I'll be by your side even if I'm not next to you
Jessica en Stefan hebben al een lange tijd een relatie, maar wanneer Jessica Niall Horan ontmoet en ruzie krijgt met Stefan begint ze aan al haar gevoelens te twijfelen...
𝗚𝗲𝗹𝗶𝗲𝘃𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁𝘀 �...
zondag 23 september 2018, 22:19 uur [Jessica Hayes]
Niall komt naar me toe en ik sla gelijk mijn armen om hem heen. Vandaag was de laatste show van de Flicker Tour. We waren van plan om hier nog een paar dagen te blijven, in Florida, maar Niall mist zijn familie en wil het liefst naar huis.
En ik mis mijn ouders ook. En ik heb heel wat goed te maken met mijn vrienden. Terwijl Niall zich aan het opfrissen is voor de Meet & Greet, ga ik weer op de bank in de kleedkamer zitten.
Ik pak mijn telefoon en open Instagram. Ik kijk verbaasd naar de eerste foto op mijn feed. Een steek van jaloezie gaat door mij heen, terwijl het nergens op slaat. Ik ben met Niall nu.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
liked by juliax_ and 689 others
stefancottman_ you saved me and now I'll keep you safe 🌊 {tagged in photo: shirleyedwards }
comments shirleyedwards ♥ lara_thomasx cuties💕 stefancottman_ thanks l blake_99 now come 2 my house and kiss me stefancottman_ putting some makeup on and then i'm omw blake_99 cant wait babyyy peter_k congrats
Ik zucht en gooi mijn telefoon op de koffietafel. 'Wat is er?' vraagt Maren, terwijl ze naast me komt zitten. Ze heeft zich omgekleed en draagt nu een joggingsbroek en een t-shirt.
'Mijn ex heeft een nieuwe vriendin', zeg ik schouderophalend. 'Ken je haar?' Ik schud mijn hoofd, 'Nee.' 'Ah joh, Niall is toch veel leuker dan hem?' grinnikt ze. Ik glimlach. 'Maar ik snap het wel, hoor. Je bent niet gewend om hem met iemand anders te zien.'
Ik knik en rust mijn hoofd op mijn hand. Ik weet niet eens waarom het me zo veel boeit. Het is niet alsof er een grote kans was dat we ooit nog bij elkaar zouden komen en ik heb Niall nu. Ik ben niet eens meer verliefd of Stefan. Maar hij was wel mijn eerste echt liefde.
Ik pak mijn telefoon weer en besluit Lara en Julia te allen.
JJL♡
22:46 Hey, ik kom morgen weernaarhuis. Het spijt me dat ik zo weinig van me heb laten horen. Ik hoop dat jullie me kunnen vergeven. I love you x
Ik denk niet dat ze terug appen, het is nu bijna 04:00 's nachts in Ierland. Ik leg mijn telefoon weer weg en sta op van de bank. Ik besluit mijn spullen een beetje bij elkaar te zoeken, zodat we zo snel mogelijk weg kunnen, straks.
Iemand brengt ons straks met de tourbus naar het vliegveld. Marcel rijdt niet in de tourbus, dus we zien hem waarschijnlijk op het vliegveld. Dan brengt hij ons in Ierland naar huis.
Na een tijdje komt Niall de kleedkamer weer in en slaat hij zijn armen om me heen. 'Klaar om te gaan?' vraag ik. Niall lacht en schudt zijn hoofd. 'Ik ga zo even de crew en bewakers bedanken. Daarna kunnen we gaan.'
Ik knik en hij drukt zijn lippen zacht tegen die van mij. 'Ik ben zo terug, love.' 'Tot zo.'
[Stefan Cottman] (flashback naarwoensdag 29 augustus 2018)
Met trillende benen sta ik op de rand van de brug. Dit is het. Ik schuifel voorzichtig een stukje naar voren en de neuzen van mijn schoenen hangen al boven het water.
Een eenzame traan rolt over mijn wang naar beneden en valt uiteindelijk van mijn kin op mijn shirt.
Ik heb het bijna een maand volgehouden, maar als ik moet kiezen tussen ongelukkig leven of niet leven, dan ga ik voor helemaal niet.
Ik check nog een keer mijn telefoon. Een gemiste oproep van Brian en een paar berichtjes van Blake en Lara.
BLAKE
22:23 Dude, waar blijf je nou? Wij zijn er allemaal al...
22:45 Gast, waar ben je?
22:47 Stefan?
22:59 Bro, we maken ons zorgen. Waar ben je?
23:18 Het spijt me. Ik hou van jullie.
23:19 Stefan, wat is er aan de hand? Waar ben je?
LARA
22:15 Hey, kom je zo nog??
22:32 Waar blijf je?
22:33 Doe niks doms.
23:01 Waar ben je? We maken ons zorgen, normaal ben je nooit zo laat...
23:18 Het spijt me. Ik hou van jullie. Vertel Jess dat ik ook van haar hou.
23:21 KOM NU TERUG JE MAAKT ME BANG. WAAG HET NIET OM WAT DOMS TE DOEN. ZEG WAAR JE BENT. IK KOM ERAAN.
Ik laat mijn telefoon los en na een paar seconden komt 'ie terecht in het koude, water onder mij. Mijn hart klopt in mijn keel en ik hoor het bloed suizen in mijn oren.
Ik schuif nog wat naar voren en haal voor de laatste keer diep adem. Ik sluit mijn ogen. 'I love you Jessica', fluister ik, vlak voordat ik een stap neem.
Maar in plaats van te vallen, voel ik een harde stoot in mijn maag en ik word naar achteren getrokken. De grond verdwijnt niet onder mijn voeten en ik schreeuw: 'Laat me los! Laat me los! Ik wil niet meer!'
Maar de grip om mijn middel wordt alleen maar strakker. 'Sst', fluistert degene wie mij tegen heeft gehouden, 'Dit is niet de oplossing. Dit is nooit de oplossing.'
Mijn lichaam trilt en ik schud mijn hoofd, 'Wel. Dit is de enige oplossing. Het doet zo'n pijn... Ik kan het niet meer.' 'Jawel, je kan dit wel.' Ik hoor sirenes dichter bij komen en ik probeer me uit haar grip los te wringen, maar ze houdt me stevig vast.
'Wat is je naam?' vraagt ze zacht. Ik knijp mijn ogen nog steviger dicht en geef geen antwoord. Ik wil niet meer. Ik heb er goed en lang over nagedacht. Ik wil dit niet meer.
Ik stoot hard met mijn elleboog naar achteren, maar ik raak haar niet. 'Rustig', fluistert ze, 'Het komt goed. Het komt allemaal goed.'
Ik hoor hoe het geluid van de sirene vlakbij stilstaat en hoe twee paar stevige handen mij vast pakken. Ik open mijn ogen en zie hoe ik in een ziekenwagen wordt begeleidt.
Er worden me allemaal vragen gesteld maar het enige wat er uit me komt, is, 'Ik wil niet meer. Please, laat me gaan. Ik wil het niet meer. Ik wil het echt niet meer.'
Ik voel dat er een naald in mijn arm wordt gestoken en na een tijdje wordt alles voor mijn ogen zwart. Eindelijk.
