"Dispatch voor ALFA210"

Ik moet u mededelen...

~3 Weken later~

POV : Koen Baetens

Een paar weken geleden heb ik het bericht voor Niels online gezet. Nog niks van hem gehoord, wel reacties van mensen. Wat heeft hij gedaan, waarom wordt hij gezocht.
Maar verder geen bruikbare informatie.
Ik zit nu op kantoor samen met Tineke het saaie papierwerk te klaseren. "En de laatste" hoordde ik Tineke zeggen, waar heb ik al die tijd gezeten dat zij nu alle dosiers al heeft geklaseerd? "Merci" zei ik terwijl ik haar een kus gaf.

"Gaan we op patrouille?" Vroeg Tineke. "Goed plan" zei ik. We stonden beiden op en liepen naar onze auto. Ik stapte achter het stuur en Tineke aan de andere kant.

"ALFA210 voor dispatch" hoordde we door de radio. "ALFA luisterd" zei Tineke terug.
"Begeef jullie asap naar het stadsplein, daar zou de gazettewinkel worden overvallen"
Zei Roland. Ik gaf gas bij, terwijl Tineke verder praatte met Roland. "Zijn de daders nog ter plaatse?" Vroeg Tineke "positief, die zijn nog ter plaatse" zei Roland. "Willgo" zei Tineke.
Ik scheurdde door de straten van Dilbeek. Ik parkeerdde voor de deur.
Tineke en ik stapte uit en liepen naar binnen. "POLITIE" riep Ik. Niemand gaf antwoord. Nu riep Tineke. "Politie maak u kenbaar!", nu kwam er een man achter de toog vandaan. "Niet schieten ik ben de eigenaar, ze zijn al weg" zei hij.
Ik steek mijn wapen terug in de holster. "Vertel eens wat is er gebeurd?" Begon Tineke. "Ja die mannen komen hier binnengestormt, ik moet mijn kassa leegmaken en weg waren ze weer." Zei de eigenaar. "Kunt u ze beschrijven meneer?" Vroeg ik. "Ze hadden allebei een bivakmuts op en handschoenen aan dus veel heb ik niet kunnen zien." Zei de man.

Na een klein buurtonderzoekje waren we niet veel wijzer, niemand had wat gezien of gehoord. "Wat doen we?" Vroeg ik aan Tineke. "Verder patrouille dan maar, hier komen we ook niet verder." Zei ze. We stapten terug ik de auto.

POV : Roger Berckmans

Klop klop er werdt op de deur geklopt. "Binnen" riep ik. Er kwam een man achter de deur tevoorschijn, de directeur van de gevangenis. "Commissaris Berckmans" begroette hij me. "Directeur, zet u. Wat brengt u hier." zei ik en gaf hem een hand. "Wel uhmmm, even voor de zekerheid u bent degene die 17 jaar geleden de zaak van Diane Destadsbader heeft afgehandelt?" Vroeg hij. Meteen zat ik rechtop "ja dat was ik." Zei ik. "Uhmm wij hebben haar deze ochtend vrijgelaten." Zei hij. Ik moest Koen waarschuwen. "Heeft u een momentje?" Vroeg ik, hij knikte en ik liep mijn kantoor uit. "Roland? Kun je Koen naar kantoor sturen? En stuur hem ook maar meteen door naar mijn kantoor" zei ik. "Zal ik doen Chef!" Zei hij. Ik liep terug naar mijn kantoor.

Nog geen 5 minuten later klopt er iemand op de deur. "Binnen" zei ik. De deur ging open en Koen kwam tevoorschijn. "Koen zet je even" zei ik. Koen ging zitten en zei "waarvoor moest ik naar hier komen chef?". "Koen? Koen van...?" Vroeg de directeur aan mij. Ik knikte.

POV : Koen Baetens

Ik zat nog altijd vragend voor mij uit te kijken. "Koen... misschien is het beter als je even naar de Directeur luisterd" zei de chef. Ik keek de directeur aan. "Uhmm ik moet u mededelen dat wij vanochtend uw moeder hebben vrijgelaten." Zei hij.
Nee dit kon niet! Ik steunde met mijn ellebogen op het bureau van chef met mijn hoofd in mijn handen.
Ik zuchtte diep. "En nu?" Vroeg ik, ik had ondertussen ook alweer tranen in mijn ogen gekregen. "Ik zal maar eens vertrekken" zei de directeur. Hij gaf ons een hand en liep het kantoor uit. "Koen weet wel ze heeft een contactverbod" zei de chef. "Ja, dat weet ik. Maar het is gewoon ze loopt vrij rond en nadat wat ze mij heeft aangedaan, voel ik me er niet goed bij" zeg ik. "Koen.. Wij vechten hier samen doorheen. En wat Niels betrefd die zal wel opdagen." Zegt de chef troostend.

Ik liep het kantoor van de Commissaris uit, Tineke die de laatste papieren aan het weg werken was, keek mij vragend aan. Ik ging naast haar zitten. "Ze hebben mijn moeder vanochtend vrijgelaten" zeg ik treurend.

POV : Tineke Schilebeeckx

Ik schrok wel een beetje van het nieuws, "Koen ik zal je helpen met alles" zei ik. "Dat weet ik je bent niet voor niets mijn vriendin" zei Koen met een klein glimlachje "charmeur!" Grinnikte ik en gaf hem een tik op zijn schouder. "Verder patrouille?" Vroeg Koen. Hij knikte.

We stapten terug in de auto en reden wat rond in Dilbeek.

De rest van de dag was het rustig, geen spoor van de overvallers van vanmorgen.

Koen reed de oprit van ons huis op. "Daar zijn we dan" zei Koen. We stapten uit, en liepen naar binnen. Binnen zakte Koen meteen in de zetel. Ik ging naast hem zitten "gaat het?" Vroeg ik. "Jawel" zei hij. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik sloot mijn ogen en voelde dat Koen zijn arm om me heen sloeg.

~1,5 uur later~

Koen en ik hadden net gegeten, en waren terug in de zetel gaan zitten. Koen had zijn arm weer om mij heen geslagen.

We hadden een gezellige avond verder.