O herkesin çiçeğini sulamıştı ama kendi çiçeği susuz kalmıştı.
AFRA YAKUT
🎵Gözde Öney- Biraz Kül Biraz Duman🎵
🎵Nada- Bırak🎵
🎵Ekin Beril- Zaman🎵
🎵İdil Meşe- Dünya Halim🎵
Yürüdüğüm her yol, yeni öğrendiğim her cadde, bilmeden adım attığım her sokağın sonu bir çıkmazla son buluyordu.
Hayat çıkmazlara mı gebeydi? Yoksa o çıkmazları biz mi yaratıyorduk?
Attığımız adımların kaçını düşünerek atıyorduk? 1, 2.
Birine nasıl körü körüne güveniyorduk?
"Sana sarıldığında mı?"
"Sevgisiz kalbini sevmeye çalıştığında mı?"
Sözler insanı ne kadar yaralardı?
"Lal olacak kadar mı?"
"Yoksa sukuta daldıracak kadar mı?"
Birinin bakışları hiç sizi zehirler miydi?
"Öyle zehirlerdi ki hiçbir şeyin farkında bile olmazdın."
"Öyle yavaş ve güzel öldürürdü ki seni ne olduğunu anlayamazdın."
Bazen kendimi her şeyin sebebi gibi hissediyordum bir anda tarifi imkânsız bir his kaplıyordu içimi ve şunu söylüyordu.
"Her şeyin sebebi sensin."
"Her şey senin yüzünden."
"Bu olanlar senin suçun."
Böyle miydi gerçekten? Her şey benim mi suçumdu? Ben daha ne yaptığımı bile bilmiyordum ki.
Her şey bir kördüğümle birbirine bağlanmıştı sanki ne kadar açmaya çalışsam o kadar birbirine dolanıyordu.
Benim kaderim bir kördüğüm müydü?
"Biz birbirine düğümlü ipler miyiz Afra?"
"Biz bir kördüğümüz Riva."
Biraz olsun ferah huzur veren bir nefes almak istiyordum ama onu hiçbir yerde bulamıyordum. En güzel iç çekişlerim hep kursağımda kalıyordu. Anladığım kadarıyla artık Lerza'nın ateşten tutamlarıyla oynamakta beni mutlu etmiyordu. Bu mutluluğumu da diğer solup giden mutluluklarımın arasına ekledim. Hayatım böyle geçecekti en güzel gülümsemelerim solacaktı.
"Neden böyle düşünüyorsun?"
Yaşadıklarım bunu düşünmeme yetiyor çünkü Riva, artık umut denen duyguya olan inancım paramparça olup kalbimdeki hendeklere gömülmüştü.
Kim umut ederdi?
Ölümle cebelleşen bir hasta mı? Ben o hasta değildim ben tedavisi olmayan o hastalığın kendisiydim, yanımdaki kimseyi öldürmüyordum ama kendimde yaşayamıyordum ki neden kimse nefes alamadığımı görmüyordu?
"Bir gün nefessiz kaldığımızda,"
"Gökyüzünden vaveylalar koptuğunda,"
"Bizim yerimize onların nefesi kesilecek."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÂŞEKA:VİRAN
Fiksi Remaja"Cennetteki ayak basılmamış ak toprağı kirleten her kötülüğe..." *** Korkuyorum . Dinmek bilmeyen çığlıklarımı duyan yok mu? Korkuyorum. Duyuyor musun baba? Korkuyorum. Orada kimse var mı?
