If You Need Me✓

[17]

maandag 18 juli 2018, 10:03 uur
[Stefan Cottman]

Ik open moeizaam mijn ogen en doe de dekens over mijn hoofd, omdat de hete zon recht in mijn ogen schijnt.

Ik zucht en draai me op mijn zij. Een zachte kreun verlaat mijn lippen, maar dan sla ik toch de dekens van me af. Ik kan moeilijk de rest van mijn leven in bed blijven liggen en voor me uit staren.

Ik ga op de bedrand zitten en pak mijn mobiel van mijn nachtkastje. Ik frons mijn wenkbrauwen.

U heeft 2 VoiceMailbericht(en)

Ik bel het nummer van Voicemail.

Eerste bericht.

Jess' stem vult mijn oren. Ik hoor duidelijk dat ze alcohol gedronken heeft.

'Steef... Ik hou van je. Het spijt me zo erg. Ik snap het als je me nooit meer hoeft te zien. Ik hou van je. Goodbye...'  Haar stem breekt en ze hangt op.

Tweede bericht.

'Hey, Jess weer. Ik weet dat je dit nooit gaat horen. Misschien over vijf jaar een keer. Maar oké. Bel me alsjeblieft. Of niet. Ik weet het niet. Doewat jij wil. I'm so fucking sorry... Ik hou van je, doei...' 

Om alle berichten opnieuw te luisteren, toets 2.

Snel druk ik op 2. Ik wil haar stem horen. Ik moet haar stem horen.

Wanneer ik de berichten vijf keer heb gehoord, druk ik mijn telefoon uit. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen en schud mijn hoofd. 

Ik ga haar niet terug bellen.

Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik sta op. Ik loop naar de kast en trek mijn sportkleding aan en doe mijn sportschoenen in mijn tas. Snel pak ik een handdoek en gooi die er ook bij. 

Dan loop ik naar de badkamer, waar Noah ook staat. Hij is druk bezig met zijn haar. 'Hey.' 'Hey.' 

'Je ziet er beroerd uit', zegt hij kort, waarna hij meer gel pakt. Ik kijk hem kort aan. Hij heeft flinke wallen onder zijn ogen en ziet best wel bleek. 'Jij ook.' 'Thanks.' 

Een kort lachje verlaat mijn mond, maar mijn gezicht betrekt snel weer. Ik pak mijn tandenborstel en ik doe er wat tandpasta op, waarna ik mijn tanden poets. 

'Gaat het wel met je? Je ziet er echt niet best uit...' Noah kijkt me bezorgd aan. Ik haal mijn schouders op en zeg: 'Niet echt.' 'Je kan altijd naar me toe komen, hè.' 

Ja, gelukkig wel. Maar dat had heel anders kunnen zijn.

'Ja, weet ik.' 'Je hebt mijn tandenborstel.' 'Wat? Gadver!' Snel spuug ik de tandpasta uit en kijk ik naar de tandenborstel. 'Leugenaar!' zeg ik lachend. 'I know, maar je lacht nu tenminste wel. Ga je sporten?' Noah kijkt naar mijn kleding. 

'Ja. Ga je mee?' Ik kijk hem via de spiegel aan. 'Gezellig. Ik ga me omkleden. Ik zie je beneden wel.' Hij  ziet er gelijk ook wat vrolijker uit. 'Oké.'

Als ik klaar ben met tandenpoetsen, gooi ik wat koud water in mijn gezicht en ik haal een borstel door mijn haar. Ik doe er meestal niks in. Ik moet wel echt weer een keer naar de kapper...

Ik ga mijn slaapkamer weer in en pak mijn telefoon en mijn oortjes. Die gooi ik ook gelijk in mijn tas. 

Dan trek ik mijn gordijnen open en kijk even naar buiten, de achtertuin in. Mijn maag knort, dus pak ik snel de sporttas en ga  naar beneden, waar Noah al in de keuken muesli aan het eten is. 

Ik pak een boterham en doe er kaas op. Op wat muesli kan ik echt niet sporten. Ook vul ik een glas met water en dan ga ik tegenover Noah zitten en begin ik ook te eten. 

