"Cennetteki ayak basılmamış ak toprağı kirleten her kötülüğe..."
***
Korkuyorum .
Dinmek bilmeyen çığlıklarımı duyan yok mu?
Korkuyorum.
Duyuyor musun baba?
Korkuyorum.
Orada kimse var mı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm kendini kötü hisseden herkese ithaf edilmiştir...
Playlist:
Perdenin Ardındakiler:Derdime
Perdenin Ardındakiler:Hatıralarım
8.BÖLÜM:KARABİBER'İN ZEHRİ
Babam çocukluğumdan beri bana tek bir şey öğretmişti:
Seni senden başka seven yok.
Seni senden başka anlayan yok.
Senin senden başka gözyaşlarını silen yok.
Senin kendinden başka kimsen yok...
AFRA YAKUT
Ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu, ne yapmayacağım hakkında da bir fikrim yoktu. Şu anda bu gece saçlı adam beni elimden tutmuş ailelerimizin olduğu yere götürürken benim çıtım bile çıkmıyordu.
Nerdeydi o her şeye direnen kız, nerdeydi o keçi gibi inatçı kız...
Gerçekten kendimi ilk defa bu kadar bilinmezliğin içinde hissediyordum. Ama ben bu her şeye boyun eğen kız değildim ben bu adam yüzünden intihar etmiştim.
Ben onun yüzünden hayatımdan vazgeçmiştim. O beni ölüme itekleyen sebebin yalnızca biriydi belki ama sonuçta orada, uçurumun başında tüm sebeplerle bekliyordu.
İçimde keskin bir acı peyda olurken çenemi dikleştirdim elimi sıcak avuç içlerinden hışımla çektim, mavileri bana döndü yine ifadesizdi, sanki gözlerini kar kristalleri dondurmuştu tüm duyguları çekilmişti.
"Buzlar kıralı..."
Derin bir öfkeyle gözlerine bakarken yüzünden anlamsız bir ifade geçti ve ben ona aldırmadan saçlarımı uçuran rüzgarla önünden hızla geçtim.
Arkamı dönüp afallamış yüzüne baktım "Gelmiyor musunuz Asaf Bey bizi bekliyorlar?" ifadesini düzeltip arkamdan adımladı ve ailelerimiz yanına yürürken hepsinin gözü bize döndü kendimi çok tuhaf hissediyordum elimi kolumu nereye koyacağımı bilmiyordum.
Berzah'ın cam gibi gülümsemesiyle tebessüm ederken kendimi daha iyi hissediyordum. Bu zamana kadar kimseden iyilik görmediğim için onların bana sebepsiz yere iyi davranmasını garip karşılıyordum.
Masaya yaklaştığımızda Asaf ailemle selamlaşmış ve herkes tarafından sevecenlikle karşılanmıştı herkesin tamamlanmasıyla biz de kızlar olarak ayaklanmış annemlerin kahveleri istemesiyle mutfağa geçmiştik.
