If You Need Me✓

[10]

zaterdag 16 juli 2018, 09:28 uur
[Jessica Hayes]

Ik doe mijn haar in een staart en kijk in de spiegel. Ik heb een sportoutfit aan en ik heb geen make-up op. Het is zomervakantie. Ik ben gelukkig geslaagd en ben nu eindelijk vrij. Volgend jaar ga ik werken en het jaar daarna ga ik studeren. 

Ik stap snel in mijn hardloopschoenen en ga naar buiten. Ik doe mijn oortjes in en begin te rennen. Ik ren door het park en glimlach. Hier heb ik Niall ontmoet, een paar maanden geleden.

Niall en ik zijn ontzettend goede vrienden geworden. We spreken elkaar minstens vier keer per week en het is altijd gezellig met hem.

Sinds het gala heb ik Stefan niet meer gezien. Ik had Niall meegenomen en Stefan was er met een meisje dat ik nog nooit eerder heb gezien. Ze was knap, had blond haar en een lief gezicht. Het was moeilijk, maar dankzij Niall voelde ik me wel oké. Nu is Niall in Noord-Amerika met zijn tour. Overmorgen heeft hij weer een show. 

Ik ga even zitten op een bankje in het park en kijk naar de mensen die voorbijlopen. Het zijn vooral oudere mensen die hun hond uitlaten of een wandeling aan het maken zijn. Het is ten slotte pas 09:30 uur. En natuurlijk moet zo'n beetje iedereen naar school of werken. 

'Jess?' hoor ik opeens achter me. Mijn hart lijkt even stil te staan. Ik draai me langzaam om en kijk in zijn prachtige blauwe ogen. Hij is zo knap...

'Eh... Kan ik even naast je komen zitten?' vraagt Stefan. Zijn haar is lang, hij heeft het waarschijnlijk een paar weken niet meer geknipt. Hij heeft wallen onder zijn ogen en hij is een beetje bleek. 

Ik knik en hij komt naast me zitten. Ruim dertig centimeter laat hij tussen ons. 'Hoe gaat het met je?' vraagt hij dan. Hij kijkt me aan en glimlacht zwakjes. 'Gaat wel, denk ik', zucht ik. Ik richt mijn blik naar beneden. 

'Hoe gaat het jou?' vraag ik zacht. 'Gaat ook wel. Ik mis je, Jess.' Zijn stem is zacht en schor. Ik geef geen antwoord en blijf naar mijn handen kijken. 

'Jess, ik weet dat ik het heb verpest, maar ik kan je niet zomaar laten gaan. Ik hou van je.' Hij klinkt zo hopeloos, het breekt mijn hart. Een traan rolt over mijn wang naar beneden. Snel veeg ik 'm weg. 

'Sorry, Stefan.' Ik sta op en loop snel weg. Ik doe snel mijn oortjes weer in en ren in een paar minuten naar huis toe. 

Zodra ik thuis ben, ga ik mijn badkamer in. Onder de douche beginnen alle tranen die ik afgelopen maanden binnen heb gehouden te stromen. Mijn schouders schokken en mijn lichaam voelt zwaar aan. 

Ik heb me maanden op school gericht, mezelf verboden om aan Stefan te denken. Maar ik weet dat ik er niks aan kan doen. Ik hou van hem. Zo ontzettend veel. 

Als ik na een half uur onder de douche vandaan stap en in de spiegel kijk, zie ik mijn betraande ogen en verdrietige blik. Ik heb mijn gevoelens een half jaar weg kunnen stoppen, maar ik weet niet of ik het langer kan. Ik mis hem ook.

Ik droog me af en doe dan een joggingsbroek en een zwart hemdje aan. Ik ga zitten op mijn bed en staar naar mijn muur. De foto van mij en Stefan hangt er nog steeds. Ik sta op en loop er naartoe. Ik haal het lijstje van het haakje en zucht. Ik kijk nog even naar, waarna ik het onderin mijn kast leg, onder allemaal onder spulletjes.

Mijn telefoon trilt en ik kijk erop.

NIALL

10:15
Hey Jessyyyy

10:16
Hey Nialler... Kunnen we even bellen?

10:17
Ja, natuurlijk. Wat is er?

10:17

Ik kwam Stefan tegen...

Binnen drie seconden begint mijn telefoon te trillen en ik neem gelijk op. 'Gaat het wel?' vraagt Niall bezorgd. 'Ik weet het niet', mompel ik. 'Zei hij wat tegen je?' 'Ja, hij kwam naast me zitten. Ik was aan het hardlopen en ging in het park even op een bankje zitten. Hij kwam naast me zitten. Hij zei dat hij me mist en dat hij van me houdt...' zeg ik snikkend. 

'Oh, lieverd toch... Eh, zei je wat terug?' 'Niet echt. Ik ben snel weg gegaan.' 'Sorry hoor, maar wat is het een sukkel...' Niall klinkt geïrriteerd en hij zucht. 'Shit, het is midden in de nacht bij jou!' 'Nee, maakt niet uit. Ik appte jou eerst. Ik kan toch niet slapen.' 'Hoe is de tour?' 

'Oh my- Het is geweldig! Ik vind het zo leuk om alle fans elke avond te zien en hoe ze allemaal met me mee zingen... Het voelt zo unreal!' 'Ja, snap ik!' zeg ik, 'Maar je moet nu van mij gaan slapen, oké?' 'Oké, mama', lacht Niall. 'Love you.' 'Love you.' Hij hangt op.

Ik ben zo blij dat Niall en ik zo close zijn en dat ik hem alles kan vertellen. Hij is echt mijn beste vriend. Het is jammer dat hij bijna nooit thuis is. 

Ik gooi mijn telefoon op mijn bed en loop naar mijn bureau. Ik pak mijn laptop en open Netflix en start Gilmore Girls op. Het is op dit moment echt mijn favoriete serie! 

Ik hoor dat beneden de bel gaat. Ik zucht en doe mijn laptop weer dicht. Ik ren naar beneden en open de deur. 'Stefan, wat doe je hier?' vraag ik. Hij heeft een hopeloze blik in zijn ogen. Hij is nog minstens even knap, maar hij ziet er echt slecht uit. 

'Jess. Ik wil dat je weet dat ik van je hou. Ik zal altijd van je houden. No matter what. Kun je het me alsjeblieft uit laten leggen?' 'Wat? Dat je op mijn verjaardag naar een of ander feest gaat met een paar "vrienden" van de voetbal?' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem boos aan. 

Opeens doet hij een stap naar voren en drukt zijn lippen op die van mij. Ik duw hem van me af en kijk hem geschrokken aan. 'Shit, sorry...' zegt Stefan. 'Nee.' Ik druk mijn lippen snel tegen die van hem en trek hem de gang in. 

geplaatst op 28-11-2019