Wanneer we allebei klaar zijn, stappen we in de auto van Noah. Ik mag rijden van hem. Ik weet niet wat het is, maar ik vind rijden echt geweldig. Ik heb alleen geen geld voor een auto. Ik heb wel een scooter, waar ik heel blij mee ben. En ik mag de auto van mijn ouders vaak gebruiken.

Ik rij naar de sportschool toe en begroet de mensen die er werken snel. 'Hey, vriend!' lacht Axel, waarna hij me een high five geeft.  'Hey man!' 'Je bent echt al fucking lang niet meer geweest. Wow, Noah! Jij nog langer niet!' Hij geeft hem ook een high five. 

Axel is super aardig. Hij is de zoon van de eigenaar van de sportschool. 'Nee, ik had het druk. Maar ik ben een tijdje terug in de stad, dus ik dacht: waarom ook niet?' 'Nou, succes mannen!' En weg is hij. 

Noah en ik lopen richting de kleedkamer, waar we snel onze sportschoenen aantrekken en onze waterflessen vullen. 

'Ik ga het rustig aan doen', zegt Noah, 'Ik ga cardio doen.' 'Is goed. Ik ga tien minuten rennen en dan ga ik naar kracht, denk ik.' 

Samen lopen we naar de loopbanden en ik voel Noahs blik op me gericht. Ik kijk hem aan en vraag: 'Wat is er?' 'Sorry dat ik van dat gebouw wilde springen. Als dat meisje me niet gezien had en me van de rand weggenomen had... Ik had niet zo egoïstisch moeten zijn.' 

Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. Ik had hem kwijt kunnen zijn. 'Je was niet egoïstisch. Je bent depressief. Daar kan niemand wat aan doen. Probeer volgende keer gewoon met iemand te praten - met mama, met papa, met je psycholoog. Met mij. Ik ben er altijd voor je.' 

'Ja, dat beloof ik, bro. Ik ben er ook altijd voor jou.' 'Ik hou van je, gozer.' 'Ik ook van jou, man.' Ik zie dat hij slikt en zijn kaken aanspant. Hij staat hier ook bijna te janken. 

Ik zet snel de snelheid van de loopband wat hoger en begin te rennen. Na tien minuten doe ik een cooling down en stap ik van het apparaat af. 'Ik ga, hoor.' 'Ik zie je zo in de kleedkamer wel weer.' 

Ik knik en loop naar de achterkant van de sportzaal. Ik loop door naar de boksbal die er hangt. Meestal is het hier behoorlijk druk, maar nu staat er niemand. 

Ik haal mijn hand een keer door mijn haar en doe wat tape om mijn handen, waarna ik hard tegen de bal begin te slaan. 

Ik probeer geluiden binnen te houden, maar soms verlaat toch een kreun of een grom mijn lippen. 

Ik sla steeds harder tegen de boksbal en na een tijdje voel ik tranen over mijn wangen lopen. Luide snikken komen uit mijn mond en ik zak op de grond in elkaar. Ik sla mijn armen om mijn benen heen en voel mijn hele lichaam schokken. 

Even voel ik een hand op mijn schouder. 'Noah!' roept Axel hard door de ruimte heen, 'Kom!'

'Steef!' hoor ik achter me. Ik voel een paar armen om me heen en ik hoor Noahs stem dicht bij mijn oor. 'Hé, rustig... Rustig, het komt goed. Rustig maar...' Ik kruip dichter tegen hem aan en klamp me vast aan mijn broer. Zijn hand wrijft geruststellend over mijn rug. 

Na een paar minuten helpt hij me voorzichtig omhoog. Ik loop futloos achter hem aan naar de kleedkamer. Het lijkt wel alsof ik in trans ben, wanneer ik mijn schoenen aantrek en naast Noah in de auto ga zitten. 

Hij rijdt ons naar huis en zodra we thuis zijn, sluit ik mezelf op in de badkamer. Ik zet de douche langzaam aan en stap eronder. 

Wanneer ik klaar ben, loop ik naar mijn slaapkamer. Ik ga op mijn bed liggen en staar doelloos voor me uit. 

De deur gaat langzaam open. Ik voel hoe het bed naast me inzakt, maar ik houd mijn blik op het plafond gericht.

'Ik voel me zo fucked up, Noah...'

geplaatst op 20-01-2020