Bölüm Sudeekrgzz88 ithaf edilmiştir.
Havva bir tohum bıraktı bu Dünya'ya giderken, o tohum içindeki kinle her gün biraz daha büyüyordu. Beslenecek güneşi ve suyu yoktu ama içindeki laneti ve acısıyla büyüyordu. O büyüyordu ama hiçbir yere sığmıyordu. Tanrı ve şeytan onun için mücadele ediyordu ama çabalarının boşa olduklarını bilmiyorlardı, Havva onu gitmeden önce bir günah tohumu olarak Dünya'ya bırakmıştı. Kızın saçları ölüm kokuyordu, bakışları kinini herkese saçıyordu, o hayatın sevmeye tenezzül edemediği evladıydı, ölümün pençelerine sıkışmış üvey bir evlattı. O kız cehennemin kurak topraklarında yalın ayak yürüyordu, o gölgelerin kraliçesiydi. O sonsuz acıya gebe olan kızdı. O bir günah tohumuydu kendi ateşinde yanıyordu.
AFRA YAKUT
🎵Kafamda kentsel dönüşümler- İkiye On Kala🎵
🎵 Angry too- Lola Blanc 🎵
🎵 Written in the starts- Tinie Tempah, Eric Turner 🎵
🎵 Broken- DNMO, Sub Urban 🎵
Yolları adımladık, kaldırımları geçtik, birçok cadde bitirdik ama ben içimde yanan ateşi bir an olsun dindiremedim. Kimsenin olmadığı bir alana geldik çayırlar uzanıyordu, bu koskoca alanda tek bir ağaç vardı. Erva'nın seslenmesiyle durduğumu fark edip onun yanına gittim.
Salıncağa asılı 3 salıncağa baktım buraya ait duruyorlardı, buranın bir parçasıymış gibi. Çantasını çayırlara atıp salıncağa bindi, aynısını bende yapıp yanındaki salıncağa bindim. Yanımdaki salıncak boş kalmıştı.
"Afra, anlatsana biraz onu." dedi içimde yanan ateşin çıtırtılarını duymuş gibi. Derin bir nefes aldım. "Ne öğrenmek istiyorsun?" dedim. "Bilmem." dedi omuz silkerek "Anlat işte."
"Okyanus mavisi gözleri var."
"Bizi ateşler içinde bıraktığını söyle."
"Bize nasıl baktığını anlat."
"Geceye bulanmış saçları var, sık ve gür."
"Parmaklarının nasıl sızladığını anlat."
"Orada kaybolmak istediğimizi söyle."
"Beyaz bir tene ve şeftali tonlarında dudaklara sahip." gözlerimi kapatıp yutkundum.
"Fotoğrafı var mı?" telefonumdan galeriye girip ona uzattım, telefonu eline alıp galeride dolaştı. Bir fotoğrafa dokunup, hayran gözlerle baktı aynı bakışları bana da dönerken, telefonu çevirip fotoğrafı gösterdi.
Beni istemeye geldiklerinde Sahra'nın bizi çektiği fotoğraftı. Birbirimize bakıyorduk ama öyle sevgiyle falan değil yine birbirimize meydan okuyorduk ama bunu sadece ben ve o biliyorduk dışarıdan mutlu bir çift gibiydik. "Çok güzelsiniz." dedi Erva, ona buruk bir tebessüm edip burnumdan kesik bir nefes verdim.
Güzel miydik beraber?
Parmaklarını kaydırıp bir fotoğraf daha gösterdi. Dönme dolaptaydık birbirimizin ellerini sıkıca tutmuştuk gören beni korkuyor sanardı ama o korkuyordu. Mavi bakışlarına kahkaha atıp gözümden düşen bir damla yaşı sildim. "Onu seviyor musun?" dedi Erva halime bakarken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÂŞEKA:VİRAN
Novela Juvenil"Cennetteki ayak basılmamış ak toprağı kirleten her kötülüğe..." *** Korkuyorum . Dinmek bilmeyen çığlıklarımı duyan yok mu? Korkuyorum. Duyuyor musun baba? Korkuyorum. Orada kimse var mı?
