Reckoning Love

Chapter 3

Reckoning love
Chapter 3

Minaho: oo naman. Araw araw kong inaalam ang mga kilos mo eh-

Napatingin ako sa kanya pero winagayway nya ang kamay nya

Minaho: lahat kayo inaalam ko ang kinikilos. Ganun talaga kooo

Natawa ko sa reaksyon nya pero tumigil din ng malaman ko ginagawa ko.

Minaho: oh bakit?

Di ako tumingin sa kanya at tinuon ang mata ko sa araw na palubog.

manabe: ang tao... parang araw...

Bigla ko nalang nasabi. Tumingi  sakin si minaho. Mahina lang kaso narinig nya yun... di ko sya nilingon pero ramdam ko na nakatingin sya sakin.

Manabe:hm?
Minaho: bakit naman sila naging kagaya ng tao?
Manabe:magpapasayo ang kagandahan nyng dala.. bibigyang liwanag ang mundo mo.. pero aalis din. At maiiwan ka nalng sa dilim...

Naalala ko ang mga pinagsamahan namin. Lahat ng yon.. naging malungkot para sakin. Di pa ba ko sapat? Di ba pedeng ako lang??

Minaho: alam mo.. tama ka..

Napangiti ako ng mapait.

Minaho: pero hindi lng yan ang dat mong malaman. Dapat.. isipin mo rin na oo umaalis ang tao.. pero gaya ng araw.. bumabalik rin sila. Walang permanente sa mundo. Maging ang araw sumasabog.. pero maging masaya tayo sa mga oras na kasama natin ang taong iyon.
Manabe: hm...

Nagtagal kami sa pwesto namin a yon hanggang sa tuluyan ng magdilim. Kitang kita ng mga libolibong makikinang na araw.

Humiga ako at pinagmasdan ang kalawakan.

Ibuki: alam nyo ba.. may meteor shower ngayon?
Kariya: may nagtatanong?
Kurama: pwede tayong humiling...
Fei: totoo ba yun?
Aoi: wala namang mawawala kung susubukan eh..

At maya maya nga matapos ang ilang minuto nasilayan namin ang  napakaraming nagbabagsakang bituin. Meteor shower kung tawagin.

Pumikit ako at humiling.

Na sana.. hindi ako mahulog sa kanya-

Minaho: sana... sana... magkagusto rin sakin si 'manabe' at sana wag na nya kong sungitan. Mas cute kasi sya pag nakangiti eh

Rinig kong bulong ng katabi ko