If You Need Me✓

[1]

vrijdag 15 december 2017, 19:47 uur
[Jessica Hayes]

Ik stap mijn auto uit, de koude avondlucht in. Ik doe snel mijn auto op slot en stop mijn handen in mijn zakken. Zodra ik begin te lopen, hoor ik het sneeuw onder mijn voeten kraken. Ik hou mijn blik naar beneden gericht en loop stevig door. Ik voel een koude rilling langs mijn rug en begin te klappertanden. Wanneer ik eindelijk het gebouw zie, haast ik me naar binnen. De warme omgeving waar ik opeens in ben beland, zorgt ervoor dat ik het gelijk wat minder koud heb. 

Ik haal mijn handen uit mijn zakken en kijk rond. Eindelijk zie ik hem zitten. Ik loop snel naar hem toe en hij staat op. Hij slaat zijn sterke armen om me heen en drukt me tegen zich aan. Ik knuffel hem terug en druk een kus tegen zijn warme lippen. 'Sorry dat ik zo laat ben', zucht ik, 'Ik was bang dat ik zou uitglijden met de auto als ik nog harder zou gaan rijden dan dat ik al deed.'

'Maakt niet uit, Jess. Ik ben blij dat je er nu bent.' Hij ritst mijn jas los en helpt me eruit. Hij geeft mijn jas weg aan iemand bij de balie van de bioscoop en pakt dan mijn hand. Hij scant onze kaartjes voor de film en loopt dan samen met mij richting de zaal. In zijn linkerhand draagt hij een grote bak met zoete popcorn. Zijn rechterhand heeft hij stevig om mijn hand heen gevouwen. 

We gaan op de juiste stoelen zitten, in het midden van de bioscoopzaal. Hij slaat zijn arm stevig om me heen en ik laat mijn hoofd tegen zijn schouder rusten. 'Ik hou van je, Stefan', vertel ik hem. 'Ik ook van jou. Vergeet dat nooit.' Hij drukt een kus op mijn kruin en trekt me nog dichter naar hem toe. 

Stefan en ik zijn nu bijna twee jaar samen. Ik was verliefd op hem geworden toen ik vijftien was. Hij vroeg mij of ik zijn vriendin wilde zijn toen ik net zestien was. We zitten nu allebei in ons examenjaar. We zijn in ons tweede jaar allebei blijven zitten. We hadden elkaar nooit echt gesproken, maar we zaten allebei alleen in de klas en na een paar dagen besloot Stefan naast mij te komen zitten met Engels. En later ook met andere vakken. Ik ben nog steeds blij dat hij dat gedaan heeft. Anders hadden we elkaar nu misschien nog nooit gesproken.

Na een jaar naast elkaar gezeten te hebben, werden we langzaamaan steeds betere vrienden. En hij begon steeds maar knapper te worden. Volgens mij wordt hij nog steeds elke dag een beetje mooier. Ik kijk naar zijn halflange blonde haar en zijn perfecte gezicht. Hij kijkt naar mij en geeft me een liefdevolle glimlach. Ik druk mijn lippen tegen die van hem en zijn hand streelt langs mijn dijbeen. 

Na een paar seconden laten we los en ik kijk hem nog even aan. Hij schenkt me een lieve glimlach. Dan gaan de lampen uit en begint de film. Volgens mij heeft hij speciaal voor mij een dramafilm gekozen. Normaal gaan we naar een horrorfilm. Ik hou daar echt niet van, maar Stefan is er gek op. Ik probeer hem dan af te lijden en zo min mogelijk naar de film te kijken. En als ik wel kijk, en ik ben bang, dan trekt Stefan me bij hem op schoot en streelt hij mijn rug en plaatst hij kusjes in mijn nek. Ik pak een handvol popcorn en eet ze langzaam op terwijl ik naar de film kijk. 

Stefans arm ligt nog steeds op mijn dijbeen en hij streelt nog steeds zachtjes heen en weer. 'Hier', fluister ik, waarna ik een popcorn voor zijn mond houd. Hij opent zijn mond en ik leg de gepofte maiskorrel op zijn tong. Hij kauwt erop en slikt het dan door. Hij tilt zijn hand op van mijn dijbeen en verstrengeld onze vingers, waarna hij kort zijn lippen op de rug van mijn hand drukt en hij onze handen in zijn schoot legt. 

