BÖLÜMÜ İTHAF ETTİĞİM KİŞİ:
OYLARI VE YORUMLARIYLA BENİ MUTLU EDEN NURDİHA ALAN'A.
PLAYİST: Model-Levla vazgeçti
"Ak toprağa atılan ilk leke intihara sürüklenmesiydi."
AFRA YAKUT.
"Afra kendine gel" uzaktan bir ses işittim etraf alacalıydı ne halde olduğumdan bi haberdim sahi acaba ne haldeydim? görünüşümü merak ediyordum.
"Afra bana bak gözlerime bak" duyduğum sesler gittikçe uzaklaşıyordu ve etrafın alacalı hali dağılmaya ve kendini tek bir renge bırakmaya başlıyordu. Etrafı karanlığın sarmaya başladığını hissediyordum.
"Hocam bilinci kapanıyor" dedi sesler kulaklarım uğulduyordu bu sefer gitmek istemiyordum o kadar şey yaşayıp kurtulmuşken böyle pes etmek bana yakışmazdı.
Şimdi ölümün kollarındaydım ve uzaktan bize yaklaşan hayatı görüyordum çok bencildim ölüm beni ne kadar sevse de yetmiyordu hayat beni sevsin istiyordum.
"Afra beni duyuyor musun? Kendine gel." Göz kapaklarıma onun kehribar rengi gözleri çizildi. Bu onun sesiydi.
Bir yanı kavurucu bir çöl olan gözlerinin içindeki yeşil hareler o kurak çölde hala yer yer vahaların kaldığını gösteriyordu.
Etraf karanlıktı.
Etraf pusluydu.
Etrafta bir koku dolanıyordu.
Parmak uçlarım karıncalanıyordu.
Uyanmak istiyordum.
Hayat hızla bana doğru süzülürken ölümün kucağındaydım ve o da arkasını dönüp kaçmaya başlamıştı.
"Biri bizi kurtarsın"
Etrafta bir koku vardı.
"Kızım uyan" birden zihnimdeki yanan ateş söndü babamın o yangın yerinde sesini duydum.
Etraf karanlıktı.
"Baba." Diye boğazım parçalanana kadar bağırdım "Elini uzat ölüyorum."
"Baba kurtar bizi." duyduğum sesle ürktüm.
Etraf pusluydu.
Koruluktaydım ağaçların arasında koşuyordum.
Kimse yoktu yine tektim.
Korkuyordum.
Bağırıyordum.
Ama kimse gelmiyordu.
Neden sesimi kimse duymuyordu.
Buradaydım avazım çıktığı kadar bağırıyordum.
Yine koştum nefesim kesildi koruluğu geçtim.
Etrafta bir koku vardı.
Solmuş kan rengi lavantaları gördüm.
Koştum.
Uçurumun kıyısına gittim. Anılar bölük bölüktü.
Ölüm beni daha sıkı sardı ve hızlandı etrafta ruhların çığlıklarını duyuyordum. Hayatın nefesi kesildi ayağı bir taşa takıldı.
Kalbim tekledi.
Ama vazgeçmedi benim için koşmaya devam etti.
Etrafta bir koku vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÂŞEKA:VİRAN
Ficção Adolescente"Cennetteki ayak basılmamış ak toprağı kirleten her kötülüğe..." *** Korkuyorum . Dinmek bilmeyen çığlıklarımı duyan yok mu? Korkuyorum. Duyuyor musun baba? Korkuyorum. Orada kimse var mı?
