ÂŞEKA:VİRAN

22.BÖLÜM: KORKU TOHUMU

Sizin için bölümün okumasını yapmadan atıyorum. sonra yazım yanlışı varsa düzeltirim.

01.11.2019

11:11

Sevdiğim,

Kahverengi harelerinde beni öldürüp dirilttiğin sevgilim.

Neredesin?

Benden kaç kilometre uzaktasın?

Aramızda kaç hayat var toprak gözlüm?

Benim senin için kaç dağı devirmem lazım?

Sensiz kuruyormuşum gibi hissediyorum.

Beni tanımıyorsun, beni görmüyorsun, beni duymuyorsun, kalbimin nasıl teklediğini hissetmiyorsun.

Fırındaki ilk bakışmamızı hatırlıyor musun? Ben hala dün gibi hatırlıyorum.

Böyle yasaktı sanki.

Günahtı.

Cehenneme ateşine bakmak gibiydi.

Beni benden aldı.

Seni kendime sakladı. Kimseye bahsetmedim birkaç gün önceye kadar. Sanki söylersem büyün bozulur sandım.

Sensiz kötüyüm. Ama seninle de olamayız.

Adın ne? Daha adını bile bilmeden seviyorum seni.

Sevgilim. Gözyaşlarım senin için akıyor.

Ben sevmedim hiç bu tek taraflı ilişkiyi.

Beni bu beyhude hayatın kollarına bırakıp gittin. Nefes alamıyorum sana ihtiyacım var.

Çok zayıfladım sana ihtiyacım var.

Her şeyden midem bulanıyor sana ihtiyacım var.

Kimseyi sensiz gözüm görmüyor.

"Unutmaya çalış." dedim kendime kaç kere ama yemin ederim olmuyor. Her şeye gücü yeten ben konu sana gelince güçsüz kalıyor. Koşamıyorum, susamıyorum, bağıramıyorum, bir cesetten farksızım.

Bunu okuyorsan belki "Bana değer mi diyeceksin?" yemin ederim her hücrene değer çektiğim bu acı. Sen gül ben senin yerine de ağlarım.

Sen soğuk zemherilerde ısın ben senin yerine de soğukta donarım.

Kilometrelerce uzaktan sesleniyorum sana toprak gözlüm. Gel ve beni bul. Ben sensiz kimsesizim. Kötüyüm, beterim.

Bu günlüğümün sayfasını da koparıp bir mektup zarfına katacağım ve bilmediğim bir adres yazıp göndereceğim. Her gün bunu yapıyorum bir gün beni bulman umuduyla.

Ben beni bırakıp gitmeden önce oturduğun evin yanındaki kızıl saçlı kızım.

Seni bekliyorum...

Hoşça kal.

LERZA YAKUT

Sahra sırtını demir parmaklıklara yaslamış eline nereden geçtiğini bilmediğim tespihi sallıyordu.

"Ah kader ah." dedi "Kaç yılımı çaldın benden." Erva, Sahra'nın yanındaki duvara sabitlenmiş yere oturmuştu elini kafasına vurup "Geri zekalı sadece 30 dakika oldu." dedi gözlerini devirerek. Onların bu hallerine gülüp kafamı siyah parmaklıklara yasladım.