"Anne ve babamı asla affetmeyecektim çünkü eğlenmem gereken yaşlarda ölmeyi düşünmüştüm."
AFRA YAKUT
Playist: Josh A, Jake Hill-Suicidal Thoughts
Boğularak ölen insanların çoğunun cesedi bulunmazdı.
Yanarak ölenlerin cesetleri küle dönerdi ve koskoca bir kemik yığını kalırdı.
Peki ya,
Ruhları ölen insanların bir mezara bir tabuta ihtiyaçları olur muydu?
Ruhu ölen birinin bedeni bir işe yaramazdı.
Bedenimiz bu dünyada ruhumuzu tutan bir ağırlıktı ve öldüğümüzde ruhumuz değil bedenimiz ölürdü.
Ruhları çoktan ölmüş ama yaşama tutsak olan insanlar da vardı ve ben o insanlardan biriydim ruhum binlerce kez intiharın eşiğinde dolaşmış ölümle körebe oynamış ama bedenim yaşamaya devam etmişti.
Bu hisler beni boğuyordu.
İki güçlü elin kollarımı tuttuğunu çırpınmamı engellemeye çalıştığını hissettim ama durmadım çırpınmaya devam ettim.
İki elde ayak bileklerimi sıkıca kavradı ama nafileydi.
Korkuyordum.
Debelenmeye devam ettim göğsüm korkuyla inip kalkıyordu.
Gece'nin kızı bana yaklaştı etraf kararmıştı göğü delercesine yağan yağmur durmuş etrafı ölü toprak kokusuna bırakmıştı.
Leyl uçurumun kıyısındaydı.
Onun karşısında binlerce beyaz kıyafetli insan gördüm.
Bende tam ortadaydım.
Leyl'in dudakları aralandı "Gitme" dedi. Sesi değişmiş tehlike sinyalleri ver.
Etrafındaki insanların yüzlerinde beyaz maskeler vardı maskelerin ardından görülen gözleri bana döndü.
Ürperdim.
"Git buradan" dediler hepsi bir ağızdan seslerini duyunca tüylerim diken diken oldu.
"Sakın gitme Afra." Leyl bana bir adım attı.
Maskelilerin ağzından tuhaf sesler ve homurtular çıktı olduğum yerde irkildim.
Leyl bana doğru adımlamayı bıraktı.
"Git buradan Afra gece yalnızlığa mahkûmdur" dediler sesleri yükseldi cızırtılı ve tiz bir ses tonları vardı.
"Yalnızlık gece'nin tercihi değildi ki Afra." Leyl'in sesi sertleşti.
"Afra kızım uyan" durdular "Afra kendine gel" maskeliler bağırdılar korktum kaçmak istedim bu ses babamın sesiydi.
Babam benim bu hayattaki en korktuğum kabustu.
"Afra uyan" dedi zihnimdeki ses "Uyan ve bizi kurtar." Maskelilerin sesi yetmezmiş gibi zihnimden uyandığımdan beri benle olan sesi duydum.
Maskelilerden biri öne çıktı.
"Uyan." diye tiz bir çığlık attı diğer maskelerin içindeki seslerde ona eşlik etti ve ortaya kulak tırmalayıcı bir ses çıktı ortaya çıkan sesle kulaklarımı ellerimle kapadım.
Burnumun yandığını hissettim. Elimi kaldırıp burnuma dokundurdum gözlerim elimdeki kırmızı sıvıya kaydı burnum kanıyordu.
Çığlıklar arttı burnumdaki ıslaklığın dudağıma doğru ilerlediğini hissettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÂŞEKA:VİRAN
Teen Fiction"Cennetteki ayak basılmamış ak toprağı kirleten her kötülüğe..." *** Korkuyorum . Dinmek bilmeyen çığlıklarımı duyan yok mu? Korkuyorum. Duyuyor musun baba? Korkuyorum. Orada kimse var mı?
