"Dispatch voor ALFA210"

Melding mishandeling

POV : Koen Baetens

We liepen naar de refter "Hier ze ons tortelduifjes" zei Floor toen ze ons in de gaten had. We gingen zitten begonnen ons te mengen in het gesprek. "Mannekkes mannekkes takenverdeling, Koen Tineke patrouille, Floor Obi alcholcontrole aan het industrieterein, en al de rest papierwerk." Zei de chef toen hij binnenkwam. Tineke en ik gaven elkaar een high-five, en liepen naar de auto.

POV : Tineke Schilebeeckx

Koen en ik waren aan het patrouilleren door de straten van Dilbeek. Het was ondertussen al donker buiten geworden. "Dispatch voor ALFA210" klonk door de radio. "ALFA luistert" zei ik terug. "Begeef jullie asap naar de Molenbergstraat 104, daar zou een melding van mishandeling zijn". "Wilgo!" Zei ik snel terug terwijl ik den blauwe op zette. Ik zag in mijn ooghoek dat Koen boos werd. Het was niet ver dus we waren snel ter plaatse. Koen parkeerde de auto. Er kwam geschreeuw uit het huis. Hij wou naar het huis lopen, maar ik hield hem tegen en zei "Koen hou u rustig. En doe de kogelwerende aan je weet nooit wat er daar aan de hand is voor het zelfe geld is hij gewapend" Koen knikte en deden ons kogelwerende vest aan. "Rustig hè" waarschuwde ik hem weer. Hij knikte, we liepen naar de voordeur. Koen belde aan.  Geen reactie, maar het geschreeuw bleef doorgaan. "Stamp maar in Koen" zei ik.

POV : Koen Baetens

Ik knikte naar Tineke en stampte met volle kracht mijn voet tegen de deur aan, maar de deur ging niet open na nog een keer geprobeerd te hebben, zwaaide de deur open. "Amai dat ging makkelijk! Zei ik sarcastisch. Tineke en ik liepen met getrokken wapens naar binnen. "Koen het komt van boven" zei Tineke. We liepen de trap op rechtstreeks naar het geschreeuw. De kamer waar het geschreeuw uitkwam, was gesloten. "3, 2, 1" ik opende de deur. En wat ik toen zag was verschrikkelijk. Een klein jongentje van een jaar of 9 zat in de hoek te wenen terwijl zijn moeder hem aan het slaan en schoppen was. De tranen sprongen in mijn ogen, maar ik moest dat jongentje helpen. "POLITIE Ga bij hem weg" schreeuwde ik zo hard als ik kon. De vrouw keek om ze verschoot duidelijk. "Kom naar mij toe lopen" zei Tineke. Ik liep naar het jongentje toe, hij zat vol blauwe plekken en schrammen "hey wat is jou naam?" Vroeg ik voorzichtig hij keek me bang aan. Ik zag dat Tineke de vrouw inrekende en naar mij keek, ik stond op en liep met Tineke mee naar beneden, we zette de vrouw in de combi.
Ik liep terug naar boven.

Het jongentje zat nog altijd bang in de hoek. Ik liep naar hem toe. "Hoe heet jij?" Vroeg ik nog een keer voorzichtig. "S-s-s-Simon" zei hij zacht. Ik ging naast hem zitten. Hij keek me bang aan. "Je moet geen schrik van mij hebben ik ga jou helpen ik weet precies hoe jij je voelt." Zei ik, Tineke keek mij vragend aan. Op dat moment "Koen, Tineke?" Hoorde we de commissaris roepen hij was naar hier gekomen. "Hierboven" zei Tineke. "Ga je met ons mee naar het bureau" vroeg ik aan Simon. Hij knikte en stond op, ik stond ook op. Ik legde troostend mijn hand op zijn schouder, we liepen naar beneden, naar buiten. Wij zette Simon in onze auto. Ik had nog maar net de autodeur gesloten of er kwam een man op ons afgerend "Geef mijn zoon terug!!" Schreeuwde hij, nog voor ik kon reageren trok hij een mes en kwam op mij afgerend. Ik wou mijn Matrak trekken, maar was te laat. Hij stak het mes in mijn hand en ik viel achterover op de straat. Ik viel op de grond, "Koen!" Riep Tineke, ze wou naar me toe komen, maar ik zei "Tineke ga achter hem met de Patrick". De chef kwam naar mij toe "Koen çava?" Vroeg hij. "Ja, mijn pols doet wat zeer" zei ik. Ik zag dat Tineke en Patrick de man in de combi zette.

Ik was het allemaal een beetje aan het verwerken van wat er net gebeurd was. Nog geen seconde later kwamen de beelden van de mishandeling van dat jongentje, en kort daarna kwamen de beelden van vroeger in mijn hoofd.
De tranen sprongen in mijn ogen. De chef die dat gemerkt had, legde troostend een hand om mij heen.

POV : Tineke Schilebeeckx

Patrick en ik zette de man in de combi. Ik liep terug naar Koen "Koen çava?" Vroeg ik terwijl ik naast hem hurkte. Hij had tranen in zijn ogen. "Ja, mijn pols is wat pijnlijk." Zei hij. Ik pakte zijn pols, en op het moment dat ik zijn mouw van zijn politiejas wat omhoog deed om te kijken of er verder geen verwondingen waren, kwam er een heel groot litteken tevoorschijn. Ik verschoot nogal, maar besloot om er verder niet op in te gaan. "Ik breng je wel naar het ziekenhuis" zei ik, "Koen houd u sterk hè" zei de chef en liep naar de combi waar Patrick stond te wachten. Ik hielp Koen recht, en begeleidde hem naar onze auto. Koen zette zich aan de pagagierskant. "Simon çava wat?" Vroeg ik toen ik achter het stuur ging zitten. Ik zag in de achteruitkijkspiegel dat hij verlegen knikte.
Ik reed naar het ziekenhuis, Koen zat de hele weg voor zich uit te staren. Ik legde mijn hand op zijn been. Hij keek mij aan met een zwak glimlachje. De hele reis was het stil.
Bij het ziekenhuis aangekomen hielp ik eerst Koen uit de auto, want hij kon geen kracht vinden in zijn arm en dan Simon die nog steeds bang was. Koen kwam naar mij toe en gaf mij een kus "merci schat" zei hij, en liep naar Simon toe en sloeg een arm om hem heen.

~30 minuten later~

POV : Koen Baetens

We liepen het ziekenhuis weer uit. Gelukkig was het alleen een kneusing in mijn pols maar verder niets, ze hadden er voor de zekerheid wel een brace om heen gedaan. Simon had gelukkig ook niks inwendigs, alleen oppervlakkige wondes.
We reden terug naar het kantoor.

Aangekomen op kantoor, wou ik achter gaan zitten "Koen? Kom is!" Riep de chef. Ik liep naar het bureau. "Chef? Waarvoor moest ik komen?" Vroeg ik. "Zet u efkes, hoe gaat het?" Vroeg hij. Ik ging zitten en zei "Goed het is alleen een kneusing, en Simon had alleen oppervlakkige wondes". "Okay gelukkig" zei hij. Het werd even stil in zijn kantoor. "Koen?" Zei hij oppeens. Ik knikte, "Ik wil dat je het van vroeger tegen Tineke gaat vertellen, ze is super bezorgd om u en ze is u vriendin, ze heeft recht om te weten wat er is gebeurd, ik weet dat het moeilijk is, maar dat is het enige wat ik van je vraag" zei hij. "Ik zal het proberen, alleen ik vind maar niet het goede moment om het te vertellen" zei ik.
Ik mocht gaan van de chef en liep terug naar Tineke.