Gelukkig...

280 4 3
                                    

~De volgende ochtend~

POV : Koen Baetens

De wekker ging af, dat betekende dat we moesten gaan werken. Ik keek naar Tineke ze sliep nog. Ze is zo schattig als ze slaapt. Ik veegde een verdwaalde lok weg en zei "Tineke? Wakker worden, we moeten zo gaan werken." Geen reactie. Ik besloot dan maar te gaan douchen en me klaar te maken. Ik stapte uit bed en liep naar de badkamer. Toen ik klaar was deed ik mijn uniform aan en ging kijken of Tineke al wakker was, met succes ze was op haar GSM aan het tikken. Ik liep naar haar toe en zei "Goedemorgen schat" en gaf haar een kus. "Goeiemorgen liefje" zei ze terug. "Kom opstaan anders komen we nog te laat." Zei ik lachend.

~Aangekomen op kantoor~

POV : Koen Baetens

We kwamen aan op kantoor. "Hey Koen en Tineke" zei Patrick meteen toen we binnenkwamen. "Patje" zei ik en gaf hem een klap op zijn schouder. We liepen door naar de refter, we waren de eerste alleen Patrick en de chef waren er nog maar. We gingen zitten op onze vaste plekken. "Koen?" Vroeg Tineke. "Ja?" Zei ik terug. "Heb jij schrik voor de chef zijn reacite?" Vroeg ze voorzichtig, "Een beetje" zei ik.

Niet veel later kwam de rest ook in de refter zitten. De chef kwam binnen en zei "Mannekes, mannekes takenverdeling. Koen, Tineke hele dag papierwerk. Robin en Tom Patrouille, Eric, Brigitte papierwerk tot je een oproep krijgt." Tineke en ik liepen met een zucht naar ons bureau en begonnen aan de hele dag papierwerk. Tineke had haar hand op mijn been gelegd, en ik mijn hand op de haare.

~middagpauze~

POV : Tineke Schilebeeckx

Eindelijk middagpauze, zo'n hele dag papierwerk ik echt saai, gelukkig maar Koen het leuker met zijn flauw grapjes.
Koen en ik begonnen te eten.

30 minuten later gingen we weer terug aan het papierwerk. Tot de chef uit zijn kantoor liep, en zei bijna riep
"KOEN, TINEKE MIJN KANTOOR NU."
Ik keek Koen keken elkaar raar en vragend aan, we stonden op en liepen naar het kantoor van de chef. Koen klopte op de deur en we liepen naar binnen. "Zet jullie" zei de chef. We gingen zitten. "Ik wil het even hebben over jullie relatie" begon hij, ik keek Koen bang aan. De chef begon "Bon mannekes, ik heb eens nagedacht over jullie relatie op de werkvloer, ik..." er kwam een pauze waarin Koen en ik naar elkaar keken. De cher ging verder "Ik laat het toe, maar alleen omdat ik een topteam als jullie niet kan missen" ern zucht van opluchting kwam uit onze mond. Ik gaf Koen een kus "liefde" hoorde we de chef zeggen. Koen stond op en gaf de chef een hand en zei "chief u weet niet hoe gelukkig u ons maakt", "Koen ik weet wat dat ge mee hebt gemaakt en als je nu gelukkig bent ga ik dat niet van je afpakken" zei de chef met een knipoog. Ik keek Koen vragend aan, maar hij deed teken dat het niets was.

POV : Koen Baetens

De chef had onze relatie op de werkvloer goed gekeurd. Tineke en ik liepen het kantoor van de chef met een grote glimlach uit. De werkdag was al bijna voorbij dus Tineke en ik gingen ons omkleden. We liepen naar de kleedkamer. Ik trok mijn politiepolo uit, Tineke stond starend naar mijn borstkast te kijken "bevalt het uitzicht?" Vroeg ik met een grijns. "Jazeker!" Zei ze en kwam naar me toe, legde haar hand op mijn borst me een intense kus. "Ik hou van je" fluisterde ze. "Ik ook van jou" fluisterde ik terug. "Zullen we de rest van de kaartjes ook maar op de byrraus leggen, dan weten ze het ook ineens" vroeg Tineke "goed plan" zei ik terug, zo gezegd zo gedaan hadden we de kaartjes op de bureaus van de collega's gelegd.

We liepen hand in hand naar buiten, ik zag de chef door het raam van zijn kantoor glimlachend naar ons kijken. "Koen?" Fluisterde ik "ja?" Zei hij meteen terug "kijk eens naar het raam" zei ik, hij draaide zich om het begon te lachen, en zoals alleen Koen dat kan uitbundig te zwaaien de chef begon alleen maar harden te lachen. "Onozelaar!" Lachde ik en gaf hem een klap op zijn schouder. We stapten in onze auto en reden naar huis allé dat dacht ik toch. Koen reed een afslag te ver. "Koen?? Wat gaan we doen?" Vroeg ik. "Wij gaan op restaurant onze relatie vieren!!" Zei hij blij "Oh Koen, wat ben je toch een lieverd" zei ik verliefd "weet ik" zei hij lachend. We reden de parking van het restaurant op. Ik wou uitstappen, maar Koen hield me tegen "blijf" zei hij. Ik bleef zitten en Koen stapte uit hij liep om de auto heen naar mijn kant en deed de deur open. "Wat ben je toch ook een gentleman hè?" Zei ik lachend. Ik had nu pas door dat we ons uniform nog aan hadden. "Seg Koen hadden we niet beter langs huis kunnen gaan ons omkleden" vroeg ik "Tineke, wat maakt het nou uit of je in uniform of in uw eigen kledij op restaurant gaat." Zei Koen. We liepen naar binnen. Ik merkt meteen dat iedereen ons raar aan zat ze kijken door ons uniform, maar er veel van aantrekken deed ik niet.

Toen we klaar waren gingen we naar huis en kropen direct ons bed in.

"Dispatch voor ALFA210"Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu