POV : Koen Baetens
Ik word wakker met stekende hoofdpijn. Ik hoor een deur open gaan, en zie Tineke om het hoekje kijken. "Hey, çava!?" vraagt ze "Jaja, Merci alleen een beetje hoofdpijn en pijn aan mijn rug!" zeg ik kreunend van de pijn terug. "Wat is er gebeurd?" vraag ik aan Tineke, "Uhh geen idee, we waren in dat gebouw op het industrie terrein en een paar minuten later hoorde ik een luide kreun en toen zag ik jou op de grond liggen meer weet ik ook niet."
Na nog wat gepraat te hebben over grappige momenten en minder grappige momenten, was het inmiddels al 23 uur " Ik ga maar eens naar huis" zei Tineke
Hier lig ik dan in het ziekenhuis in zo'n ziekenhuisbed waar je nog meer rugpijn van krijgt. Na nog wat op mijn GSM te hebben gezeten viel ik in slaap.
~De volgende dag~
Ik werd wakker van een deur, de dokter kwam binnen. "Meneer Baetens, hoe gaat het u?", "Alleen nog hoofdpijn en pijn aan mijn rug zei ik terug "Ok, u rug moet nog herstellen die was door de klap van de val op de grond goed gekneusd, dus u moet nog minimaal 1 week in het ziekenhuis blijven om te herstellen" zei de dokter, "Ok" zei ik terug en de dokter verdween weer.
Nee hè, nog 1 week in dit ziekenhuis! denk ik in mijzelf. Ik pakte mijn GSM en belde Lotte mijn half-zus die al op de hoogte was van dit alles.
Lotte : Hey Koen, çava een beetje!?
Koen : Hey, Jaja çava! Alleen...
Lotte : Oei, Wat ist Koen!?
Koen : Kun jij voor Barry zorgen?, Ik moet nog een week in het ziekenhuis blijven
Lotte : Oh, Koen...Tuurlijk wil ik voor Barry zorgen, maar ik kom sebiet wel even langs bij je.
Koen : Merci!, ik verveel me kapot hier!
Lotte : Dada!
Koen : Dada!
Na nog wat geslapen te hebben, kwam Lotte binnen "Kijk is Koentje wat ik heb meegebracht!" zei ze terwijl ze mijn gitaarkoffer omhoog hield. "Oh merci Lotteke, anders ging ik deze week niet overleven!" Zei ik dankbaar terwijl Lotte de koffer op het bed zette.
Ik deed de koffer open en pakte de gitaar eruit. Ik zong het lievelingsliedje van Lotte "hou je me vast" van Niels Destadsbader. Toen het liedje afgelopen was, stond ze recht en gaf me een knuffel de rest van de dag, kwamen de chef en Robin nog eens langs.
Todat ik 's avonds "Hey Pa" van Niels Destadsbader, Voor mijn overleden vader aan het zingen was, had ik niet door dat Tineke bij de deur stond te luisteren, en ook niet dat de deur langzaam open ging...
JE LEEST
"Dispatch voor ALFA210"
FanfictionWat als je in je jeugd mishandeld werd door je ouders en het verleden weer boven komt!? Wat als je, opzoek bent naar je bloedeigen broer? Wat als je net de liefde van je leven bent tegengekomen.
