"Dispatch voor ALFA210"

"Ik heb je gemist"

~2 dagen later~

POV : Koen Baetens

Ik werd wakker in de zetel. Ben ik hier in slaap gevallen? Dacht ik bij mijzelf. Ik zag Tineke tegen mij aan zitten. Ik probeerde mijn GSM van de tafel te pakken, om te kijken hoelaat het was. 06:45 kwam er op het scherm tevoorschijn. Zachtjes maakte ik Tineke wakker.

Een klein uurtje later zaten we in de auto op weg naar kantoor. We liepen het kantoor binnen. "Goeiemorgen Patrick" zei Tineke, "goeiemorgen" zei hij. Wij liepen naar de kantoorruimte ik had nog geen stap binnen gezet of ik werd geroepen door de Commissaris. "Koen kom is efkes" zei hij. Ik keek vragend naar Tineke, die haar schouders ophefde. Ik liep achter de chef aan. "Ga maar voor" zei hij, ik liep het kantoor binnen, ik schrok best wel van wie ik zag. "Niels!" Zei ik. Hij stond op en liep naar mij toe. We gaven elkaar een mannelijke knuffel, "ik heb je gemist" zei hij heel zacht. "Ik u ook" zei ik. "Ik laat jullie even"  zei de chef en sloot de deur.

POV : Tineke Schilebeeckx

De chef kwam mijn kant oplopen. Ik keek hem vragend aan. "Ik heb Niels gevonden." Zei hij. "Is hij hier" vroeg ik wijzend naar de deur van de van het kantoor. De chef knikte.

"Halloooo" hoorde ik, het was Floor die de hoek om kwam lopen. "Dag Floortje" zei ik. "Hey" zei ze terug.

~45 minuten later~

POV : Tineke Schilebeeckx

Iedereen was op patrouille behalve ik, ik moest wachten op Koen die nog altijd met Niels aan het praten was. Wat ik ook begrijp als je je eigen broer na 17 jaar weer ziet.
Ik had indertussen al het papierwerk al weggewerkt want zoveel was het niet.

Ik hoorde lawaai, ik keek op en zag dat Koen en Niels uit het kantoor kwamen, lachend. "Compain tot de volgende" zei Niels. "Dada" zei Koen en Niels liep weg.

Koen kwam terug naast mij zitten en zuchtte diep. "Wat is er" vroeg ik. "Dat was best wel heftig" zei hij. "Ja dat kan ik begrijpen" zei ik. "Patrouille?" Vroeg ik. "Goed plan" zei hij, en stond op.

"ALFA210 voor Dispatch" klonk er door de radio, "ALFA luistert" zei ik. "Begeef jullie naar de Lindelei daar zou een ongeval zijn gebeurt." Zei Roland, "willgo" zei ik.
Ik zette de blauwe op en Koen reed richting de straat.
"Daar!" Zei ik wijzend naar een auto die tegen een andere auto aangereden was. "Koen der ligt iemand op de grond daar" riep ik toen ik uitstapte, "roep de ambulance op" riep Koen terwijl hij erna toe rende, verder was er niemand gewond dus konden we meteen naar de persoon toe.

POV : Koen Baeten

Ik rende naar de persoon die op de grond lag, toen ik dichterbij was zag ik wie het was "Godver Niels!!" Riep ik en begon harder te rennen. Ik knielde naast hem neer, hij was nog bij bewustzijn maar ver van het verliezen ervan zat hij er niet vanaf. "Niels??" Zei ik. "Koen??" Hoordde  ik zacht, en hij verloor zijn bewustzijn. "Tineke waar blijft die ambulance" riep ik naar Tineke die met de aanrijder stond te praten, ze kwam naar mij toe lopen. Nu zag ze ook dat Niels op de grond lag.

In de verte hoorde ik de sirenes van de ambulance al. Ze kwamen ter plaatse en spoedarts Luc stapte uit. "Wat is er gebeurd?" Vroeg hij. "Hij is aangereden" zei ik. Luc deed zijn standaard routine en  legde Niels op de brancard. Ik keek naar Tineke, en ze knikte "mag ik mee?" Vroeg ik aan Luc, hij keek mij raar aan. "Hij is mijn broer" zei ik, Luc snapte het en zei "ja hoor stap maar in". Ik stapte in de ambulance.

~1 uur later~

POV : Koen Baetens

Ik zit hier in een koude, stille, witte gang te wachten tot dat er nieuws over Niels komt. Plots voelde ik een hand op mijn schouder, ik keek op. Het was Tineke ze kwam naast mij zitten "En?" Vroeg ze. "Ze zijn hem aan het opereren" zei ik.
"Ik heb alles uitgelegd aan de chef, we hebben de rest van de dav verlof gekregen" zei Tineke. "Merci" zei ik en gaf haar een kus.
Tineke wrijfde over mijn rug. "Hij komt hier wel door" zei ze troostend.

Luc kwam de hoek omlopen. "Jullie zijn hier voor Niels neem ik aan?" Vroeg hij. Ik knikte. "We hebben hem geopereerd aan zijn been, hij ligt nu in coma, maar is buiten levensgevaar. Het zal ook niet lang duren voor hij ontwaakt" zei hij. Die woorden waren een hele opluchting. "Kunnen we hem zien?" Vroeg ik. "Ja, hij ligt op kamer 305" zei Luc en liep weg.
Ik liep met Tineke naar de kamer. Hij lag daar stil op het bed. Ik kende hem dan misschien nog maar een paar uur persoonlijk het blijft mijn broer.

Ik ging op de stoel naast het bed zitten, Tineke ging naast mij zitten. Ik pakte zijn  hand vast, ik voelde terwijl ik dat deed dat er een traan over mijn wang rolde. Ik voelde dat Tineke hem weg veegde. Ik keek haar aan met een zwak glimlachje.

Na een 1,5 uur bij Niels te zitten zijn we naar huis gegaan. We hadden besloten om Pizza te bestellen.

POV : Tineke Schilebeeckx

Koen heeft de hele avond bijna niks gezegd. Hij was nu in slaap gevallen in de zetel. Barry was bij hem gaan liggen het was best wek schattig om te zien. Ik pakte een dekentje en legde die over hem heen, ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en liep naar boven om te gaan slapen.