschijnt.

'En ons bed', lacht hij erachteraan. Ik loop naar het onopgemaakte bed en plof erop neer. 'Jij weet echt niet hoe je een kamer netjes moet houden, hè?' lach ik. 'Nee', zegt Niall schouderophalend, terwijl hij naast me komt zitten. 'Nou, ik ook niet... Dus dat wordt wat.'

geplaatst op 17-12-2019