أبنائى (متفرعه من سلسلة أنا لك..ولكن!) (تحت التعديل الجذري)

الفصل الثانى والثلاثون

فى صباح اليوم التالى:

كانت واقفه قدام مرايتها وبتجهز نفسها ، قطع تركيزها صوتها...

سالى وهى رافعه حاجبها:"منين النشاط ده؟ ولابسه كده ورايحه فين؟"

ليليان بإبتسامه:"هروح الكليه."

سالى بإستغراب:"كليه؟!!"

ليليان:"فيها حاجه دى؟"

سالى:"ليليان إنتى سُخنه؟"

ليليان:"لا يا هبله ، يلا ننزل نفطر."

خرجت من الأوضه وسابتها فى حيره...

سالى بإستغراب:"جرالها إيه دى؟"

إتنهدت بصعوبه ونزلت من الأوضه...وبمرور الوقت ...كانوا كلهم بيفطروا فى صمت لحد ماقطع صمتهم صوت رنة موبايل مازن..

مازن وهو بيرد وبيقوم من مكانه:"ألو."

روفان:"صباح الخير."

مازن:"صباح النور ، فى حاجه ولا إيه؟"

روفان:"فى شغل كتير النهارده فبتصل بيك عشان تيجى بدرى."

مازن:"مانا كده كده كنت هاجى بدرى."

روفان:"كويس جدا ، هصحى ملك بقا عشان تجهز هى كمان."

مازن بضيق:" برده ملك."

رزفان:"ماتنساش إنها بتشتغل معانا دلوقتى."

مازن:"إنتى مقتنعه بإللى إنتى بتقوليه ده؟"

روفان:"اه مقتنعه مش هى برده بنت أونكل يحيى أكيد مقتنعه ، يلا سلام ياسطا."

مازن بعصبيه مكتومه:"ماشى ياروفان ، سلام."

إتنهد بصعوبه بعد ماقفل المكالمه ورجع كمل أكله...

أدهم بإستفسار:"فى حاجه ولا إيه؟"

مازن:"لا مافيش دى روفان بتكلمنى عشان الشغل."

أدهم:"طيب."

آيه:"يُمنى ، أجبلك أكل تانى؟"

الكل بص لآيه بإستغراب ماعدا أدهم حاول يكتم ضحكته على قد مايقدر...

يُمنى بإبتسامه خفيفه:"شكرا ياما...مدام."

آيه بإبتسامه:"تقدرى تقوليلى ماما عادى."

ليليان بدأت تكح بطريقه فظيعه...

سالى وهى بتخبط على ضهرها:"كلى براحه بعد كده."

أدهم كان بيضحك على إللى بيحصل لحد ماعيونه جات على نور إللى قاعد سرحان...

أدهم بإستفسار:"ها يانور أخبار المذاكره إيه؟"

مكنش مركز معاه..

أدهم بضيق:"نور."

نور بإستيعاب وهو بيبصله:"هاه يابابا حضرتك بتقول حاجه؟"