أبنائى (متفرعه من سلسلة أنا لك..ولكن!) (تحت التعديل الجذري)

الفصل الخامس عشر

فى وقت آخر:

فى قصر المحجوب:

دخلت القصر وملامح الحزن مازالت مسيطره عليها لحد ماقابلتها..

روفان:"يخربيت إللى يفكر يزعلك ، إيه النكد ده؟"

ملك:"سبينى يا روفان فى حالى ، مش فايقه."

روفان:"إحكيلى ياست ملك فى إيه؟"

ملك وهى بتطلع السلم:"مافيش حاجه تتحكى."

راحت على أوضتها..رمت نفسها على السرير وإتنهدت بصعوبه...إتفزعت لما لقت الباب بيتفتح...

ملك:"فى إيه؟ خضتينى."

روفان:"مش هسيبك غير لما تحكيلى فى إيه وإلا هقول لأونكل يحيى."

ملك بتنهيده صعبه:"مافيش ياستى دكتور زميلى فى المستشفى بيحبنى وأنا قلتله بدل المره مليون إنى مش موافقه ، بس مازال مصمم."

روفان بضيق:"غبيه."

ملك بضيق:"إنتى بتقولى إيه؟"

روفان:"زى ماسمعتى ، فى واحده تسيب دكتور *بتتكلم بنبرة قرف* وتبص لمازن؟!!"

ملك بضيق:"وماله مازن يعنى؟ مازن برقبته."

روفان:"هتفضلى طول عمرك غبيه وهبله."

ملك بعصبيه مكتومه:"أقسم بالله ياروفان لو مامشيتى من وشى دلوقتى حالا هقوم أشدك من شعرك."

روفان:"سايبهالك ياختى ، أنا مش عارفه كان مالك ومال مازن بس ، ده إنتى كنتى بتضحكى بتهزرى وبتفرفشى كده قبل ماتتحولى للبومه إللى أنا شايفاها قدامى دلوقتى."

ملك:"كلمه كمان وهتتضربى ، خافى على نفسك بقا."

روفان وهى خارجه من الأوضه:"يلا يا بومه."

ملك بعصبيه وهى بتقوم من مكانها:"ماشى ، صبرك عليا."

روفان جريت لحد أوضتها وقفلت الباب بالمفتاح....ملك خرجت من أوضتها وراحت لأوضة روفان...

ملك بعصبيه:"إفتحى الباب."

روفان بصريخ:"لا مش فاتحه."

ملك بصوت عالى:"هكسر الباب يا روفان ، إفتحيه يلا."

روفان بصوت مسموع:"لا مش فاتحه ، وورينى هتعملى إيه؟"

ملك بصريخ وهى بتدبدب فى الأرض:"ماشى يا روفان."

يحيى بإستغراب وهو بيقرب من ملك:"فى إيه؟ ، إيه إللى بيحصل؟"

الكل جه وراه بسبب إن صوت روفان وملك كان مسموع فى القصر كله...

روفان بصوت مسموع:"كل ده يا أونكل عشان قالتلى إنها جايلها عريس بس رفضاه بسبب إنها لسه بتحب مازن ، شوفت بنتك يا أونكل بتعمل إيه؟"

يحيى بصدمه:"عريس؟!!"

ملك:"لا يابابا ماتصدقهاش دى بتكذب."

روفان:"لا يا أونكل مش بكذب ، دى قالتلى إنه بيموت فيها وبيحاول معاها من زمان وهى إللى رافضه وكل ده عشان مازن إبن أونكل أدهم."