أبنائى (متفرعه من سلسلة أنا لك..ولكن!) (تحت التعديل الجذري)

الفصل الثالث والعشرون

فى صباح اليوم التالى:

كانوا قاعدين على ترابيزة السفره بيفطروا وكل واحد مركز مع إللى يخصه...ليليان بتفكر فى رامز إللى تصرفاته باقت غريبه...وسالى سرحانه مع موضوع الصوره ومش فاهمه الشخص إللى بعتلها الصوره دى هيستفيد منها إيه...مازن بيبص لملك بصات كلها ضيق وهى بتحاول ماتبصلهوش...أدهم بيبص لآيه بحزن وهى مش مركزه معاه أصلا ولا كإنه موجود....نور كان متابع الكل فى صمت وقرر إنه يكسر الصمت...

نور بإبتسامه مصطنعه:"صحيح يابابا ، كنت عاوز أبقى أنزل الجيم معاك."

أدهم بشرود:"طيب."

نور:"بقولك يا مازن عاوزين نبقى نخرج مع بعض."

مازن:"مش فاضى."

نور:"ماما ، كنت عاوز أبقى أتكلم معاكى زى زمان وأحكيلك عن يومى."

آيه:"ماشى."

نور:"ليليان...."

بصتله بضيق ومكملش كلامه...

نور:"سالى لما ترجعى من الكليه عاوزين نبقى نلعب بلايستيشن."

سالى:"حاضر ، هحاول."

آيه قامت من مكانها ودخلت المطبخ وبدأت تجهز السندوتشات...إتنهد بصعوبه ودخل المطبخ وراها....

أدهم بإستفسار:"نمتى فى أوضة البنات ليه؟"

مردتش عليه وكملت إللى بتعمله...

أدهم بضيق:"أنا بكلمك."

آيه بضيق وهى بتبص فى عيونه:"عادى ، مش عايزه أبقى معاك فى مكان واحد."

أدهم بضيق:"إنتى عارفه إنى مش بعرف أنام غير وإنتى فى حضنى."

آيه بجمود:"وأنا بعرف أنام من غير حضنك ، وبعدين إنت بتتكلم كده ليه كإن ماحصلش حاجه إمبارح؟ هو أنت متخيل إنى نسيت كلامك ليا؟؟"

أدهم:"ده حاجه ، وإنك تنامى فى حضنى حاجه تانيه."

آيه:"أنا بالنسبالى الإتنين ليهم علاقه ببعض ، ماينفعش أنام فى حضنك بعد كده بسبب إللى إنت عملته ، كرامتى ماتسمحليش."

أدهم بضيق:"كرامتك؟؟!! وكرامتى أنا؟؟"

آيه بسخريه:"إمشى يا أدهم ، إنت لسه مصدق الكلام إللى إنت قولته إمبارح ، بعد إذنك أنا مش فاضيه للكلام الفاضى ده."

لسه هتخرج من المطبخ مسكها من دراعها...

أدهم بضيق وهو بيضغط جامد على دراعها:"ماينفعش تمشى وتسبينى ، لازم توضحى كل حاجه ، لازم تفهمينى فى إيه؟ ده حقى عليكى."

آيه بوجع:"مافيش حاجه أصلا عشان تتوضح ، سيب دراعى ، ااااااه."

مسك كوبايه ورزعها فى الحيطه وإتكسرت...صرخت بسبب إللى حصل..

أدهم بعصبيه:"بطلى تستفزينى ، بقولك دافعى عن نفسك ، إنتى عارفه إنى بفكر بعقلى يعنى محتاج أدله ، محتاج إثبات."