Ik kijk weer naar de film, maar word steeds afgeleid door de kusjes die Stefan steeds in mijn nek drukt. Zijn vinger die langs de rug van mijn hand streelt. Zijn zachte ademhaling en het regelmatige kloppen van zijn hart. Nu is het zijn tijd om mij af te lijden van de film, in plaats van andersom. Ik pak nog wat popcorn en probeer mijn aandacht weer op de film te richten. 

Wanneer de film afgelopen is, blijven we zoals altijd nog even zitten. We moeten weer naar huis en daar hebben we allebei geen zin in. We willen altijd bij elkaar blijven. 'Mijn ouders zijn niet thuis', mompelt Stefan tegen mijn lippen. 

'Die van mij wel. Ze laten me toch niet gaan.' Ik slaak een diepe zucht. Mijn ouders zijn zo streng als het op jongens - dus Stefan - aankomt. Terwijl ze bij mijn broer, Dawn, altijd super chill waren als hij meisjes uitnodigde.

'We zijn achttien', zegt Stefan, zijn prachtige ogen kijken recht in die van mij, 'Je hoeft niet te doen wat je ouders zeggen.' 'Je weet dat het niet zo makkelijk is, Stefan. Mijn ouders zijn veel te beschermend over mij. Vooral als het om jongens gaat.' Ik druk mijn lippen tegen die van hem. Dan sta ik op van zijn schoot en pak zijn hand. 'Zullen we een café opzoeken en wat gaan drinken?' vraag ik hem. 

Stefan knikt en staat ook op. Samen lopen we de inmiddels lege zaal uit. Stefan laat mijn hand los en steekt zijn hand in mijn kontzak en trekt me dicht tegen hem aan. Ik hou ervan als hij dat doet. Ik leg mijn arm om zijn rug en houd hem stevig vast. 'Wacht hier maar', zegt hij, 'Ik haal onze jassen.' Snel drukt hij zijn lippen op mijn wang en loopt dan weg. Ik ga op een bankje zitten en pak mijn mobiel erbij. 

MAMA

22:51
Ik ben wat later thuis. Ga maar vast slapen, ik heb de sleutel bij me. X

22:53
Maak het niet te laat. En vergeet niet om alle lampen beneden ook uit te doen. 

Als ik mijn telefoon weer weg doe, komt Stefan er weer aangelopen met onze jassen op zijn arm. Hij glimlacht zodra hij me ziet kijken en geeft me mijn jas. 'Dank je', zeg ik, waarna ik mijn jas aanpakt en aantrek. Als we allebei weer ingepakt zijn, gaan we naar buiten toe. 

De sneeuw kraakt weer onder mijn voeten, mijn tanden klapperen weer op elkaar. Ik vind het prima dat het koud is, maar ik heb toch liever de temperaturen van de herfst dan die van de winter. Ik pak een pakje sigaretten en een aansteker uit mijn jaszak en steek een sigaret op. 

Stefan zucht en schudt geërgerd zijn hoofd. Ik negeer het maar. Hij heeft er een hekel aan dat ik rook. Ik kan er niks aan doen. Ik heb al zo vaak geprobeerd om te stoppen, maar ik kan het echt niet. 'Ik wil niet dat je doodgaat door een fucking brandend papiertje met wat rotzooi erin', zucht Stefan nadat we twee minuten in stilte hebben gelopen. Ik blaas de rook uit.

'Sorry', mompel ik. Ik weet dat hij gelijk heeft. Ik heb steeds longontsteking en het begint echt duur te worden. Ik weet dat het slecht voor me is. Het lukt me gewoon niet om te stoppen. Ik gooi de sigaret op de grond en trap 'm uit. 'Probeer alsjeblieft te stoppen. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor mij.' Ik knik. Ik probeer het. Echt waar. Maar het is zo lastig...

Als we langs een klein cafeetje lopen, zegt Stefan: 'Zullen we hier naar binnen gaan?' Ik knik en Stefan legt zijn hand om mijn middel, terwijl ik de deur openduw. Als we binnen komen, hang ik mijn jas aan de kapstok en pak ik Stefans hand. We lopen naar de bar en gaan op de krukken zitten.

geplaatst op 11 oktober 2019

Foto in media is character inspo voor Jessica.