أبنائى (متفرعه من سلسلة أنا لك..ولكن!) (تحت التعديل الجذري)

الفصل السادس والأربعون

كان قاعد على سريره وبيتكلم على الموبايل...

مازن بتنهيده صعبه:"أنا كويس."

ملك:"طب ليليان باقت كويسه؟"

مازن بحزن:"معرفش ، بس أنا صحيت على صوت صريخها كالعاده."

ملك بحزن:"معلش يا مازن هى فتره وهتعدى."

مازن وهو بيقوم من على سريره:"طيب."

ملك:"هو أنا ممكن أجى النهارده عندكم؟"

مازن بإستغراب:"بتستأذنى ليه؟ عادى تعالى فى أى وقت ، إنتى هبله صح؟"

ملك بضيق:"أنا مش هبله."

مازن بضيق:"شوفى إنتى بتتكلمى إزاى ، إنتى بتتكلمى كإنك واحده غريبه."

ملك بإحراج:"أقصد يعنى الوضع إختلف ، إننا بنحب بعض يعنى و وجودنا مع بعض هي......"

مازن بصدمه وهو بيقاطعها:"إنتى خايفه منى؟!"

ملك:"ماقصدش بس...."

مازن بضيق مكتوم:"إقفلى دلوقتى يا ملك مش ناقص."

ملك:"أنا آسفه مكنش قصدى."

مازن بتنهيده صعبه:"عشان خاطرى إقفلى دلوقتى."

ملك:"طيب ، هسيبك تهدى وهاجى النهارده."

مازن:"إللى إنتى عايزاه إعمليه."

قفل المكالمه وإتنهد بصعوبه ، جه على باله صاحبه قرر إنه يتصل بيه...

رامز بنعاس وهو بيرد:"عايز إيه؟"

مازن:"إزيك؟ إيه الأخبار؟"

رامز بضيق:"إنت مصحينى بدرى عشان تقولى إزيك إيه الأخبار؟؟!!"

مازن بتنهيده صعبه:"أنا آسف على إللى حصل بينك إنت وليليان و...."

رامز بضيق مكتوم وهو بيقاطعه:"ماتحاولش يا مازن ، إياك تتدخل فى الموضوع ده وإلا هخسرك."

مازن:"بس دى أختى وإنت صاحبى وماينفعش أسيبكم كده."

رامز وهو بيقوم من على سريره:"مبقاش ينفع ، خلاص كل واحد راح لحاله."

مازن بضيق:"إنت متخلف وغبى."

رامز بعصبيه:"إحترم نفسك وإتكلم معايا عدل ، أنا حاولت معاها زى مانت عارف ، وإنت عارف كويس إنى عمرى ما أحط مناخيرى فى الأرض أبدا ، كفايه إللى حصل بسببها أنا إتذليت ذل عمره ماحصل قبل كده ، ولولا غلاوتك عندى إنت وأدهم باشا أنا كان زمانى ليا تصرف تانى ، لكن لحد كده وكفايه يا مازن فاهم؟"

مازن بتنهيده صعبه:"طب إهدى."

رامز:"أنا هادى إنت إللى مش راضى تقتنع بإن أختك خطوبتها إتفشكلت ، أنا ماليش ذنب."

مازن:"إنت عارف كويس إنها هى كمان مالهاش ذنب ، هى كانت معتقده إنك إنت السبب فى كل إللى بيحصل."