24.BÖLÜM: VİRAN

34 5 1
                                    

🎵Julia Stone- Winter on the weekend🎵

🎵Mabel Matiz- Gözlerine🎵

🎵Dilan Çıtak- Maalesef🎵 

20.12.2019

00:00

Hislerinizden nereye kadar kaçabilirsiniz?

Ben kendimi bildim bileli kaçıyorum.

Kimseye söyleyemiyorum. Aileme bile çünkü verecekleri tepkiyi bilmiyorum. Babam eğer öğrenirse beni asla eskisi gibi sevmez, bunu bakışlarından anlayabiliyorum.

Kalbim acıyor.

Herkes beni mutlu sanıyor Afra hariç.

Afra, benim içimi görüyormuş gibi bakıyor.

O gözü kapalı bir şekilde yürüyor.

"Neden gözü kapalı yürüyorsun?" diye soruyorum.

"Ben bu yollarda büyüdüm." diyor.

Düşmesinden korkuyorum, onun acılarını ben almak istiyorum, onun o güzel kalbi mutluluğu çok hak ediyor.

"Çok kez düştüm." diyor.

Beni bir tek o duyabilir.

Onun beni yargılamayacağını hissediyorum.

Umarım bir gün sana söyleyebilirim Afra. Belki söylersem içimdeki bu acı hafifler.

Afra. Ablam. Kalbim ağrıyor.

Utanıyorum.

Kendimi sevemiyorum.

Olduğum kişiyi kabul edemiyorum.

Bana kendimi sevmeyi öğret Afra.

Bana tüm kusurlarıma rağmen gülümsemeyi öğret senin yaptığın gibi.

BERZAH AMBER

"İmdat!" diye bir çığlık duydum gözlerimi uykunun derin kollarından açıp yatakta doğruldum.

Bulanık görüşümün düzelmesini beklerken bir çığlık daha duydum. Kalbim sertçe teklerken ayağa kalkıp koştum kapının kulpunu açıp uzun koridorda sağa sola baktım.

Lerza'nın odasından gelen çığlık kulağımı çınlattı.

Sağ tarafa doğru nefes nefese koşup kapıyı açtım.

"Afra, biz arkadaş bile olamıyoruz Afra." dedi Lerza yatakta saçlarını çekiştirirken. Derin bir iç çekip yanına doğru gidip karşısına oturdum.

"Neyin var Cehennem Ateşi?" dedim kolunu sıvazlarken.

Hıçkırdı. O hıçkırdı ben çıkmazda hissettim.

"Gece dua ederek yattım 'Allah'ım onunla arkadaş olabilecek miyiz?' dedim ne zaman uyuduğumu bilemiyorum." hızla nefes almaya çalıştı. Ben ablamı böyle görmeye alışık değildim. O yıkılmış gibi duruyordu.

"Afra ne gördüm biliyor musun?" dedi buz mavisi gözleri sokak lambasından odaya vuran ışıkla parlıyordu. Göz yaşları kar kristalleri gibi parıltıyla yanaklarından çenesine hızlıca bir yol çiziyordu.

Kafamı iki yana salladım.

"Afra bahçede iki tabut gördüm. Kapakları açıktı. Kefenlenen bedenlerin yüzü açıktı. Oraya doğru yürüdüm. Siz ağlıyordunuz. Yanınıza gelip tabutların içine baktım." kafasını geriye atıp yatağın başlığına vurdu.

ÂŞEKA:VİRANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin